ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

• ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ στο LIDDELL & SCOTT Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας

(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007).

ἀνάστᾰσις, γεν. -εως, Ιων. -ιος, ἡ· I. Ενεργ. (ἀνίστημι), 1. έγερση από τους νεκρούς, σε Αισχύλ. 2. παρώθηση των ανθρώπων να σηκωθούν και να αφήσουν τον τόπο στον οποίο βρίσκονται, μετακίνηση όπως στους ικέτες, σε Θουκ.· ἀν. τῆς Ἰωνίας, η μετακίνηση όλων των Ελλήνων από την Ιωνία, σε Ηρόδ.· λεηλασία, καταστροφή, όλεθρος, σε Αισχύλ., σε Ευρ. 3. παλινόρθωση, αποκατάσταση, τειχῶν, σε Δημ. II. 1. (ἀνίστᾰμαι), ανέγερση ή σήκωμα ως ένδειξη σεβασμού, σε Πλάτ. 2. σήκωμα και μετακίνηση, αναχώρηση, σε Θουκ. 3. έγερση, ἐξ ὕπνου, σε Σοφ. 4. η ανάσταση από τους νεκρούς, η Ανάσταση του Χριστού, σε Κ.Δ.

Ετυμολογία: ἀνίστημι < ἀνά + ἵστημι

ΒΛΕΠΕ ΕΠΙΣΗΣ:

ἀνάστα αντί ἀνάστηθι, προστ. αορ. βʹ του ἀνίστημι.

ἀναστᾰδόν, επίρρ. (ἀνίστημι), σε όρθια θέση, κατακόρυφα, σε Ομήρ. Ιλ.

• ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ στον Χριστιανισμό.

Η Ανάσταση του Κυρίου για την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η εορτή των εορτών και το ακράδαντο θεμέλιο, πάνω στο οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα της Χριστιανικής Πίστεως.

Για τον ιερό Πατέρα Ιωάννη Χρυσόστομο, όπως και για όλη την Εκκλησία μας, η Ανάσταση δεν αυτονομείται από τη ζωή του Κυρίου, αλλά πάντοτε συνθεωρείται με όλη την επί γής πορεία Του, που σημαίνει ότι δεν θα υπήρχε Ανάσταση αν δεν υπήρχε Σταύρωση, αν δεν υπήρχε η ζωή και η διδασκαλία Του με τα θαύματά Του, αν δεν υπήρχε προπάντων η ίδια η Γέννησή Του.

(Ιωάννου Χρυσοστόμου, «Εἰς τὴν τριήμερον ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁμιλία», P.G. 50, 821-824).

Aνάσταση σημαίνει ότι με τη χάρη του Θεού ο άνθρωπος νικά το θάνατο (τον αφανισμό) ώστε αιώνια να συνυπάρχει με τους άλλους στη ζωή της ελευθερίας και της αγάπης.

• Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζεται συνήθως ως "Εκκλησία της Ανάστασης", διότι στη λειτουργική της πράξη δίνει προέχουσα θέση στην Ανάσταση του Χριστού και στη θεολογία της εξαίρει τα θαυμαστά αποτελέσματα που απορρέουν από το γεγονος της Ανάστασης. Σταυρός και Ανάστασις αποτελούν αναπόσπαστη ενότητα. Ο επί του Σταυρού αποθανών Χριστός είναι ο καθαιρέτης του Άδου, ο " θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος".