Κριτική για την όπερα «Μάκμπεθ»

Πρόκειται για μια ακόμη επιτυχία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η Σβετλάνα Σοζντάτελεβα απέδειξε την αξία της ως πρωταγωνίστρια καθως κατόρθωσε να αποδώσει με όση λεπτομέρεια μπορούσε κάθε συναίσθημα, ενώ συγχρόνως η φωνή της επιβεβαίωσε το μεγάλο ταλέντο της υψιφώνου και τις  ιδιαίτερες ικανότητές της. Εξίσου ωραίος ήταν και ο ερωμένος της Λαίδης, δηλαδή ο τενόρος Σεργκέι Σεμισκούρ, του οποίου η φωνή επιβάλλεται στη σκηνή. Το κείμενο εχει εμπνευσθεί μερος της πλοκής από το έργο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, Μάκβεθ, το οποίο μας δείχνει την οπτική γωνία της Λαίδης Μάκβεθ, έτσι όπως την εκλαμβάνει ο Νικολάι Λεσκόφ.

Η θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή αποδίδεται από τα υπέροχα σκηνικά τα οποία υποστηρίζονται από την μοντέρνα κατασκευή της σκηνής, που δίνει πολλές δυνατότητες τόσο στον σκηνοθέτη όσο και στον χορογράφο. Ακολουθούμε την Κατερίνα Λβόβνα Ιζμαΐλοβα, μια γυναίκα ενός πλούσιου εμπόρου, και το πώς βασανίζεται καθημερινά από τον καταπιεστικό πεθερό της και τον αδιάφορο και βαρετό σύζυγό της. Όμως, όταν ο άντρας της φεύγει από την πόλη, αρχίζει να την φλερτάρει ένας νέος εργάτης στο κτήμα του πεθερού της, ο Σεργκέι. Τελικά, η νεαρή υποκύπτει στους πειρασμούς της και απατά τον σύζυγό της με τον ζωηρό Σεργκέι. Όταν μαθαίνει ο πεθερός της για τη μοιχεία, η Κατερίνα μαζί με τον Σεργκέι τον σκοτώνουν και κρύβουν το πτώμα σε ένα υπόγειο. Τελικά το παράνομο ζευγάρι καταλήγει στις φυκλακές όπου αναμένονται κι άλλες εξελίξεις…

Τα κουστούμια των Μιλένα Κανονέρο και Πέτρα Ράινχαρτ ήταν λιτά και απλοϊκά, αλλά τόσο ιδιαίτερα και έντονα, όσο χρειαζόταν για να ταξιδέψει ο θεατής σε άλλη εποχή. Τα υφάσματα ήταν ιδανικά για να ακολουθούν την κίνηση των ηθοποιών. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην συγκεκριμένη όπερα ήταν το πλήθος των κομπάρσων που ήταν συγκεντρωμένοι πάνω στη μεγάλη σκηνή.  Με πάνω από 40 άτομα να παριστάνουν τον λαό, τους κατοίκους του χωριού, η ιστορία παρουσιάζεται ακόμη πιο πειστικά, ενώ αναδεικνύεται και η μουσική, αφού όλοι οι κομπάρσοι συγχρόνως αποτελούν και χορωδία. Τέλος, πρέπει να αναφερθώ και στην εξαιρετική ορχήστρα και την εναρμονισμένη της μελωδία, απαραίτητο στοιχείο κάθε όπερας.