De Korea Oorlog
Sinds 1910 was Korea als provincie onderdeel van het Japanse Rijk.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Korea voor de Japanners van groot belang. Het Koreaans schiereiland werd gebruikt als oorlogsbasis en gedurende de oorlog werd de Koreaanse cultuur door de Japanners zwaar onderdrukt. De Koreaanse taal mocht in het openbaar bijvoorbeeld niet meer gesproken worden en daarnaast moesten de Koreanen Japanse namen aannemen.
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd het noorden van Korea bevrijd door de Sovjet troepen; het zuiden door de Amerikanen. De 38e breedtegraad werd aangewezen als scheidslijn tussen het communistische Noord-Korea en het kapitalistische Zuiden. In het zuiden kwam de pro-Amerikaanse Syngman Rhee aan de macht. Het noorden werd bestuurd door de communistische Kim Il Sung.
De 38e breedtegraad werd aangegewezen als schijdingslijn
Op 25 juni 1950, vijftig jaar geleden dus, barstte het conflict bij de grens tussen Noord- en Zuid-Korea los. Talrijke grensincidenten en andere wederzijdse provocaties waren voorafgegaan aan het moment waarop het Noord-Koreaanse leger met zwaar materieel de 38stebreedtegraad overschreed en Zuid-Korea toch nog verraste met een aanval. De oorlog die de geschiedenis is ingegaan als ‘het heetste conflict uit de Koude Oorlog' was begonnen.
Noord-Koreaanse troepen in opdracht van de autoritaire leider Kim Il Sung het zuiden binnen. De premier van de communistische volksrepubliek wilde de twee Korea’s verenigen tot één communistische staat. De troepen van Kim Il Sung boekten aanvankelijk grote successen. Het zuiden was duidelijk niet voorbereid op de aanval. Al op de eerste oorlogsdag nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin de aanval van het noorden sterk werd veroordeeld. Binnen enkele maanden wisten de Noord-Koreanen desondanks vrijwel het gehele Zuid-Koreaanse grondgebied in handen te krijgen. Ook de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul werd bezet.
De Verenigde Naties besloten Zuid-Korea militair te steunen en zonden troepen naar het Koreaanse schiereiland. Behalve de Verenigde Staten maakten ook onder meer Canada, Franrijk, Nederland, België en het Verenigd Koninkrijk deel uit van deze VN-troepenmacht. De Amerikaanse generaal Douglas MacArthur werd benoemd tot bevelhebber van de internationale troepenmacht. Toen de Nederlandse regering het verzoek van de VN kreeg troepen te sturen, stond zij niet meteen te trappelen om mensen te sturen. De oorlog met Indo-nesië was net achter de rug. In Neder-land was het de tijd van de wederop-bouw. Schoorvoetend stelde de regering eerst een ambulance ter beschikking, gevolgd door de torpedobootjager Hr. Ms. Evertsen, die in juli opstoomde naar de Koreaanse kust. Nadat de de VS hadden gedreigd de Marshallhulp aan Nederland te verminderen als er niet meer geld aan Defensie werd besteed, ging de regering tijdens de ministerraad van 17 juli uiteindelijk akkoord met het zenden van vrijwilligers, als de Verenigde Staten dit zouden willen.
De troepen van MacArthur slaagden er aanvankelijk in de Noord-Koreanen terug te dringen, maar toen die steun kregen van China werden de geallieerden weer teruggedrongen. Generaal MacArthur vroeg de Amerikaanse president Harry Truman hierop een atoombom op China te gooien maar die weigerde dit uit vrees voor een nucleaire oorlog.
In de periode die volgde sleepte de oorlog zich voort waarin successen en tegenslagen elkaar afwisselden. Medio 1951 werden er pogingen gedaan vredesonderhandelingen te beginnen. Daarmee kon op 10 juli 1951 in Kaesŏng worden begonnen. De onderhandelingen sukkelden maandenlang voort en werden herhaalde malen gestaakt. Groot struikelblok was de uitwisseling van krijgsgevangenen. Om de Noord-Koreaanse leiders onder druk te zetten, hebben de Amerikanen in de laatste twee jaar van de oorlog Noord-Korea aan een genadeloos bombardement met napalm onderworpen. Daarbij zijn waarschijnlijk wel 500.000 mensen om het leven gekomen.
Pas na de dood van Sovjetleider Stalin in maart 1953 werd er weer voortgang geboekt en op 27 juli 1953 kon er te Panmunjeom een staakt-het-vuren worden afgekondigd.
Op 27 juli 1953 werd er een wapenstilstand gesloten tussen Noord- en Zuid-Korea. Bepaald werd onder meer dat er een demarcatielijn en een gedemilitariseerde zone moest komen. De grens tussen beide landen loopt sindsdien ruwweg langs de 38ste breedtegraad en verschilt amper van de grens die voor het uitbreken van de oorlog tussen beide gebieden was getrokken. Winnaars kende de Koreaanse Oorlog niet, wel veel slachtoffers. Hoeveel burgers en militairen door de oorlog precies omkwamen is onbekend. De Verenigde Staten zeggen ruim 30.000 man te hebben verloren en China houdt het aantal dodelijke slachtoffers op 145.000.
Verzoening
In 1953 werd de wapenstilstand ondertekend, maar officieel zijn beide landen nog altijd met elkaar in oorlog. De afgelopen decennia zijn er verschillende verzoeningspogingen geweest maar de kloof tussen het communistische, gesloten Noord-Korea en het op het westen georiënteerde Zuid-Korea is nog altijd enorm.
Onder de Zuid-Koreaanse president Kim Dae Jung trad een zogenaamde periode van dooi in (1997-2002). Kim Dae Jung zocht toenadering tot het noorden en bracht zelfs een bezoek aan Kim-Jong-Il, de leider van Noord-Korea. De twee leiders ondertekenden in Pyongyang tijdens de Noord-Zuidtop een gezamenlijke verklaring die de relatie tussen de twee landen moest verbeteren. Het leverde Kim Dae Jung de Nobelprijs voor de vrede op.
