1985 - ANtwerpen

Inleiding door Paul Bus

ter gelegenheid van de tentoonstelling

Maurice Pelgrims in Kunstgalerij ‘t Kapelleke

Antwerpen, Oever 27 op 8 november 1985

Goeden avond dames en heren, beste vrienden van M. Pelgrims.

Ter gelegenheid van deze tentoonstelling, gaan we niet, zoals het de gewoonte is, alleen de kunstenaar in het daglicht stellen, maar veeleer de mens, de persoon M. Pelgrims aan U voorstellen.

Hoe gaan we dit nu doen? We gaan U een beeld geven van de voornaamste aktiviteiten van Maurice. Aktiviteiten zoals daar zijn: 

• huisvader, echtgenoot, hoofd van het gezin

• onderwijzer-lesgever

• en natuurlijk ook beeldhouwer-kunstenaar

Huisvader, echtgenoot, hoofd van het gezin

U weet dat Maurice gehuwd is, vader van twee kinderen: een jongen en een meisje, die beiden reeds volwassen zijn. Diegenen onder U, die ooit de gelegenheid gehad hebben om met dit huisgezin kennis te maken, zullen het met mij eens zijn, dat het daar vrolijk kan aan toe gaan. De verhouding ouders-kinderen, echtgenoten, is perfect en er is een zeer goede, aangename sfeer aanwezig. Als ik u zeg dat het daar gezellig kan aan toegaan en dat er een zeer goede sfeer is, wil dit niet zeggen, dat iedereen daar zijn eigen zinnetje doet. Er is dan nog steeds Louisa die… bijtijds de teugels wel zal aanhalen. Neen, wat ik bedoel is… dat het een zeer aangenaam huisgezin is, waar Maurice oprecht fier op mag zijn. En voor diegenen, die nog NIET de gelegenheid gehad hebben om met dit huisgezin kennis te maken, om eens een avondje bij Maurice thuis door te brengen, kan ik dit warm aanbevelen.

Gaan we nu naar het tweede beeld, namelijk de dagelijkse aktiviteiten van Maurice: het onderwijs.

U allen weet dat de Pelle met hart en ziel de beeldhouwkunst beoefent. Maar met evenveel, zelfs met nog meer overgave, met meer liefde neemt Maurice de taak van onderwijzer op zich. Geen enkel werk is hem te zwaar, geen enkele inspanning te veel, wanneer het om zijn leerlingen gaat, en Maurice legt zeker zoveel fantasie en creativiteit aan de dag in zijn klas, dan dat hij dit doet bij het beeldhouwen.

Het volgende verhaal toont aan wat een pracht onderwijzer Maurice wel is. Zoals in alle scholen en bij alle leerkrachten heeft Maurice ook te maken met inspektie. Het is zo een paar jaar geleden, geloof ik, dat Maurice weer zulk een inspekteur op bezoek kreeg. En, zoals het dan de gewoonte is, wordt er nazicht gedaan over het werk van de leerlingen, de wijze van lesgeven enz… Op het eind van zulk een inspectiedag wordt er dan een verslag gemaakt en volgt de bespreking met de leerkracht, de schooldirectie en de inspecteur… en zoals steeds was het uitstekend… Maar daar gaat het nu eigenlijk niet om… wel wat die man, die inspecteur nadien zegde. Hij zei “Mr. Pelgrims, het is uitstekend, het is ZO goed dat, wanneer ik een zoon zou hebben van de leeftijd van uw jongens, hij hier nu in deze klas zou zitten. Van een compliment gesproken… Proficiat Maurice!

Het derde en laatste luik, Maurice als Kunstenaar, als beeldhouwer.

We kennen hem allemaal “de Pelle” en weten dat hij prachtig werk maakt. Dat kunt U ook hier zien. Maar wat mij steeds opvalt en steeds weer verbaast is de hoeveelheid en de verscheidenheid in zijn werk. Wanneer U straks langs al die beelden gaat, moet U eens speciaal kijken naar 2 zaken.

• de uitdrukking van de gezichten. Het aangezicht van elk van die beelden heeft een eigen expressie. “De Pelle” verstaat de kunst om door de uitdrukking van de gezichten ons iets mede te delen, ons iets te vertellen.

• naar de handen. Door de houding van de handen tracht de maker van het beeld ons een indruk, een omschrijving te geven van de gemoedstoestand van het uitgebeelde personage. Gemoedstoestand zoals: onmacht, woede, gelatenheid, enz.

Kijk U eens naar deze twee zaken: uitdrukking van de gezichten en houding van de handen en ook U zult meer zien en meer vinden in het werk van “de Pelle”. 

Wanneer men naar een tentoonstelling gaat, ziet men vaak de volgende mededeling: "Niet aanraken”... “Verboden dit…verboden dat”. Bij de Pelle bestaat zoiets niet, integendeel. Neem eens een beeldje in uw handen, zodat ge beter aanvoelt de vormen, de materialen, de warmte van het eikenhout. En tenslotte… wanneer U de tijd vindt om eens in het “kot” van de Pelle… (want zo noemt hij zijn atelier) te komen, kijk dan eens goed rond, want het is werkelijk de moeite waard. 

Dit dames en heren, is dan het einde van deze inleiding, doch het begin van deze tentoonstelling. Ik wens U nog een aangename avond en heel veel kijkgenot en voor U Maurice… heel, heel veel sukses.