Vervolg Gemeenteavond(en)
We zijn bij het 3e punt van onze gezamenlijke trektocht gekomen.
Dit hebben we besproken.
Nog meer ideeën? Laat het weten via scriba@pknaxel.nl
Het volgende is besproken tijdens de laatste gezamenlijke trektocht en heeft in Kerkvenster gestaan:
Visie voor de kerk van de toekomst?!
Ergens in een Latijns-Amerikaans land waar veel overstromingen voorkomen, bouwde men een brug die weer en wind zou moeten kunnen doorstaan. Toen de brug klaar was en de vloed kwam, hield de brug stand. De ingenieurs die uit Japan waren ingevlogen hadden goed hun werk gedaan. Maar wat bleek? In het natuurgeweld had de loop van de rivier zich verlegd. De brug stond fier overeind maar even verderop stroomde de rivier…
Dit beeld van de brug doet me denken aan de positie waarin de kerk terecht is gekomen. In principe staat het instituut als een huis, maar het is de vanzelfsprekende verbinding met de samenleving kwijt geraakt. De loop van de samenleving heeft zich verlegd.
De vanzelfsprekende positie van de kerk in de samenleving is verdwenen. We zijn terechtgekomen in een grensgebied. Wat was is voorbij, en wat komen zal, is nog niet duidelijk. Dat voelt kwetsbaar. Het oude paradigma - waarin de cultuur en de kerk in elkaars verlengde liggen – is voorbij. Erg belangrijk om dit te benoemen. Want veel gemeenteleden koesteren nog steeds de gedachte dat men er weliswaar niet in slaagt de grote meerderheid aan te trekken, maar dat men op de een of andere manier wel een ideaal vertegenwoordigt dat ook voor die meerderheid zeggingskracht heeft. De realiteit is echter dat de kerk voor de meerderheid van de Nederlandse samenleving geen zeggingskracht meer heeft, zoals hoogleraar missiologie en interculturele theologie Stefan Paas schrijft in zijn boek ‘Vreemdelingen en Priesters’: “de minderheid is nu echt een minderheid zonder aanzien of veel invloed. Kerkgroei-denken helpt niet veel verder in een seculiere omgeving. De zoektocht is naar een spiritualiteit die bestand is tegen het zuur van de moderniteit. Hoe maak je je geloofsvertrouwen, hoop en vrolijkheid niet afhankelijk van kerkgroei en of je goede daden de wereld veranderen.”
Gebaseerd op het denken van de theologen Stefan Paas, Christa Anbeek en Robert Warren denk ik dat de kerk van de toekomst in Axel gebaat is bij de volgende 5 kernpunten.
Minderheidskerk
Accepteer dat je een minderheidskerk bent. Zorg dat je niet in een zoutpilaar verandert door steeds
terug te kijken. Stefan Paas concludeert in zijn onderzoek naar de kerkgeschiedenis in Europa dat er niets vreemds of onvoltooids is aan een minderheidskerk, integendeel het is haar ‘natuurlijk stand’.
Kleine gemeenschappen hebben grote waarde. Gemeenschap is belangrijk omdat wij als mens alleen tot onze bestemming komen in relaties. Kleinere gemeenschappen zijn hiervoor geschikter dan grote.
Sorteer hierop voor.
De blik naar buiten!
In plaats van in zichzelf gekeerd te zijn, richt de kerk zich op samenwerking met andere geloofsgemeenschappen en organisaties en mensen ‘van goede wil’ (geen fusering!). We zoeken met elkaar naar de vrede en het goede voor de stad.
De muren van de kerk worden lager. Wij doen een stap naar voren en positioneren ons door verschillende vormen van samenwerking meer in de Axelse Samenleving en we zoeken actief naar mogelijkheden om de Axelse Samenleving ruimte te geven binnen onze kerk. Niet vanuit winstoogmerk, maar vanuit partnerschap en verbinding.
Want we hebben elkaar nodig. Wij hebben elkaars ervaringen, perspectieven en talenten nodig voor het bouwen van gemeenschappen met een hart.
Functioneren als gemeenschap!
Ontmoeting is een wezenlijk onderdeel van de kerk van de toekomst. Dat je met elkaar oefent in het zijn van een gemeenschap en dat je hier ook in wilt investeren.
Het vormen, onderhouden en uitbreiden van gemeenschap moet werkelijk hoog op de agenda staan. Zonder dat is er geen heil. Een kerkelijke gemeente moet prioriteit geven aan het faciliteren van diepgaande menselijke relaties.
Bezieling door het geloof!
We zijn open naar buiten, en behouden zelf een duidelijke kern. Vieren en leren, met als speerpunt de eredienst blijft het hart van ons gemeentezijn. Bezieling door het geloof is wezenlijk.
Want de kerk is er om de grote daden van God te verkondigen. De grondtoon voor doxologie is blijdschap en dankbaarheid.
De kerk vertegenwoordigt de wereld voor God en zij vertegenwoordigt God voor de wereld. Zij komt tot God als een lofprijzende, liturgische gemeenschap en zij beweegt zich in de wereld als een getuigende, geduldige, uitnodigende, vriendelijke manier.
In deze zaken vindt de kerk haar roeping. Wij functioneren te midden van de samenleving als priesters; Ongeacht de reactie van de samenleving op het Evangelie hebben wij de verantwoordelijkheid om de lofzang gaande te houden, de wereld voor God te brengen in het gebed én het Evangelie te verkondingen.
Inclusief
Groei, heiliging en discipelschap zijn belangrijke woorden in de kerk, terwijl ze tegelijk hoogst gastvrij is tegenover allen die ‘een lijntje met God hebben.’
De kerk accepteert het volkskerkelijke denken in verschillende graden van betrokkenheid en de relatieve belangeloosheid van scherpe grenzen tussen ‘kerk en wereld’(die immers ook Gods wereld is). Het is duidelijk waar het heil begint, maar het is niet zo duidelijk waar het ophoudt. Als ik naar de toekomst kijk van onze kerkgemeenschap geloof ik dat bovenstaande denklijnen ons kunnen helpen in een spiritualiteit die bestand is tegen het zuur van de moderniteit. En dat ze ons kunnen helpen in het maken van keuzes inzake de toekomst.
Ik weet dat allerlei mensen dit kerk- blad lezen: zowel mensen die ‘een lijntje met God hebben’ en mensen die tot het meubilair van de kerk behoren. Graag verneem ik van je wat je van de door mij weergegeven visie vindt. En waar deze mogelijk aanscherping, correctie of aanvulling verdient volgens jou. Ik kom graag langs voor een gesprek.
Hartelijke groet,
Ds. Jan Verlinde