expositie geopend op: 29-01-2023
Embedded Files
Ter Apel anders ---- Klik op de 'vanaf datum'-->
herinneringen aan de Berlijnse muur
Van 1961 tot 1989 liep er een brute scheiding dwars door Berlijn: de Berlijnse muur. Heel veel Oost-Duitsers vluchtten vanuit de DDR, over de transparante zonegrens in Berlijn, naar het kapitalistische westen. In 1961 sloten de DDR machthebbers van de ene op de andere dag die toegang tot West-Berlijn af.
In Berlijn werd langs de zonegrens een, voor vluchtelingen, zo goed als onneembare scheidingszone aangelegd. Die zone bestond uit een hoge buitenmuur, tegen West Berlijn aan en een binnenmuur aan de Oost Berlijnse kant. De brede strook grond daartussenin werd zwaarbewaakt: een transportweg voor militaire voertuigen, bewakingstorens met 24 uurs grensbewaking, patrouilles met honden, automatisch machinegeweren en mijnen. Vluchtelingen werden zonder pardon doodgeschoten.
In 1989 stortte het DDR bewind in elkaar en binnen een jaar was de DDR opgenomen in de Bondsrepubliek Duitsland. Edith en ik bezochten Berlijn in 2009, 20 jaar na de val van de muur. Toen waren er nog veel sporen van de grenszone zichtbaar. Inmiddels is veel meer (dure) braakliggende grond in het centrum van Berlijn met gebouwen gevuld.
Een aantal van mijn foto's uit 2009 heb ik opnieuw bewerkt voor deze speciale herinneringstentoonstelling in Galerie Ambro.
From 1961 to 1989, a brutal division ran right through Berlin: the Berlin Wall. Lots of East Germans fled from the GDR across the transparent zone border in Berlin, to the capitalist West. In 1961, the GDR rulers closed that access to West Berlin overnight.
In Berlin, a barrier zone, virtually impregnable to refugees, was constructed along the border. This zone included a high outside wall, facing West Berlin, and an inside wall on the East Berlin side. The broad strip of land in the middle was heavily guarded: a transport road for military vehicles, watchtowers with 24-hour border surveillance, guards with dogs, automatic machine guns and mines. Refugees were shot without mercy.
In 1989, GDR regime collapsed and in a year the GDR was incorporated into the Federal Republic of Germany. Edith and I revisited Berlin in 2009, 20 years after the fall of the Wall. Back then, many traces of the border zone were still visible. Since then, a lot more (expensive) vacant land in the center of Berlin has been filled with buildings.
I re-edited some of my photos from 2009 for this special retrospective exhibition at Galerie Ambro.
Langs de Bernauer Strasse is een stuk Berlijnse muur gereconstrueerd. Op de voorgrond de buitenmuur, op de achtergrond de binnenmuur en daartussenin het zwaarbewaakte spergebied, de 'zone des doods'.
Along Bernauer Strasse, a piece of the Berlin Wall has been reconstructed. In the foreground the outer wall, in the background the inner wall and in between the heavily guarded barrage area, the "zone of death".
Twee acterende namaak VoPo's (Volkspolitie) op de Potsdamer Platz.
Two acting fake VoPos (People's Police) at Potsdamer Platz.
Op de Potsdamer Platz staat een uitgegraven muurelement precies op de, in de bestrating gemarkeerde, zonegrens.
At Potsdamer Platz, an excavated wall element stands exactly on the zone boundary marked in the pavement.
Hier, net achter de Rijksdag in het hart van Berlijn, loopt de voormalige zonegrens recht naar de rivier de Spree. Nu een plek van rustige ontspanning, toen een plek waar de dood op je wachtte als je probeerde over te steken.
Here, just behind the Reichstag in the heart of Berlin, the former zonal border runs straight to the River Spree. Now a place of quiet relaxation, then a place where death awaited you if you tried to cross.
Met dit 'hekmonument' worden enkele van de doodgeschoten vluchtelingen herdacht.
This "fence monument" commemorates some of the refugees shot dead.
Voor de Brandenburger Tor. Nu een toeristisch hoogtepunt, vroeger een unheimische plek in de zone des doods.
