Ferentillo - Polino (Don - Bosco)

24 mei 2013

Als we vanuit La Pila vertrekken is het droog. We lopen naar Ferentillo waar we ons voorzien van proviand en cash geld. Als we aan de andere zijde het plaatsje verlaten zien we rechts op een rots een fresco op een rotswand. Het is echter niet goed zichtbaar.

Nadat we hotel Monterivoso gepasseerd hebben gaan we over een bruggetje naar rechts en lopen dan al gauw op een landweggetje dat ons langs een kapelletje leidt. We komen bij een beekje en hier begint de klim naar de Carpiopas. Wéér zo’n typisch pad van alleen maar stenen, vaak steil, en hoog op grote keien stappen. De stokken komen weer van pas.

Het pad loopt slingerend tussen struiken en bomen. Zonder dat we kunnen zien waar het eindpunt is. Maar de Carpiopas, die zo’n 500 mtr boven Ferentillo ligt, wordt wél bereikt, zij het na zwoegen en puffen. Het is ook warm vandaag.

Boven op de pas volgen we een mooie licht stijgende brede landweg naar links. Deze weg loopt langs de berghelling. De lucht betrekt een beetje, en het dreigt zelfs te gaan regenen, maar het blijft droog. Waarschijnlijk is het overgewaaid. Na een uurtje komen we bij een driesprong waar we naar links gaan. Ons pad daalt nu lichtjes.

We lopen door een mooi gebied met weilanden die er kleurrijk bij liggen door de vele bloemen. Het afzien tijdens de beklimming zijn we alweer vergeten. Na 2 kilometer gaan we rechts over een oud pad weer omhoog. En hier wordt het goed opletten om de juiste route te volgen. Want de ene naar de andere afslag en kruising moeten we nemen. Het gaat goed, we komen op een inmiddels geasfalteerde landweg die ons in de richting van het bergdorp Polino leidt.

We negeren het pad dat rechts afdaalt naar dit dorp, dat we inmiddels zien liggen. We volgen de asfaltweg met zijn haarspeldbochten omhoog naar hotel Don Bosco, dat op +/- 1100 mtr. boven de zeespiegel ligt. Het afgelegen hotel ligt er in de mist een beetje treurig bij.

De Duitse pelgrims arriveren aanzienlijk later. Op het punt waar het goed uitkijken was zijn ze bij een viersprong rechtdoor gelopen en in het dorp beland. Tsja, en toen moesten ze weer terug; omhoog. Hun gids, een hele aardige maar ook bescheiden man, zit er beteuterd bij. Het is aan zijn gezicht af te lezen dat hij het zich zelf behoorlijk kwalijk neemt dat hem dit overkomen is.

Bij het hotel ligt een kleine kapel en de priester houdt hier weer een gebedsdienst, waar wij ook aan deelnemen. Het is er koud.

’s Avonds onder het eten is de stemming weer opperbest. We leren de groep beter kennen, en vernemen dat er 4 mensen uit een gezin meelopen: opa, oma, dochter en kleinzoon.

Opa is een gepensioneerde bakker, de dochter heeft een restaurant in Füssen. De kleinzoon heet Victor en is 13 jaar. Hij is ook het jongste lid van de groep.

Vóór 22:00 u liggen we in bed. Maar een half uur later wordt er op de deur geklopt. Jack besluit om maar even te openen en staat dan oog in oog met een verdwaalde Duitse klopgeest met zijn doosje sigaren. “Oh, Entschuldigung”, komt er nog uit.

Lees verder Polino (Don Bosco) - Poggio Bustone