Monterotondo - Monte Sacro (Rome)

6 juni 2013

Tiny wordt op een ongebruikelijke manier gewekt, er wordt “gezongen” voor haar. Althans, Jack doet een poging. Lang zal ze leven, lang ………………… Ze is inderdaad jarig, en als het vandaag goed gaat, en daar twijfelen we eigenlijk niet aan, gaat ze haar verjaardag in Rome vieren. De tocht loopt vandaag naar Monte Sacro, een buitenwijk van Rome.

Het is druk in de ontbijtzaal, een grote groep mensen verzamelt zich hier. Waarschijnlijk wachten ze op busvervoer.

Na het ontbijt, dat goed verzorgd is, vertrekken we in de richting van het ziekenhuis van Monterotondo. Onderweg passeren we het park, waar we gistermiddag op een terras zaten. Het ziekenhuis oogt als een lelijk onderkomen gebouw. Hopelijk is de zorg voor de patiënten wél goed. Maar laten we eerlijk zijn, in Nederland wordt vaak overdreven als het nieuwbouw betreft. Medische hulp wordt per definitie niet beter van marmeren plavuizen.

Bij het ziekenhuis nemen we de Via Matteo en via deze weg die uitkomt op de Via S. Angelo verlaten we Montorotondo. Enige tijd later stappen we links over een greppel en lopen we over een graspad dat uitkomt op een verharde weg. Deze weg volgen we naar links, om 1 kilometer verder op een T-splitsing naar rechts te gaan. Onze routegids zegt dat we op het vervolg van het traject alle waarschuwingen en “verboden” moeten negeren. We begrijpen al gauw waarom, want we staan voor een groot hek met het opschrift “Strada Privada”. De poort is gesloten, maar aan de zijkant is een doorgang voor voetgangers. Dus volgen we ons boekje en lopen we door die opening verder.

We bevinden ons op een heuvelrug, in de verte kunnen we een eerste glimp opvangen van Rome. Maar onze aandacht gaat al gauw naar iets anders. We komen bij enkele huizen waar loslopende honden onze aanwezigheid niet kunnen waarderen. Blaffend en grommend kijken ze ons dreigend aan. Ze proberen ons te benaderen, maar als we met onze stokken zwaaien tonen ze toch enig ontzag en houden afstand.

Goed, dat hebben we weer gehad, gelukkig. Onze tocht zet zich voort door een natuurreservaat, het Riserva Naturale della Marcigliana.

De akkervelden liggen er kleurig bij, mede door de vele klaprozen en andere bloemen. Dat zien we bij ons niet meer, alleen in jeugdherinneringen.

Onze landweg, die even later weer een asfaltweg wordt, slingert zich mooi door dit gebied heen.

We ontmoeten een enkele keer een trimmer, een fietser en een cowboy te paard ( weggelopen uit een spaghetti-western?).

Met dit weertje is het lekker lopen. En rustig, maar………….. hoe lang nog? We komen langs een oude boerderij waar een ezeltje in een wei graast. Het is een arm dier, aan één oog is het waarschijnlijk blind. Dan kruisen we een drukke verkeersweg, en nu verandert er langzaam het een en ander. We bereiken Cinquina, een buitenwijk van Rome. Bij de eerste de beste bar die we zien houden we een koffiepauze om vervolgens de strijd met het verkeer en lawaai aan te gaan. De weg is nog lang, zo’n 8 kilometer tot onze albergo. En recht toe recht aan.

We stappen stevig door. Het wordt steeds drukker. Bij een pleintje, treffen we Joop, Hilde, Marc en Gerda. Toch fijn dat Joop en Hilde het laatste stuk naar Rome ook gelopen hebben. Oorspronkelijk waren ze van plan om in Monterotondo te stoppen. Nu lopen ze samen met Marc en Gerda door tot de St. Jan in Lateranen en verblijven daarna in het klooster van de Suore della Francescane della Croce.

Wij blijven in Monte Sacro, want daar heeft Sara, de eigenaresse van B&B Green Garden voor ons een overnachting geregeld in B&B Domus Citta Giardino, dat langs deze weg moet liggen. En dat klopt, want een kwartiertje later staan we voor de poort van deze B&B. Hier nemen we definitief afscheid van onze landgenoten. De kans dat we elkaar nog tegenkomen is klein, want Joop en Hilde vliegen zaterdag alweer naar huis, en Marc en Gerda maandag.

Domus Citta blijkt een prima overnachtingsadres. Massimo, de eigenaar, is een aardige man die er van houdt zijn gasten te verwennen. Jack vraagt hem of hij misschien een goed overnachtingsadres in het centrum van Rome weet. Massimo belooft eens rond te bellen, en even later heeft hij iemand aan de lijn en geeft zijn GSM aan Jack. Het blijkt een mogelijkheid voor één nacht te zijn, maar als Jack vertelt dat we te voet gelopen hebben van Assisi naar Rome krijgen we de toezegging dat er misschien nog iets geregeld kan worden. We spreken af dat wij morgenmiddag op het gegeven adres zullen verschijnen, en dan zien we wel. De locatie is in elk geval geweldig, midden in het oude historische centrum!

We wandelen nog wat rond in de omgeving. ’s Avonds gaan we na het avondeten nog wat drinken bij Massimo op zijn terras; zijn hemel op aarde waar hij terecht trots op is.

Lees verder Monte Sacro - Rome