მიწის სტატუსის შეცვლა  წყალტუბოში 577 27 27 41 

წყალტუბო — ქალაქი საქართველოში, წყალტუბოს მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრი. მდებარეობს მდინარე წყალტუბოსწყლის ნაპირზე, ზღვის დონიდან 120 მ სიმაღლეზე. ქუთაისიდან დაშორებულია 7, ხოლო თბილისიდან 250 კმ-ით.

ისტორია

ქართველი ისტორიკოსის, მეცნიერის, პროფესორ ნ. ბერძენიშვილის ცნობით ადგილობრივ მოსახლეობას წყალტუბოს წყლების სამკურნალო თვისებების შესახებ უძველესი დროიდან ჰქონდა ინფორმაცია. წყალტუბო ცნობილი იყო ჯერ კიდევ VII-IX საუკუნეებში. განსაკუთრებული პოპულარობით, ეს წყლები, თამარის მეფობის პერიოდში სარგებლობდა. აქ არსებული აბანოები სამეფო კარის საკუთრებას წარმოადგენდა. ისტორიული წყაროები მოწმობენ, რომ სწორედ აქ ისვენებდნენ და მკურნალობდნენ თამარ მეფის მეომრები. 

წყალტუბოს შესახებ ჩვენამდე მოღწეული პირველი წერილობითი ცნობები XIII საუკუნეში ჩნდება. გელათის მონასტრის შემოწირულობების წიგნში აღნიშნულია, რომ წყალტუბოს სამკურნალო წყაროები და აბანოები მეფემ გელათის მონასტრის წინამძღვარ იაკობს გადასცა. 

XIII-XIV საუკუნეებში წყალტუბო კვლავ მეფეთა საკუთრებაში გადადის. 

1586 წელს წყალტუბოს მარცხენა სანაპირო მეფე გიორგიმ თავად წულუკიძეს უბოძა. XVII საუკუნის 60-იან წლებში მარჯვენა სანაპიროს მიდამოები კი იმერეთის მეფე ალექსანდრე სოლომონის ძე ბაგრატიონმა ეზია იოსელიანს გადასცა. 

ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებმა, მრავალსაუკუნოვანმა ომებმა ამ ადგილსაც დააჩნია კვალი. XVIII-XIX საუკუნეებში აქ არსებული შენობანაგებობების უმეტესი ნაწილი განადგურდა, დარჩენილი ნაწილი კი დაზიანდა, რასაც მოწმობენ ამ პერიოდის ისტორიული წყაროები, რომლებიც გვამცნობენ რომ დამსვენებლებს ღია ცის ქვეშ, დაზიანებულ აუზებში უწევდათ ბანაობა. პირობების არარსებობის გამო წყალტუბოში ჩასვლა მხოლოდ წლის თბილ პერიოდში იყო შესაძლებელი. მიტოვებულ შენობებში სახურავებიდან ჩამოსული წვიმის წყალი ძველ აუზებსა და აბანოებს ავსებდა. ეს ფაქტი ხშირად მეცნიერთა კრიტიკის საგანი ხდებოდა. 

მაგალითად, 1772 წლის 14 აგვისტოს პეტერბურგის აკადემიის წევრი, გერმანელი მეცნიერი და მოგზაური ი. ა. გიულდენტშტედტი წყალტუბოს სანატორიუმებზე საუბრისას აღნიშნავდა, რომ „წყლები არის მღვრიე, უსუნო...“ ზემოთქმულიდან გამომდინარე მას ეჭვი შეჰქონდა ამ წყლებში სამკურნალო ნივთიერებების არსებობის თაობაზე. სამკურნალო წყლების შესახებ პირველი ცნობები 1782 წელს „ბერლინის საბუნებისმეტყველო საზოგადოების შრომებში“ გერმანულ ენაზე გამოქვეყნდა. 1787 წელს, გამოიცა გერმანელი აკადემიკოსის პ. ს. პალასის მიერ დამუშავებული იოჰან გიულდენშტედტის სამოგზაურო ჩანაწერები წყალტუბოს შესახებ. 1809 წელს გერმანულიდან რუსულად ითარგმნა ი. გიულდენშტედტის „სამოგზაურო ჟურნალი“ წყალტუბოს მინერალური წყლების შესახებ ცნობებით. 

