Vendrá la muerte y tendrá tus ojos,

esta muerte que nos acompaña

de el alba a la noche, insomne,

sorda, como un remordimiento

viejo o un vicio absurdo. Tus ojos

serán una vana palabra,

un grito apagado, un silencio.

Así los ves cada mañana

cuando sola te inclinas hacia ti

en el espejo. Oh querida esperanza

ese día, también nosotros,

sabremos que eres la vida y la nada.

Para todos tiene la muerte una mirada.

Vendrá la muerte y tendrá tus ojos.

Será como dejar un vicio,

como en el fondo de un espejo

ver resurgir un rostro muerto,

como escuchar un labio mudo.

Callados bajaremos al vacío.

Heriotzaren begiak -Cesare Pavese-

Etorriko da zure soaz heriotza

gor, logabe, alhadura zaharren gisa,

goiznabarretik gauera alboan dugun

ohidura zentzugabe bat bailitzan.

Zure begiak alferrikako hitza izanik

garraisi mutu, isiltasun oro isil,

goiz bakoitzean aurkitzen dituzu adi

ispilura begiratuz, ilun, hurbil.

Jakinen dugu egun hartan, oh

itxaropen!

bizitza zarela eta ezereza,

guztiontzat du heriotzak soa zorrotz

bakar, mutu, leizera jetsiko gera.

Urratuko da ezpain hertsien keinua,

aurpegi arrotza leihoaren ondoan,

usadioen guneak desitxuratuz

biluztasuna nagusitzen denean.

Zure begiak argi grisaren errainu,

mendi ilunen goizorduko izotza,

esnatzearen dardara eta ikara

kale hutsetik hurbiltzen zarenean.

Jakinen dugu egun hartan, oh

itxaropen!

bizitza zarela eta ezereza,

guztiontzat du heriotzak soa zorrotz

bakar, mutu, leizera jetsiko gera.