Calvi dell' Umbria - Selci Sabina

31 mei 2013       

Schijnbaar doet de eigenaar van Il Boschetto niet meer zo veel aan overnachtingen. We zijn de enigen. We denken dat dat mede komt doordat de kamers slechts één deur naar buiten hebben. Dus als het op een echte zomerse avond druk is op het terras heb je waarschijnlijk toch wel enige geluidsoverlast. Hij zal ook wel een voorkeur hebben voor het restaurant.

We hebben afgesproken dat we om 08:00 u graag willen ontbijten, maar op dat tijdstip staan we voor een gesloten deur. De jongedame arriveert een minuutje later met haar autootje. We krijgen een goed ontbijt voorgeschoteld: brood, ham, jam en natuurlijk ontbreken de koekjes en cakejes niet.

Een uurtje later zijn we weer onderweg.

We verlaten Umbrië en komen in de regio Latium ( of Lazio). Het zonnetje schijnt en de verharde weg waar we over lopen is redelijk vlak.

We bevinden ons op een heuvelkam en hebben een mooi uitzicht op de heuvels van Latium. Het eerste uur schieten we goed op. Dan, als we inmiddels de verharde weg hebben verlaten, komen we bij een “stevige” boom. En hier, zoals ons routeboekje het letterlijk omschrijft, begint “ons niet zo duidelijke pad”. Wat heet “niet duidelijk”. Dit mag je helemaal geen pad noemen.

We begeven ons tussen hoog gras, korenaren, netels, doornstruiken en noem maar op over het “genoemde pad” met “valkuilen” en “lopen” naar beneden. We zullen het maar de avontuurlijke factor noemen. Tiny weet niet eens waar ze loopt, want de begroeiing is hoger dan zij groot is.

Het “pad” eindigt in een dal, waar al gauw de volgende verrassing te wachten staat. Op een plek waar 2 beekjes bij elkaar komen moeten we de beek oversteken. Die toch redelijk diep is, in elk geval diep genoeg om natte voeten te krijgen als we dit gaan doen met de wandelschoenen aan. Jack ontdekt een alternatief. Aan de linkerzijde is een mogelijkheid waar de kans op natte voeten het kleinst is.

De beek is hier het smalst. Aan de overzijde moeten we dan door struikjes en gras. Het plan lukt slechts gedeeltelijk. Na de overtocht zitten onze schoenen onder de modder, maar de voeten zijn droog gebleven. Als we onze tocht willen we vervolgen horen we een stem.

Het blijkt Walter te zijn die vraagt hoe we dat geflikt hebben.

Jack legt het aan hem uit maar hij besluit zijn schoenen uit te doen en op blote voeten door de beek te gaan. Oké, wij gaan verder en staan voor een stevige beklimming. Een modderig pad dat door de veelvuldige regen uitgesleten is. Op zo’n ondergrond ben je blij dat je de Nordic Walking stokken bij je hebt. Het pad eindigt boven bij een asfaltweg. En dat loopt weer lekker, ware het niet dat het begint te regenen. We twijfelen niet lang en nemen de poncho’s die we onder het geblaf van een luidruchtige hond aan doen.

Als we verder lopen zegt Tiny dat ze de aanduiding van Italiaanse wegen maar vreemd vindt. Het is altijd “Via Roma” of “Via San Antonio”. Waarom gaan die wegen niet rechtstreeks ergens naar toe? Tsja..............!

Het stopt met regenen. We komen in het plaatsje Borgonovo waar we bij een drukke T-splitsing een bar zien liggen. Hier doen we de poncho’s uit en drinken een lekkere warme latte macchiato. Heerlijk met een gebakje erbij.

Vanuit de bar gaat de route naar het Santuario di Santa Maria in Vescovio waar een oude pelgrimskerk blijkt te zijn die stamt uit de vroege middeleeuwen.

Hier treffen we Walter weer. We vragen ons wederom af welke route hij loopt want onderweg heeft hij ons niet gepasseerd. Hij gaat overnachten in Albergo Pineta, en vraagt zich af waar die ligt. Jack legt hem uit dat die albergo niet meer dan 300 mtr hier vandaan ligt en wijst hem de weg.

Dan bezoeken we de kerk. Deze heeft oude fresco’s. Ook zien we een oude preekstoel langs een zuil, niet van hout maar van steen of graniet. En de crypte, die we echter niet mogen betreden. De kerk werd gebouwd op een plek waar vroeger een belangrijke Romeinse stad lag. Opgravingen getuigen daarvan. 

Wij lopen verder naar Selci waar we gaan overnachten in La Vecchia Quercia. Het laatste stuk gaat nog redelijk bergop. Om 15:00 u zijn we op onze bestemming waar we hartelijk worden ontvangen door Anna en haar dochter Silvia. We krijgen als welkom meteen een kleinigheid te eten. 

La Vecchia Quercia blijkt tevens een restaurant te zijn met veel positieve waarderingen. 

We krijgen een mooie ruime kamer toegewezen, met een grote afbeelding van de omgeving op de muur. De kamer heeft iets extra’s in vergelijking met de anderen waar we waren.

’s Avonds maken we kennis met Guiseppe, de echtgenoot van Anna. Na het eten vraagt hij of Tiny trek heeft in een grote kop koffie. “Ja”, is de reactie, en Tiny krijgt een grote kop koffie! 

Meer foto's:

Lees verder   Rustdag Selci Sabina