ΕΙΔΩΛΟΘΥΤΑ

Β2΄

ΕΙΔΩΛΟΘΥΤΑ:

[Λεξικό Κριαρά] ειδωλόθυτα τα. Τα κρέατα που απομένουν μετά τη θυσία.

Στην Α’ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου (Α’ Κορ.8,8-9,2), αναφέρεται η αναστάτωση που δημιουργούσε στην Εκκλησία, η ασύνετη συμπεριφορά κάποιων χριστιανών: Την εποχή εκείνη οι ειδωλολάτρες κατά την λατρεία τους θυσίαζαν ζώα σε ψεύτικους θεούς μέσα στους ναούς τους. Μετά, ένα μέρος από τα κρέατα αυτά καιγόταν στο θυσιαστήριο, ένα άλλο μέρος τρωγόταν ως ιερό γεύμα στον ναό και το υπόλοιπο μέρος πουλιόταν στην αγορά για κατ’ ιδίαν κατανάλωση. Αυτά τα κρέατα ονομάζονταν «ειδωλόθυτα».

Σύμφωνα με την Απόφαση της Αποστολικής Συνόδου που συνεκλήθη στα Ιεροσόλυμα το έτος 48 μ.Χ., απαγορευόταν στους χριστιανούς να τρώνε ειδωλόθυτα, ώστε να αποκόψουν κάθε σχέση με την προηγούμενη θρησκεία τους, την ειδωλολατρία. Όμως στην Κόρινθο παρουσιάζονταν κάποιοι χριστιανοί, που έλεγαν ότι αφού οι θεοί των ειδώλων είναι ανύπαρκτοι και οι θυσίες που γίνονται σε αυτούς δέν έχουν καμμία σημασία, τα κρέατα των θυσιών είναι όπως τα άλλα τα συνηθισμένα κρέατα της αγοράς. Με αυτό το σκεπτικό κάποιοι από αυτούς έτρωγαν δημόσια ειδωλόθυτα. Οι άλλοι χριστιανοί όμως, που τους έβλεπαν να τρώνε ειδωλόθυτα σκανδαλίζονταν: -Τι χριστιανοί είναι αυτοί που τρώνε ειδωλόθυτα σαν τους ειδωλολάτρες και παραβαίνουν την Απόφαση της Αποστολικής Συνόδου!

Ο Απόστολος με όσα γράφει δεν σκέπτεται τον μεμονωμένο χριστιανό αλλά την κοινότητα των αδελφών και τη συνείδηση του άλλου. Στο Α΄ Κορ 10,29 λέγει ρητώς: «όταν μιλάω για συνείδηση, δεν εννοώ τη δική σου αλλά τη συνείδηση του άλλου». Μια οποιαδήποτε πράξη του χριστιανού όσο κι αν είναι αποτέλεσμα της εν Χριστώ ελευθερίας του, εάν σκανδαλίζει τη συνείδηση του ασθενέστερου αδελφού, προσβάλλει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού. «Ας μη γίνονται αφορμή τα φαγητά να καταστρέφεται το έργο του Θεού», γράφει στην προς Ρωμαίους (14,20), όπου αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα. Ισχυροί και ασθενείς χριστιανοί ανήκουν στο ίδιο Σώμα του Χριστού. Επομένως κάθε πράξη στρεφόμενη κατά της συνειδήσεως του αδελφού-μέλους του Σώματος έχει αντίκτυπο στην κεφαλή του Σώματος. Τέσσερες φορές επαναλαμβάνει ο Παύλος στο ανάγνωσμα τη λέξη αδελφός, θέλοντας να τονίσει την έννοια της κοινότητας. Έλλειψη σεβασμού προς τη συνείδηση του αδελφού σημαίνει ασέβεια προς το όλο Σώμα και ιδιαίτερα προς την κεφαλή, τον Χριστό. Αυτή είναι η έννοια του στίχ.12: «Αμαρτάνοντας όμως μ’ αυτό τον τρόπο απέναντι στους αδερφούς και πληγώνοντας τη συνείδησή τους που είναι αδύνατη, αμαρτάνετε απέναντι στον ίδιο τον Χριστό».

Γι’ αυτό ο Παύλος δέχεται να θυσιαστεί η ελευθερία στον βωμό της αγάπης, παρά η ελευθερία να σκανδαλίσει τον αδελφό: «Γι’ αυτό, αν κάποια τροφή μπορεί να γίνεται αιτία να σκοντάφτει και να πέφτει ο αδερφός μου, εγώ δεν θα βάλω ποτέ κρέας στο στόμα μου, για να μη γίνω αιτία να πέσει ο αδερφός μου» (στίχ.13).

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ. Α' ΚΟΡ. 8. 2- 13

Quanto alle carni sacrificate agl’idoli, noi sappiamo che tutti abbiamo conoscenza. La conoscenza gonfia, ma la carità edifica. Se alcuno si pensa di conoscer qualcosa, egli non conosce ancora come si deve conoscere; ma se alcuno ama Dio, esso è conosciuto da lui.

Quanto dunque al mangiar delle carni sacrificate agl’idoli, noi sappiamo che l’idolo non è nulla nel mondo, e che non c’è alcun Dio fuori d’un solo.

Poiché, sebbene vi siano de’ cosiddetti dèi tanto in cielo che in terra, come infatti ci sono molti dèi e molti signori, nondimeno, per noi c’è un Dio solo, il Padre, dal quale sono tutte le cose, e noi per la gloria sua, e un solo Signore, Gesù Cristo, mediante il quale sono tutte le cose, e mediante il quale siam noi.

Ma non in tutti è la conoscenza; anzi, alcuni, abituati finora all’idolo, mangiano di quelle carni com’essendo cosa sacrificata a un idolo; e la loro coscienza, essendo debole, ne è contaminata.

Ora non è un cibo che ci farà graditi a Dio; se non mangiamo, non abbiamo nulla di meno; e se mangiamo, non abbiamo nulla di più. Ma badate che questo vostro diritto non diventi un intoppo per i deboli. Perché se alcuno vede te, che hai conoscenza, seduto a tavola in un tempio d’idoli, la sua coscienza, s’egli è debole, non sarà ella incoraggiata a mangiar delle carni sacrificate agl’idoli?

E così, per la tua conoscenza, perisce il debole, il fratello per il quale Cristo è morto.

Ora, peccando in tal modo contro i fratelli, e ferendo la loro coscienza che è debole, voi peccate contro Cristo. Perciò, se un cibo scandalizza il mio fratello, io non mangerò mai più carne, per non scandalizzare il mio fratello.