წყალტუბოს მინერალური წყლების სასიკეთო თვისებებზე ინფორმაცია მოყვანილია 1815 წელს ცნობილი ბუნებისმეტყველის იულიუს ფონ კლაპროთის ბერლინში, გერმანულ ენაზე გამოცემულ ნაშრომში — „მოგზაურობა კავკასიასა და საქართველოში 1807-1808 წლებში“ და 1897 წელს, პროფესორ ა. ოილენბურგის საენციკლოპედიო გამოცემაში — „გერმანიის სამედიცინო მეცნიერების რეალური ენციკლოპედია“. 

1844 წელს უილიამსისა და 1865 წელს ი. პანტიუხოვის მიერ ჩატარებულმა წყალტუბოს წყლების ქიმიურმა ანალიზმა უარყო მათში სამკურნალო ნივთიერებების არსებობა. 1898 წელს გ. სტრუვემ მესამედ გაკეთებული ქიმიური ანალიზის საფუძველზე წყლები ინდიფერენტული წყაროების კატეგორიას მიაკუთვნა. 1913 წელს, ქიმიკოსმა რ. კუპცისმა ჩატარებული კვლევებისგან განსხვავებით წყალტუბოს წყლებში სამკურნალო თვისებების მქონე ნივთიერებები აღმოაჩინა. 1892 წლიდან წყალტუბოს ჰიდრომინერალური რესურსების კვლევა მოხდა და სამკურნალო-დასასვენებელ კურორტად ჩამოყალიბდა. 1920 წელს, წყალტუბომ ტერიტორიის სახელმწიფო საკუთრებაში გადასვლის შემდეგ, ბალნეოლოგიური კურორტის ფუნქცია შეიძინა, 1953 წელს კი ქალაქისა და საკავშირო მნიშვნელობის კურორტის სტატუსი.

წყალტუბო ქალაქად გამოცხადდა 1953 წელს. ცნობილია, როგორც ბალნეოლოგიური კურორტი. ქალაქში ფუნქციონირებს სასტუმროები, მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი, საფეხბურთო კლუბი „სამგურალი“.

წყალტუბო მრავალმხრივი კურორტია და განსაკუთრებით განთქმულია თერმულ-რადონული მინერალური წყლის აბაზანებით. წყალი რბილი, კამკამა და უსუნოა, მისი ტემპერატურაა 33-35 °C. 

წყალტუბოს მინერალური წყალი კურნავს შემდეგ დაავადებებს: კიდურების, პერიფერიული ნერვული სისტემის, გულისა და სისხლძარღვების, კანის, ნივთიერებათა ცვლის მოშლილობის, ენდოკრინული სისტემის, გინეკოლოგიური დაავადებები. წყალტუბოში აგრეთვე მკურნალობენ რევმატიზმით, პოლიომიელიტით და ცერებრალური დამბლებით დაავადებულები. ასევე ბუნებრივი სამკურნალო საშუალებაა კარსტული მღვიმეები, მღვიმეების მიკროკლიმატი გამოიყენება ბრონქიალური ასთმის, სტენოკარდიის, ჰიპერტონული დაავადებების, ნევროზის და ქრონიკული პნევმონიის სამკურნალოდ. 

წყალტუბოში მკურნალობის ვადა 20-24 დღეა. 

კურორტში ფუნქციონირებს სანატორიუმი „ოაზისი“, პანსიონატი „წყალტუბო“ და სასტუმრო „საქართველო“. ქალაქში აგრეთვე ფუნქციონირებს სამი სააბაზანო, პოლიკლინიკა და ალერგოლოგიის, ასთმისა და კლინიკური იმუნოლოგიის სამეცნიერო კვლევითი ინსტიტუტი.

 კურორტ წყალტუბოს ტერიტორიაზე გაშენებულია 150-ზე მეტი სხვადასხვა ჯიშის მრავალწლიანი ფოთლოვანი და წიწვოვანი ხე-ნარგავები. კურორტის ტერიტორიაზე შექმნილია ხელოვნური „ცივი ტბა“, რომელიც შეიქმნა 1930-იან წლებში მცირე მდინარე წყალტუბოს კალაპოტის ჩაკეტვის შედეგად.

👉 ბიზნეს გეგმების სრული სია იხილეთ >>> https://www.gen.ge/business-plans/