Rieti - Greccio

28 mei 2013         

De ontbijtzaal zit vol, een Italiaanse groep wandelaars maakt zich gereed om te vertrekken. Waar gaan ze naar toe? We weten het niet. Onze aandacht gaat uit naar een zeer on-Italiaans ontbijt dat we voorgeschoteld krijgen. Zo’n uitgebreid ontbijtbuffet hebben we nog niet eerder gezien tijdens onze wandelingen in dit land.

Omdat we een half uurtje eerder konden ontbijten zijn we vroeg op pad.

We steken via de Ponte Romana de rivier Velino over. Onder de "nieuwe" brug liggen de restanten van de oorspronkelijke historische brug. Bij een kleine kruidenierswinkel kopen we wat proviand en lopen dan naar de Porta Romana, een oude Romeinse poort. We vinden het maar een lelijk ding dat geen foto waard is, ook al omdat er een bus geparkeerd staat. Dat oogt helemaal niet.

Hier start het zoeken naar de goede weg. We moeten naar een fiets/trimpad dat langs de Velino loopt. Maar het ontbreken van straatnaam bordjes maakt het vinden van de juiste weg er naar toe moeilijk. Maar we weten waar de rivier stroomt en uiteindelijk komen we wel op het fietspad. We volgen de rivier circa 1 kilometer, en gaan dan bij een viaduct linksaf. Gelukkig staan er kaarten in ons routeboekje, want we twijfelden een beetje.

We komen op een drukke verkeersweg, waar we goed moeten uitkijken. Italianen zijn bijna altijd druk, en 4 van de 5 chauffeurs rijdt terwijl hij met zijn GSM aan het bellen is. En een doorgetrokken streep weerhoudt hen niet om toch in te halen. Het is wat….. Maar we komen ongeschonden op een wat rustiger weggetje dat onder een tunneltje doorgaat. Een kwartiertje later staan we voor een snackbar. Hier ontmoeten we een Italiaan die we eerder deze ochtend zagen lopen. Hij heet Walter en komt uit Süd-Tirol, en spreekt dus vloeiend Duits. Hij is alleen onderweg, en vertelt ons dat het bij Don Bosco, waar we enkele dagen geleden waren, gesneeuwd heeft.

Tegenover de bar begint een weg naar het Convento di Fonte Colombo. We komen op een steenachtig pad dat zich door een bos omhoog slingert, passeren een paar kapelletjes, en komen uiteindelijk bij het klooster van de Minderbroeders dat open is.

Er is een H. Mis aan de gang. We houden hier lang pauze en verzorgen de inwendige mens.

Daarna bezichtigen wij de kerk en het klooster voor zover dat toegestaan is natuurlijk. Er zijn veel geestelijken, ook buitenlanders, misschien is er wel iets bijzonders vandaag. Maar het fijne ervan vernemen wij niet. We vervolgen onze tocht en dalen af over een asfaltweg, die we later verlaten en verder gaan over een rustig paadje dat eindigt bij het dorpje San Vincenzo. De honden hier hebben ons al opgemerkt, het is gedaan met de rust!

Vanuit San Vincenzo gaat het linksaf over wéér een drukke verkeersweg.

Gelukkig verlaten we deze na zo’n 750 meter en gaan we rechts over een spoorlijn waarna we op een rustige landweg komen. Walter is inmiddels ook weer opgedoken en loopt even een stukje met ons mee, hij had zich trouwens bijna verlopen. Het landweggetje eindigt bij het spoorwegstation van het plaatsje Larghetto. Walter is inmiddels doorgelopen, en dat vinden wij niet erg want wij lopen toch liever met zijn  tweeën. We gaan verder over een verkeersweg, die we echter snel verlaten om een landweggetje te nemen dat ons naar Contigliano leidt. We passeren een ruïne van een gebouw dat waarschijnlijk ooit een kapelletje was.

De route is hier goed aangegeven middels houten wegwijzers en de gele stippen waar Emisa ons op attendeerde. Onderweg treffen we de groep Italianen, die we bij het ontbijt zagen. Ze herkennen ons en zwaaien vriendelijk. Na zo’n 3 kwartier komen we in Contigliano dat op een berghelling ligt. Tijd om het dorp te bezichtigen nemen we niet, we gaan verder en dalen af over een asfaltweg. Contigliano is toch een redelijk plaatsje merken we. We kwamen aan in het “oude” historische gedeelte, maar lopen nu in het “nieuwere” gedeelte dat meer in het dal ligt. We komen bij een bar en besluiten hier een kleine pauze in te lassen en een pizza te bestellen. Het is lekker weer en we kunnen op het “terras” langs de weg zitten. Zo gezegd zo gedaan. Maar het duurt toch wel lang, waar blijft de pizza? Als Jack binnen gaat informeren komt hij in de bar die vol rook hangt, de pizza’s zijn verbrand! Helaas, dus wachten we maar op nieuwe. Die overigens wel goed smaken. We gaan verder over een landweggetje dat slingerend omhoog loopt. Dit weggetje verlaten we bij een dalend pad. We krijgen een poosje gezelschap van een hondje, dat ons uiteindelijk toch maar alleen verder laat gaan. Het pad is op plekken behoorlijk modderig. Op sommige plaatsen moeten we ons langs het pad een weg banen, om niet in de waterplassen weg te zakken. Daarbij kunnen we ons alleen vasthouden aan prikkeldraad. We passeren een groot gebouw aan onze linkerhand, wat vroeger een abdij was maar nu een hotel blijkt te zijn. Ons pad is hier zeer smal, rechts kijken we neer op het dal. Het pad eindigt bij een asfaltweg die met haarspeldbochten naar Greccio loopt. Wij snijden die haarspeldbochten af over kortere paden.

Uiteindelijk zijn we blij als we op onze bestemming van vandaag aankomen: Greccio. Het was toch nog een redelijk zware tocht. 

We passeren het bord "Greccio gemellata con Bethlehem", oftewel Greccio zusterstad van Bethlehem.

Wij overnachten in Albergo Belvedere, dat een restaurant heeft met een schitterend uitzicht over het Rietidal. Helaas was het douchen wat minder, het water was koud. We denken dat de boiler te laat was aangezet.

In Greccio zien we veel muurschilderingen op huizen. Het is heel apart, mooi en schept een aparte sfeer in dit dorpje. De afbeeldingen stellen gebeurtenissen uit het leven van Franciscus voor, zoals bijvoorbeeld de vogelpreek en de ontmoeting met de wolf. Maar ook de geboorte van Jezus zien we in meerdere afbeeldingen.

’s Avonds na het eten komt een Duitser met een vraag over de route. Hij is onderweg met een groep van 14 personen uit München, waarbij enkele last hebben van hun gewrichten waaronder de knieën. Verder vertelt hij dat de groep vandaag onderweg was van Stroncone naar Greccio, en dat er onderweg een afzetting was. We zijn benieuwd wat dat morgen voor ons betekent.

De eigenaar van Belvedere geeft hem tekst en uitleg voor zover dat kan. Want de goede man is niet zo duidelijk in zijn bewoordingen en een beetje “beneveld”.

Lees verder   Greccio - Stroncone