29 mei 2011

We vertrekken op het voor ons gebruikelijke tijdstip. Maar nog voordat we Chiusi della Verna verlaten hebben stuiten we op een foutje in de route beschrijving. Het is een kwestie van even de situatie goed bestuderen, maar dan zien we toch de goede route en lopen we alweer gauw over een keienpad buiten het dorp.

Het keienpad komt uit op een asfaltweg, die we echter maar een tiental minuten volgen want daarna gaat het over een breed pad naar het gehucht Pietra.

De routebeschrijving is ook hier een beetje vaag, maar desondanks vinden we de juiste weg langs een aantal ruines van voormalige boerderijen. We lopen verder over bospaden en veldwegen, en vooralsnog zonder noemenswaardige obstakels. Na een uurtje gaat het pad steil omlaag en komen we weer in de bewoonde wereld, althans bij een eenzaam huis buiten een dorp. Hier nemen we een korte pauze bij een stal; we gebruiken een paar houtblokken als krukjes.

Na de pauze komen we in het dorp Gregnano. Hier liggen enkele prachtige landhuisjes, ongetwijfeld wonen hier welgestelde gezinnen. De asfaltweg slingert zich omhoog. Bij één van de haarspeldbochten verlaten we deze weg en komen we op een landweg.

We bevinden ons op een heuvelrug met gele brem en rode klaprozen, en hebben nu links en rechts een schitterend uitzicht.

Onze landweg wordt echter smaller en ruim na 1 km is het nog slechts 20 cm breed en begint te dalen.

De afdaling, die we voorzichtig nemen, eindigt vlakbij het dorp Montalone bij een verharde weg. Tegenover deze weg ligt een barretje dat open is. Dit is een geschikte plek om een weer een pauze in te lassen. Bovendien blijkt dat we brood met beleg kunnen krijgen. De ravitaillering is voor deze dagetappe goed geregeld!

Achter de bar gaat de route verder over een landweg. We passeren een tweetal hekken en komen langs een Agriturismo, die er netjes uit ziet, met zwembad.

Even verder betreden we het erf van een boerderij, waarna we bij het gehucht Mignano komen.

Dit gehucht schijnt een typisch voorbeeld te zijn van een complex waarin de huizen, kerk en burcht ( of herenhuis) één bouwkundig geheel vormen. Het is in elk geval een heel rustig oord waar de bewoners ontspannen aan tafel zitten of in een hangmat liggen. Alleen de honden houden zich niet stil, maar het zwaaien met onze stokken is voldoende om die krengen van ons af te houden. Achter Mignano komen we op een karrenspoor, dat overgaat in een asfaltweg. Via deze weg bereiken we Pieve Santo Stefano, een stadje dat aan de Tiber ligt.

We overnachten in hotel Il Diario, een prima hotel, maar dat mag ook wel want het ligt in een iets hogere prijsklasse. Na aankomst frissen we ons op en verkennen het stadje, dat redelijk wat winkeltjes en barretjes heeft. We drinken wat op een terras tegenover het hotel en zien dat een auto voor de Italiaanse jeugd aanzien betekent. Jongens gedragen zich als macho’s. De jeugd rookt veel, zowel meisjes als jongens. Dat valt ons telkens weer op in de verschillende plaatsen waar we komen.

’s Avonds eten we in het hotel, en daar zien we de beide dames van gisteravond ook weer.

Lees verder Pieve Santo Stefano - Sansepolcro