ΑΜΑΡΤΙΑ

ΑΜΑΡΤΙΑ

• ΤΟ ΡΗΜΑ ΑΜΑΡΤΑΝΩ στην αρχαία Ελληνική:

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ και ΜΕΣΟ Α. 1. αστοχώ, αποτυγχάνω, σφάλλω |με γεν. 2. στερούμαι, χάνω |με γεν. 3. υποπίπτω σε παράπτωμα, διαπράττω ασέβεια |απόλ. |με σύστ. Α |με εμπρόθετο προσδιορισμό Β. ΠΑΘΗΤΙΚΟ διαπράττεται ένα σφάλμα, αποτυχαίνει κτ. |φρ. η έναρθρη παθ. μτχ. τὰ ἡμαρτημένα, τὰ ἁμαρτηθέντα=σφάλματα, αστοχίες. (πηγή: Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα)

Ετυμολογία.: ἁμαρτάνω < (πιθανόν) εκ του α στερητικό + μείρομαι= γίνομαι αμέτοχος : (Δ. Δημητράκος, Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Τόμος πρώτος (Αθήνα: Εκδόσεις Αρχαίος Εκδοτικός Οίκος Δημητρίου Δημητράκου α.ε., 1954)σσ.311-312).

• Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η αρχική αμαρτία στην Παλαιά Διαθήκη είναι η ανυπακοή του Αδάμ, μια πράξη με την οποία ο άνθρωπος εναντιώνεται συνειδητά και εσκεμμένα στον Θεό, παραβιάζοντας μια από τις εντολές του.

Η αμαρτία στη συνέχεια, ως ρήξη των σχέσεων του ανθρώπου με τον Θεό, εισάγει μια ρήξη ανάμεσα στα μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας.

Στους προφήτες η αμαρτία γίνεται το κατ' εξοχήν εμπόδιο στην πραγματοποίηση του σχεδίου του Θεού. Η αμαρτία παρουσιάζεται ως παραβίαση των προσωπικών σχέσεων, ως άρνηση του ανθρώπου να δεχτεί την αγάπη του Θεού.

Στην Καινή Διαθήκη, στον ευαγγελιστή Ιωάννη, η αμαρτία είναι μια αδιαπέραστη από το φως δύναμη, όπως το σκοτάδι. Μια δύναμη εχθρική προς τον Θεό, με την οποία ο Χριστός βρίσκεται αντιμέτωπος. (ΙΩ 3, 19).

Η Θυσία του Χριστού έγινε εις άφεσιν αμαρτιών (Κατά Ματθαίον 26, 28: «τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.…»). Η έκφρασις "εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν"είναι μια τυποποιημένη ορολογία της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Απαντά σε συνάφειες της Καινής Διαθήκης σχετιζόμενες είτε με το Βάπτισμα είτε με την Σταυρική Θυσία του Χριστού.

Ο Απ. Παύλος χρησιμοποιεί τον όρο αμαρτία (σε ενικό αριθμό) για να δηλώσει τη δύναμη και την τυραννία της αμαρτίας, η οποία, αφού εισήλθε με την παρακοή του Αδάμ στον κόσμο, δημιούργησε μέσα σε αυτόν μια νοσηρή κατάσταση φθοράς και θανάτου. Από αυτήν σώζει τον ταλαίπωρο άνθρωπο η χάρις του Θεού δια του Ιησού Χριστού.

(Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας, Άρτος Ζής, Αθήνα , 1980, σ. 57 κ.εξ.).

Αμαρτάνω σημαίνει χάνω τον στόχο. Είναι, λοιπόν η αμαρτία είναι η αστοχία στην χρήση της ελευθερίας,

που μας χάρισε ο Θεός.