Η μυρωδιά των λουλουδιών

Δεν χάθηκα

στην ερημιά του κόσμου.

Χάθηκε ο κόσμος

στην ερημιά του ανθρώπου.

Ανεξάντλητος ωκεανός ο εγωισμός

μολύνει ακτές για έναν μισθό.

Ένα δάσος ευκαιριών

αντικαθιστά τη μυρωδιά των λουλουδιών.

Μια μάχη δίχως τελειωμό,

τα δέντρα ο άμαχος πληθυσμός.

Δεν κλαίνε, δε μιλούν

με μια ελπίδα ξενυχτούν

ότι θα ξαναστολίσουν τη γη

και θα θαυμάσουν την αυγή.

Τώρα στον φόβο μαραζώνουν

Μες το άγνωστο φυτρώνουν,

γιατί του ανθρώπου την ψυχή

τη παρασέρνουν οι αριθμοί.

Αυτοί οι αριθμοί

είναι της φύσεως η φυλακή

ένας μισθός, μία τιμή

και μια αδιόρθωτη καταστροφή.

Αιμιλία Φλωρά Β'4