Greccio - Stroncone

29 mei 2013            

Het douchewater is deze ochtend beter op temperatuur, wat toch aangenamer is.

Als we naar buiten kijken zien we dat de zon moeite heeft om door het wolkendek te breken.

Van Greccio naar het Santuario del Presepe is maar 2 kilometer, maar vlak voordat we er zijn krijgen we een fikse stortbui over ons heen. Onder een afdak doen we snel de jassen aan en de regencape over de rugzakken. Als we even later bij het klooster aankomen is het alweer droog.

Het klooster is tegen een rotswand aan gebouwd, het ligt vrij hoog. Met wat fantasie lijkt het op een majestueus adelaarsnest.

We moeten nog aardig wat trappen op voordat we op een “pleintje” komen waar de kerk ligt. Hier ontmoeten we de groep van de Duitser die gisteravond Belvedere binnen kwam wandelen. Het probleem, wat het ook mocht zijn, is zo te zien opgelost. 

Het Santuario del Presepe is een franciscaans klooster, hier zou de oorsprong liggen van de inmiddels eeuwenoude traditie van levende Kerststallen. Franciscus zou in het jaar 1223 hier de basis hebben gelegd. In een grot op deze plek realiseerde hij destijds een levende Kerststal ( met os en ezel!) met behulp van boerengezinnen uit het dorp. Op deze plek verrees het klooster.

Als we het gebouw betreden zien we veel kerststallen, waarbij te zien is dat ze uit allerlei windstreken komen. 

Niet alleen uit Europa, maar ook uit Azië. We zien ook foto’s van een bezoek dat paus Johannes Paulus II enkele jaren geleden aan het klooster bracht.

In het klooster kunnen we ook het oude gedeelte bezoeken, waaronder de "grotta del presepe" (grot van de kerststal). Op de achterwand in deze grot  is een groot fresco te bewonderen dat in de 14e eeuw geschilderd is. Fotograferen is verboden! 

Er zijn ook  vertrekken (“cellen”) te bezichtigen waar de minderbroeders vroeger verbleven, en de “slaapkamer” van Franciscus. 

We bekijken nog even de kerk en gaan dan verder. Via een trap langs de kerk omhoog komen we op een pad waar een wegwijzer moet staan. We zien echter alleen maar een oud busje en ezels beladen met hout, geen bordje. We twijfelen, gaan over de weg omlaag en wéér de trappen op. Weer niets. Dan denkt Jack dat we door de consternatie met die ezels, en mede door een bus toeristen, vergeten hebben om achter dat busje te kijken. 

Inderdaad, daar ligt een oud houten bord dat ongetwijfeld onze wegwijzer moet zijn. Opluchting. We komen op een stijgend bospad. En we zien waarom de Duitse groep gisteren hier een probleem had. Er hangt een bord met een Italiaans opschrift met ongetwijfeld een vermelding dat men niet verder mag vanwege werkzaamheden. We doen echter alsof onze neus bloedt en gaan toch door. Het heeft waarschijnlijk te maken met het rooien van bomen en die ezels. Maar de ezels zijn inmiddels weg en als we niet door mochten hadden die 2 werklieden ons wel tegenhouden. Het pad stijgt behoorlijk totdat we bij een versperring aan de andere kant komen. Het is afgezet met lint, waar wij onderdoor kruipen. We komen op een pad dat bestaat uit vlakke keien die in specie zijn gelegd. Toch wel glad met dit weer. We moeten nu telefoonpalen volgen die langs de kant staan, wat een beetje aan de tocht naar Sansepolcro doet denken 2 jaar geleden. Maar toen was het pad zwaarder, je mocht het geen pad noemen.

We komen boven en kunnen hier nog een laatste blik op het Rietidal werpen.

Dan gaat het verder over een mooie brede landweg, vlak over een bergweide waar koeien en paarden grazen. Enige tijd later komen we in het dorp Prati, dat voornamelijk bestaat uit een camping en vakantiehuisjes. Van hier uit volgen we 3 kilometer een asfaltweg. Onderweg passeren we een kudde schapen met hun herder die lekker luierend in het gras ligt. De honden doen hun werk wel. We nemen een afslag over een steenachtig pad dat zigzaggend naar beneden gaat. 

Gelukkig wordt het pad later beter. Bij een kapelletje houden we onder de goedkeurende blik van Maria pauze. We zijn wel toe aan een maaltijd, maar moeten het doen met wat toastjes en jam. Een half uurtje later gaan we verder over ons pad dat naar Stroncone leidt. 

We komen om 15:00 u in dit middeleeuwse plaatsje, dat op een rots ligt, vanaf de bovenzijde. Helaas ligt onze overnachtingsplek niet in het historische dorp zelf maar iets verderop. We lopen door het dorp en dalen daarna verder af naar een in een dal gelegen wijk.

Na veel zoeken vinden we uiteindelijk met de hulp van een oudere inwoner B&B Emily. Emily is de dochter van Maria Christina die de B&B runt. We krijgen een eenvoudige maar wel nette kamer. Voor de afwisseling gaat het weer eens regenen, de was droogt dus niet. 

Jack bestudeert de route van morgen....... Later gaan we op zoek naar het startpunt, en bezoeken we het klooster van Stroncone waar in de kerk een gemummificeerd lichaam van een priester ligt. Jack vindt dat maar niks.

We eten in het restaurant van hotel Francesco, en schuiven aan bij Walter die hier overnacht. We hebben hem de hele dag niet gezien en vragen ons af welke route hij eigenlijk loopt.

Lees verder   Stroncone - Calvi dell' Umbria