Mουσείο και Θεματικό Πάρκο

Τίτλος του πρότζεκτ:

Οι Σύγχρονες Κοινωνικοπολιτικές Προεκτάσεις στην Διαχείριση της Αρχαιολογικής Κληρονομιάς

Μελέτη και σχεδιασμός: Πέκγη Ζάλη

Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών, γνωστό και ως Μουσείο Ακρόπολης, είναι από τα πρώτα μουσεία που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα το 1872 από τον αρχιτέκτονα Καυταντζόγλου. Το μουσείο σήμερα δεν καλύπτει τις σύγχρονες μουσειολογικές προδιαγραφές, ούτε επαρκεί ως χώρος για να στεγάσει τα εκθέματα.

Οι αποθήκες του είναι ασφυκτικά γεμάτες και σε άθλια κατάσταση. Ακόμα ο σεισμός του 1999 έχει αναγκάσει τη διεύθυνση να κλείσει την ανατολική του πτέρυγα και οι εργασίες αποκατάστασης εκκρεμούν.Για όλους αυτούς τους λόγους, το μουσείο χρειάζεται επιπλέον πόρους για τη σωστή του λειτουργία, αλλά οι διαδικασίες «σέρνονται» χρόνια τώρα στην γραφειοκρατία του Υπουργείου Πολιτισμού και της Νομαρχίας.

 Αυτήν την κατάσταση εκμεταλλεύεται ένας επιχειρηματίας κατασκευαστής, ο οποίος θέλει να ιδρύσει ένα μορφωτικό (όπως το αποκαλεί στο διαφημιστικό του έντυπο) θεματικό πάρκο, με το όνομα «Ακρόπολη», το 2008.

Οι επισκέπτες θα μαθαίνουν όλη την κατασκευαστική διαδικασία της Ακρόπολης του Περικλή, θα γνωρίζουν από κοντά ένα ομοίωμα του κανονιού, που κατάστρεψε τον Παρθενώνα, και γενικά τα προθέματα θα εστιάζουν στις κραυγαλέες πληροφορίες σχετικά με τον ιερό βράχο. Εκτός όμως από τον «επιμορφωτικό» τομέα σ' ένα προτεινόμενο «αντιμουσείο», που θα μοιάζει περιέργως με το πραγματικό μουσείο, θα συμπεριλαμβάνεται και ένα είδος λούνα-παρκ.

Παραδόξως υπήρξαν και προσφυγές στην δικαιοσύνη από την αντιπολίτευση, σχετικά με τα σχέδια αναμόρφωσης του ιστορικού μουσείου, που έχουν μπλοκάρει τη ροή κοινοτικών πόρων έως το 2008, αλλά όχι και για την πρόταση του επιχειρηματία. 

Η Ακρόπολη χάνοντας την ουσιαστική της λειτουργία ως κάστρο προστασίας και φρούρησης της πόλης, αλλά και ως θρησκευτικός χώρος δημιουργεί ένα λειτουργικό κενό το οποίο προσπαθεί να καλυφθεί με διάφορα ιδεολογήματα ιστορικής προσέγγισης που αλληλοεπηρεάζονται.

Η Ακρόπολη βρίσκεται πλέον σε ένα καθεστώς βίαιης εκμετάλλευσης, λόγω έλλειψης διαλόγου για τη σωστή διαχείριση του πλούσιου παρελθόντος της χώρας, με αποτέλεσμα να υπηρετεί διάφορα ιδεολογήματα και προσχήματα.

Οι τρείς πίνακες της μελέτης μαζί όπως παρουσιάστηκαν.