ΑΔΕΛΦΟΣ

Λέξη που χρησιμοποιείται πολύ στις επιστολές της Καινής Διαθήκης.

• ΑΔΕΛΦΟΣ στην Αρχαία ελληνική γλώσσα.

LIDDELL & SCOTT Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007):

ἀδελφός[ᾰ], (α αθροιστικό, δελφύς· πρβλ. Λατ. co-uterinus), ώστε ἀδελφοί είναι κυρίως οι γιοι της ίδιας μητέρας. ως ουσ., ἀδελφός, ὁ, κλητ. ἄδελφε (όχι ἀδελφέ), Ιων. ἀδελφεός, Επικ. ἀδελειός· ο αδελφός ή γενικά ο στενός συγγενής· ἀδελφοί, αδελφός και αδελφή, όπως το Λατ. fratres, σε Ευρ.· ἀδελφεοὶ ἀπ' ἀμφοτέρων, αδελφοί κι απ' τους δύο γονείς, δηλ. όχι ετεροθαλή αδέλφια, σε Ηρόδ. 7,97. Αδελφός είνα επίσης ο στενός συγγενής και επί πραγμάτων τα όμοια. (Ξενοφ. Απομνημονεύματα 2.3,19).

(Πηγή: http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddel-scott/search.html?lq=%E1%BC%80%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C%CF%82&exact=true)

• ΑΔΕΛΦΟΣ στην Παλαιά Διαθήκη.

Η λέξη χαρακτηρίζει όλα τα μέλη της ίδιας οικογένειας (Γεν. 13,8. Λευϊτ 10,4) , της ίδιας φυλής (Β΄ Βασ. 19,3) και του ίδιου λαού (Δευτ 25,3, Κριτ 1,3).

Επίσης χαρακτηρίζει την φιία και την κάθε είδους αρμονική συνεργασία (Αμ 1,9. Α ΄Μακ 12,10 )

Στη θρησκευτική γλώσσα της Παλαιάς Διαθήκης αδελφός είναι αυτός που πιστεύει στον ίδιο Θεό. Αυτό οδήγησε στον αποκλεισμό των άλλων λαών. Γι' αυτό οι προφήτες έκαναν έκκληση για αδελφοσύνη όλου του κόσμου. (Ησ 2,1-4, 66,18).

• ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Η λέξη αδελφοί είναι πολύ συνηθισμένη στις Επιστολές της Καινής Διαθήκης και ιδίως στις Παύλειες.

Ο Χριστός στην Ρωμ 8,29 είναι "πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς" , διότι συμφιλίωσε μέσα στην εκκλησία του όλους τους λαούς μεταξύ τους και με τον Θεό.

Έτσι, οι χριστιανοί αποκαλούνται αδελφοί σύμφωνα με επιταγή του ίδιου του Χριστού. (Μτ 12,48 -50, 23,8), επειδή "διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" γίνονται "υἱοὶ Θεοῦ" (Γαλ 3,26).