In front of the Brandenburg Gate. Now a tourist attraction, formerly an uncanny place in the zone of death.
De Brandenburger Tor waar je nu zonder gevaar onderdoor kan lopen.
Now you can pass without danger the Brandenburg Gate.
Dit voetgangertje, het 'Ampelmannetje', komt nog steeds alleen in het oostelijk gedeelte van de stad voor.
This pedestrian, the "Ampel man," is still found only in the eastern part of the city.
Vanaf deze plek in de buurt van de Brandenburger Tor kan nu iedereen ongehinderd naar zowel Tegel (west) als de Potsdamer Platz en Unter den Linden (oost) rijden. Dat was tijdens de deling van Berlijn geheel onmogelijk.
From this spot near the Brandenburg Gate, anyone can now drive unhindered to both Tegel (west) and Potsdamer Platz and Unter den Linden (east). This was completely impossible during the division of Berlin.
Het Oost Berlijnse station Friedrichstrasse was de grensovergang voor ov reizigers van en naar Oost-Berlijn. Direct naast het station lag het 'Tranenpaleis'. Daar moesten terugkerende West-Berlijners, na hun bezoek, weer afscheid nemen van hun achterblijvende Oost-Berlijnse familie en vrienden, voordat ze door de strenge en grimmige grenscontrole weer westwaarts konden gaan.
The East Berlin Friedrichstrasse station was the border crossing for public transport passengers to and from East Berlin. Right next to the station was the "Palace of Tears. There, returning West Berliners, after their visit, had to say goodbye again to their remaining East Berlin family and friends before passing through the strict and grim border control again westward.
Dit is het Oost-Berlijnse gedeelte van Checkpoint Charlie, de toegang tot Oost-Berlijn voor automobilisten. Hier geen Tranenpaleis. De Oost-Berlijners lieten het wel uit hun hoofd om binnen deze zone te komen.
This is the East Berlin section of Checkpoint Charlie, the entrance to East Berlin for motorists. No Palace of Tears here. East Berliners thought nothing of entering this dangerous area.
Hoe anders ziet het Amerikaanse gedeelte van Checkpoint Charlie er uit: een simpel wachthuisje. In 2009 speelde twee straatacteurs een eenvoudig militair rolletje voor de toeristen.
How different the American section of Checkpoint Charlie looks: a plain little guardhouse. In 2009, two street actors played a simple military role for tourists.
De Trabant was de DDR Volkswagen, met een stinkende 2-takt motor. De fabriek heeft de de val van de muur niet overleefd, failliet. Nu is het rijden in gehuurde Trabantjes een toeristische attractie.
The Trabant was the GDR Volkswagen, with a smelly 2-stroke engine. The factory did not survive the fall of the wall, bankrupt. Now riding in rented Trabants is a tourist attraction.
Herinneringssteen voor slachtoffers van de Berlijnse muur.
Memorial stone to victims of the Berlin Wall.
Hier, langs de Bernauer Strasse, is het verloop van de voormalige zonegrens aangegeven met keien en een plaquette.
Here, along Bernauer Strasse, the course of the former zone border is marked with boulders and a plaque.
Soldaat Conrad Schumann was in 1961 19 jaar oud toen hij, 2 dagen na het begin van de bouw van de Berlijnse muur, met een sprong over het prikkeldraad vluchtte naar het westen.
Private Conrad Schumann was 19 years old in 1961 when, 2 days after the construction of the Berlin Wall began, he fled over the barbed wire to the west with a jump.
Op het kruispunt Bernauer Strasse / Rupiner Strasse lag een rol prikkeldraad om de zonegrens te markeren. Toen Conrad Schumann hier overheen sprong stond Peter Liebling aan de westkant klaar om dit te filmen. De beelden zijn de hele wereld over gegaan.
At the intersection Bernauer Strasse / Rupiner Strasse there was a roll of barbed wire to mark the zone boundary. When Conrad Schumann jumped over this roll, Peter Liebling was standing on the west side ready to film this. The footage went all over the world.
