Embedded Files
Τι είναι τέχνη; Μπορούμε να διακρίνουμε την τέχνη σε καλή και κακή; Αν ναι, με ποια κριτήρια; Αυτά είναι μερικά διαχρονικά ερωτήματα που βασανίζουν τους λάτρεις της τέχνης μέχρι και σήμερα.
Είναι αρκετά ρομαντικό και ιδεαλιστικό, αφηρημένο, ακόμα και εύκολο, να πούμε ότι τα πάντα είναι τέχνη. Το κάθε ποίημα, η κάθε ζωγραφιά αλλά και ο κόσμος, τα φύλλα που πέφτουν ή δεν πέφτουν το φθινόπωρο, το ανθρώπινο σώμα, μέχρι και ο άστεγος στο Σύνταγμα με το πλαστικό ποτηράκι με τα κέρματα. Όλα αυτά μας δημιουργούν συναισθήματα. Άλλωστε, τι είναι η τέχνη, αν όχι συναίσθημα; Ίσως ακόμα παραπάνω τέχνη είναι ο άδειος τοίχος και ο λευκός καμβάς που αφήνουν τη φαντασία, τα συναισθήματα και τις σκέψεις να ταξιδέψουν ελεύθερα. Αν δεχτούμε το παραπάνω, δηλαδή πως τα πάντα είναι τέχνη, και θεωρώντας πως δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τα φύλλα με τον άστεγο, καθώς, ακόμα κι αν είναι τέχνη και τα δύο, είναι πράγματα τελείως διαφορετικά, καθίσταται αδύνατη η κατηγοριοποίηση τους σε καλή και κακή τέχνη.
Η αδυναμία αυτή, ωστόσο, προκαλεί προβλήματα. Σε μια γκαλερί της τέχνης, σε μια ιδανική γκαλερί χωράνε τα πάντα, όμορφα και άσχημα, σημαντικά και ασήμαντα. Στη γκαλερί της Νέας Υόρκης, όμως, ή της Αθήνας, προβάλλεται πεπερασμένος αριθμός εκθεμάτων. Συνεπώς, η επιλογή είναι απαραίτητη.
Πολέμιοι της σύγχρονης τέχνης (contemporary art) εναντιώνονται στην επιλογή που αναφέρθηκε προηγουμένως. Θεωρούν τα έργα που προβάλλονται πολύ απλοϊκά, έως και ανόητα. Εδώ τίθεται και το ερώτημα: πότε ένα έργο είναι καλό και πότε κακό; Υπάρχουν διάφορα κριτήρια -οι συμβολισμοί, η τεχνική δυσκολία, η αισθητική, το νόημα- ακόμα κι αυτά όμως είναι υποκειμενικά και αφηρημένα. Για παράδειγμα, ένας πίνακας βαμμένος κόκκινος φαίνεται απλός και αισθητικά δεν προσφέρει κάτι πρωτότυπο, ωστόσο μπορεί να έχει φιλοτεχνηθεί με ένα πολύ μικρό πινέλο, χωρίς αυτό να γίνεται εμφανές στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, η τεχνική δυσκολία είναι αυξημένη, χωρίς αυτό να γίνεται ευρέως αντιληπτό.
Η αδυναμία αυτή, ωστόσο, προκαλεί προβλήματα. Σε μια γκαλερί της τέχνης, σε μια ιδανική γκαλερί χωράνε τα πάντα, όμορφα και άσχημα, σημαντικά και ασήμαντα. Στη γκαλερί της Νέας Υόρκης, όμως, ή της Αθήνας, προβάλλεται πεπερασμένος αριθμός εκθεμάτων. Συνεπώς, η επιλογή είναι απαραίτητη.
Πολέμιοι της σύγχρονης τέχνης (contemporary art) εναντιώνονται στην επιλογή που αναφέρθηκε προηγουμένως. Θεωρούν τα έργα που προβάλλονται πολύ απλοϊκά, έως και ανόητα. Εδώ τίθεται και το ερώτημα: πότε ένα έργο είναι καλό και πότε κακό; Υπάρχουν διάφορα κριτήρια -οι συμβολισμοί, η τεχνική δυσκολία, η αισθητική, το νόημα- ακόμα κι αυτά όμως είναι υποκειμενικά και αφηρημένα. Για παράδειγμα, ένας πίνακας βαμμένος κόκκινος φαίνεται απλός και αισθητικά δεν προσφέρει κάτι πρωτότυπο, ωστόσο μπορεί να έχει φιλοτεχνηθεί με ένα πολύ μικρό πινέλο, χωρίς αυτό να γίνεται εμφανές στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, η τεχνική δυσκολία είναι αυξημένη, χωρίς αυτό να γίνεται ευρέως αντιληπτό.
Η αδυναμία αυτή, ωστόσο, προκαλεί προβλήματα. Σε μια γκαλερί της τέχνης, σε μια ιδανική γκαλερί χωράνε τα πάντα, όμορφα και άσχημα, σημαντικά και ασήμαντα. Στη γκαλερί της Νέας Υόρκης, όμως, ή της Αθήνας, προβάλλεται πεπερασμένος αριθμός εκθεμάτων. Συνεπώς, η επιλογή είναι απαραίτητη.
Πολέμιοι της σύγχρονης τέχνης (contemporary art) εναντιώνονται στην επιλογή που αναφέρθηκε προηγουμένως. Θεωρούν τα έργα που προβάλλονται πολύ απλοϊκά, έως και ανόητα. Εδώ τίθεται και το ερώτημα: πότε ένα έργο είναι καλό και πότε κακό; Υπάρχουν διάφορα κριτήρια -οι συμβολισμοί, η τεχνική δυσκολία, η αισθητική, το νόημα- ακόμα κι αυτά όμως είναι υποκειμενικά και αφηρημένα. Για παράδειγμα, ένας πίνακας βαμμένος κόκκινος φαίνεται απλός και αισθητικά δεν προσφέρει κάτι πρωτότυπο, ωστόσο μπορεί να έχει φιλοτεχνηθεί με ένα πολύ μικρό πινέλο, χωρίς αυτό να γίνεται εμφανές στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, η τεχνική δυσκολία είναι αυξημένη, χωρίς αυτό να γίνεται ευρέως αντιληπτό.
Page updated
Google Sites
Report abuse