Prinses Margriet

Op 16 oktober 1963 vond in Krimpen a/d IJssel de doop en de tewaterlating van de Prinses Margriet plaats. Daar werd de laatste enkeldekker van de PSD gebouwd bij werf Van der Giessen. Op 21 maart 1964 werd het schip overgedragen aan de PSD. De veerboot werd gebouwd voor op de lijn Vlissingen-Breskens. De veerboot is bijna gelijk aan de Prinses Irene en Prinses Beatrix, maar heeft duidelijk verschillende schoorstenen en roosters op het autodek. De Prinses Margriet heeft tot 1993 gevaren op Vlissingen-Breskens, daarna werd ze reserveschip van de PSD. Op 5 oktober 1994 ging met onmiddellijke ingang in dat de veerboot nog maar 600 personen mocht vervoeren, dit in verband met de veiligheid. Ook mochten er geen geladen vrachtwagens meer aan boord, dit tot grote woede van veel vrachtwagenchauffeurs omdat toen de Koningin Beatrix langdurig op de werf lag, en zij dus waren aangewezen op de enkeldekker.

Een van de laatste keren dat de Prinses Margriet voor de PSD in dienst kwam was van 18 april tot 10 juli 1995, toen de Prinses Christina voor onderhoud uit de vaart moest worden genomen. De Christina moest aangepast worden aan de nieuwe veiligheidseisen, iets wat niet meer gebeurde met de Margriet. Samen met de Prins Willem-Alexander onderhield ze de veerdienst tussen Kruiningen en Perkpolder. Ook de Prins Willem-Alexander moest naar het dok eind 1995, maar de Prinses Margriet werd toen niet ingezet tussen Kruiningen en Perkpolder. De Prinses Juliana van Vlissingen – Breskens ging toen naar veer, en de Prinses Margriet verving de Juliana op Vlissingen – Breskens. De Margriet voer vanaf 25 september 1995 tot 1 december samen met de Koningin Beatrix.De Prinses Juliana keerde na de terugkomst van de Prins Willem-Alexander weer terug naar Vlissingen en voer tot vrijdag 8 december op en neer.

Toen moest de Koningin Beatrix uit de vaart wegens onderhoud en keerde Prinses Margriet voor de allerlaatste keer terug in dienst om samen met de Prinses Juliana de dienst te onderhouden.Op 20 december 1995, een grijze regenachtige december dag voer de enkeldekker voor de laatste keer tussen Vlissingen en Breskens.

De Prinses Margriet heeft officieel tot 1 januari 1996 dienst gedaan als reserveschip. In dat jaar mocht de Margriet niet meer varen omdat ze niet meer voldeed aan de veiligheidseisen. In de jaren voorafgaand aan deze gebeurtenis vond veel discussie plaats in de Zeeuwse politiek. Het zou te veel gaan kosten om het schip langer in de vaart te houden, dat zou dus verbouwingen betekenen waaraan een kostenplaatje van miljoenen guldens verbonden was. Er werd uiteindelijk besloten een 5e dubbeldekker te laten bouwen in Vlissingen. Het duurde nog tot 21 oktober 1996 tot de veerboot uiteindelijk verkocht werd, de Prinses Johan Friso kwam pas op 22 mei 1997 in dienst. Van 1 januari 1996 tot 22 mei 1997 zat de PSD dus zonder reserveboot, maar er deden zich weinig problemen voor.

De Prinses Margiet werd verkocht aan Huixin Shipping, in China, en werd herdoopt tot Princess.Op 7 december 1996 vertrok de Princess uit Vlissingen op weg naar China, aan boord zat bemanning van Redwise en bemanning die bestond uit Chinezen.

Op de 28ste januari van 1997 kwam de ex-Margriet aan in China. In China werd de Princess werkloos, nadat ze weer afgekeurd werd. In 2002 werd de Princess, die jarenlang in de haven van Yantai lag, verkocht naar Indonesie.In Indonesie doet de oude Prinses Margriet tegenwoordig dienst als SMS Kartanegara en vaart sinds 2002 tussen Merak en Bakauheni.

In 2005 is de veerboot naar de werf gegaan voor groot onderhoud. Daarbij werd een nieuwe klepconstructie gemonteerd en is het schip opnieuw geschilderd waarbij de romp groen is geworden.

In maart 2009 heeft volgens PSDnet.nl de veerboot opnieuw een grote dokbeurt ondergaan. Ditmaal ging het om een ingrijpendere verandering. Een salon op het promenadedek heeft plaatsgemaakt voor een autodek. De opgeofferde salon is nu gesitueerd op het schoorstenen dek. Een zeer opmerkelijke verbouwing, aangezien het bovenste autodek via het ouderwetse autodek niet bereikbaar is, maar toegankelijk is via een ingang aan de zijkant. De hiervoor benodigde aanlegfacaliteiten waren al aanwezig in Merak en Bakauheni, aangezien andere veerboten op het traject hier al gebruik van maakten.

De Prinses Margriet kan officieel dus geen ‘enkeldekker’ meer genoemd worden. Naast een nieuw autodek en salon is er ook nieuwe reling gemaakt. Deze reling is in de zomer van 2009 geel geverfd.

Op 3 maart 2011 heeft het ‘Biro Klasifikasi Indonesia’ de SMS Kartanegara afgekeurd. En ook is de veerboot weer heel roestig.

Op 21 juli 2011 viel op PSDnet.nl te lezen dat In Indonesië vaart de SMS Kartanegara gewoon weer tussen Bakauheni en Merak. Eerder werd de veerboot afgekeurd door de scheepvaartinspectie en zou het schip volgens een lokale krant op de werf liggen.

De Indonesische scheepvaartinspectie heeft de SMS Kartanegara in augustus 2011 weer goedgekeurd. Nadat er onderhoud was gepleegd kwam de veerboot weer in dienst. Het nieuws is het dus ook officieel door het Biro Klasifikasi Indonesia bevestigd.

Op 5 september 2011 rond acht uur lokale tijd ontstond er op de oud PSD'er korte paniek. Door machineproblemen raakte de veerboot stuurloos in de haven van Bakauheni. Aan boord bevonden zich zo’n 700 passagiers. Er ontstond korte tijd paniek toen de veerboot in aanvaring kwam met een andere veerboot en daarna hard tegen de kademuur voer.

Die veerboot, de KMP Mufidah raakte beschadigd maar de oude PSD enkeldekker zelf had geen schade op het eerste gezicht.

De machine bleek later ook gewoon weer soepel te lopen. Daarom werd besloten gewoon door te varen naar Merak, zonder eerst te controleren of er schade aan de boeg opgelopen was.

De schade aan de veerboot van staatsbedrijf PT ASDP en de kade zullen worden verhaald op de eigenaar van de SMS Kartanegara.

Technische gegevens MS Prinses Margriet