De Oost-Berlijnse Verzoeningskerk stond precies op de zonegrens langs de Bernauer Strasse. Hier staat de kerk helemaal geïsoleerd in het spergebied. Later is het gebouw volledig afgebroken.
The East Berlin Church of Reconciliation stood exactly on the zoning boundary along Bernauer Strasse. Here the church stands completely isolated in the barrage area. Later, the building was completely demolished.
Olga Segler (80 jaar) stierf bij een poging in de Bernauer Strasse uit haar raam op de 2e verdieping in een net te springen.
Olga Segler (80) died trying to jump from her 2nd floor window into a net in Bernauer Strasse.
Rechts van deze (binnen)muur ligt een Oost-Berlijns stadion, links is de voormalige zone des doods. De muurschilderingen zijn dus pas aangebracht na de Wende (val van de muur) in 1989.
To the right of this (inner) wall is an East Berlin stadium, to the left is the former zone of death. So the paintings on the wall were only done after the Wende (fall of the wall) in 1989.
Voor de bouw van de Berlijnse muur werden niet alleen veel gebouwen vernietigd, maar ook graven. Hier zijn graven uit de 1e en 2e Wereldoorlog verdwenen.
The construction of the Berlin Wall not only destroyed many buildings, but also graves. Here, graves from the 1st and 2nd World Wars disappeared.
Deze voormalige wachttoren herdenkt Günther Litfin, een neergeschoten vluchteling die, 2 dagen na het begin van de afgrendeling, doodgeschoten werd toen hij zwemmend het westen probeerde te bereiken.
This former watchtower commemorates Günther Litfin, a refugee who, 2 days after the start of the lockdown, was shot dead as he tried to swim to the west bank.
Dit is het spoorwegviaduct van Berlin Hauptbahnhof (west) naar de overkant van de Humboldthaven (oost). Het station is in 2006 geopend. De Humboldthaven vormde tussen 1961-1989 de potdichte zonegrens die West- en Oost Berlijn scheidde. Dit was de plaats waar Günther Litfin in 1961 werd doodgeschoten.
This is the railroad viaduct from Berlin Hauptbahnhof (west) to across the Humboldt harbour (east). The station opened in 2006. Between 1961-1989, the Humboldhafen formed the forbidden border that separated West and East Berlin. This was where Günther Litfin was shot dead in 1961.
Deze wat lugubere wachttoren herinnert ons aan de tijd dat dit 'spergebied' was zonder verdere bebouwing.
This somewhat sinister watchtower reminds us of the days when there were no other buildings in this deserted area.
Dit stuk muur is na de val van de muur door 'muurspechten' (souvenirjagers) grondig onder handen genomen.
This piece of wall has been thoroughly taken care of by "wall snatchers" (souvenir hunters) after the fall of the wall.
In 2009 waren grote gedeelten van de voormalige 'zone des doods' nog kale vlakten midden in de miljoenenstad Berlijn. Later zijn steeds meer van deze kale vlakten bebouwd. De keienlijn op de voorgrond geeft het verloop van de zonegrens aan waar de buitenmuur stond.
In 2009, large portions of the former "zone of death" were still barren plains in the middle of Berlin's metropolis. Later, more and more of these barren plains were developed. The cobblestone line in the foreground marks the course of the borderline where the outer wall was situated.
Dit is opvallend. Midden in de voormalige zone des doods een omrasterde privé kavel met een huisnummer en postbus. Verder niets. Vermoedelijk heeft iemand, juridisch houdbaar, kunnen aantonen dat hij/zij lang geleden (voor de oorlog?) dit stuk grond bezat. Anno 2023 staat er (Google Street view) een appartementen complex.
This is remarkable. In the middle of the former zone of death a fenced private lot with a house number and mailbox. Nothing else. Presumably someone was able to prove, legally tenable, that they owned this piece of land long ago (before the war?). Anno 2023 there is (Google Street view) a new residential building.
Einde / The End
Einde / The End
Vorige tentoonstelling: Amersfoort (NL)
Previous exhibition: Amersfoort (NL)
Volgende tentoonstelling: Rotterdam (NL)
Next exhibition: Rotterdam (NL)
Page updated
Google Sites
Report abuse