ΠΑΡΑΒΟΛΗ

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ:

παραβολή η [paravolí] : η τοποθέτηση ενός πράγματος δίπλα σε ένα άλλο με σκοπό τον παράλληλο έλεγχο ή τη σύγκριση (για τη διαπίστωση ομοιοτήτων, διαφορών κτλ.): Έκανα ~ του χειρογράφου με το δακτυλόγραφο, αντιπαραβολή. [λόγ. < αρχ. παραβολή]

παραβολή η : αλληγορική διήγηση πραγματικών ή φανταστικών γεγονότων, που περιέχουν ηθικά, πνευματικά ή θρησκευτικά διδάγματα: H ~ του άσωτου υιού / του Tελώνη και του Φαρισαίου. Ο Xριστός δίδασκε συχνά με παραβολές. [λόγ. < ελνστ. παραβολή, αρχ. σημ.: δες παραβολή 1]

παραβολή η : (μαθημ.) είδος ανοιχτής επίπεδης καμπύλης γραμμής: Εστία / τόξο / άξονας παραβολής. [λόγ. < ελνστ. παραβολή, αρχ. σημ.: δες παραβολή

Η λέξη Παραβολή αποτελείται από τη πρόθεση παρά και το ρήμα βάλλω. Παραβάλλω σημαίνει συγκρίνω δύο πράγματα μεταξύ τους. Ο Χριστός μιλούσε στον λαό απλά και χρησιμοποιούσε παραβολές .

Οι παραβολές είναι διηγήσεις φτιαχτών ιστοριών από την καθημερινή ζωή, όμως ασυνήθιστες, παράξενες και μοναδικές. Φανερώνουν με παραστατικό και εντυπωσιακό τρόπο η καθεμιά, κάτι ξεχωριστό για τη Βασιλεία του Θεού.

Από τις σημαντικότερες και πιο διδακτικές παραβολές ήταν εκείνη του Ασώτου Υιού καθώς και εκείνη του Τελώνη και του Φαρισαίου.

Συναντάμε αρκετές παραβολές στα Ευαγγέλια του Μάρκου , του Ματθαίου και του Λουκά . Τέλος οι παραβολές αποτέλεσαν καθοριστικό ρόλο για την πρωτοχριστιανική περίοδο και η αξία τους παραμένει υψίστης σημασίας μέχρι σήμερα .

ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Η διδασκαλία του Κυρίου καλύπτεται σχεδόν κατά το ένα τρίτο (1/3) από παραβολές. Αυτές λειτουργούν περισσότερο ως πρόκληση-αφορμή για να φανερωθεί η γνησιότητα ή όχι της διάθεσης του ανθρώπου απέναντι στον Θεό, παρά ως μία απλή διευκόλυνση για την κατανόηση της διδασκαλίας Του.

Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι που πράγματι αναζητούσαν την αλήθεια, οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι, προσανατολίζονταν προς αυτήν και φωτίζονταν από τον Κύριο, ο Οποίος τους μυούσε στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Οι άλλοι, όμως, οι περιστασιακοί και από περιέργεια ή κακή διάθεση ακροατές Του, οι προσκολλημένοι μόνον στον κόσμο, σκοτίζονταν περισσότερο, σαν αυτούς που βλέπουν κάτι χωρίς να το βλέπουν, ή σαν αυτούς που ακούνε κάτι χωρίς τελικώς να το ακούνε.

Σ' αυτή την περίπτωση αυτοί που είναι προσκολλημένοι στον υλικό κόσμο, παρ' όλο που ακούνε το λόγο του Θεού, συνεχίζουν να είναι αδιάφοροι και βουλιάζουν στην αμαρτία ακόμη περισσότερο, μέχρις ότου φτάσουν στο σημείο της πλήρους πωρώσεως. Οι υλικοί άνθρωποι, παρ' όλες τις ευκαιρίες που τους δίνει ο Θεός για μεταστροφή, τελικά επιλέγουν το δρόμο της αμαρτίας και μένουν προσκολλημένοι στις κακές επιλογές τους, κι αυτή η επιλογή τους τους απομακρύνει από τη Βασιλεία του Θεού.