"De opdracht van vanavond luidt: Maak een gebonden herfstvlecht". Zo kort en bondig had Helga het gezegd. Er was een korte stilte gevallen. Wie zou het durven zeggen de opdracht niet te begrijpen? Willem verbrak de stilte: "Ja ja, binnen het vierkant van de jaargetijden is dat een actuele opdracht te noemen. Ik veronderstel dat je de opdracht nog wat nader zult specificeren, voor het geval iemand van ons niet meer precies weet wat er exact wordt bedoeld met een gebroken herfstvlecht?" Willem wist er weer een handige draai aan te geven. "Gebonden herfstvlecht", verbetert Brunhilda, waarna het schaamrood op Willems' kaken verschijnt. "Geeft niet hoor", stelt Helga hem gerust. Ik weet zeker dat er nog wel meer zijn die het niet meer weten. Het is zeker een jaar of 5 geleden dat we deze vlecht hebben gemaakt. Bovendien heb ik mij de afgelopen 2 jaar erg verdiept in deze techniek en wil ik er vanavond graag iets meer over vertellen. Het is misschien wel een lang verhaal, maar ik ben er ook zo vol van."

Na een korte discussie, waarbij de voors en tegens elkaar over de tafel vol materialen passeerden, werd besloten dat er een extra kopje koffie zou worden gezet. Eigenlijk was iedereen wel heel erg benieuwd naar het fijne achter de opdracht. Terwijl ze van de vers gezette koffie genieten begint Helga te vertellen. "De bedenker van de gebonden herfstvlecht is een Duitser genaamd Gregor Lersch. Hij heeft de vlecht voor de eerste keer gemaakt ter gelegenheid van de bruiloft van zijn zuster Gertrud in oktober 1987. Tegenwoordig wordt de vlecht van allerlei materialen gemaakt, en zijn er zelfs lente- en zomervlechten gebonden. De oorspronkelijke vlecht is echter gebonden in en aan de herfst. Deze wordt gemaakt met de volgende materialen: Asclepias, Olijven, Blixia, Ricinus, Scabiosa, Hortensia, Akkerwinde en Cotinus Coggyria. Ik zal het zo wel even op het opdrachtenbord schrijven". Willem legt hoofdschuddend zijn pen neer: "Nou dat had ze ook wel even eerder kunnen zeggen", zei hij zachtjes tegen Willeke.

Helga heeft het wel gehoord, maar gaat onverstoorbaar verder. "Verder is er nog wat hooi en wikkeldraad nodig. Als je hem zo gaat maken dan kun je het beste beginnen met de wikkeldraad in een worstachtige vorm te wikkelen. Ongeveer 50 centimeter is een mooi formaat. Hendrik weet nog nét op tijd een grap in te slikken. Om te voorkomen dat de vorm niet gaat opkrullen, worden alle materialen die we gaan gebruiken op een draad gelegd. Dat is ook nog eens veel stabieler. De korte planten en bloemen moeten op een draadje worden gestoken en daarna worden gegaffeld. Ze worden daardoor wat langer, en geven in combinatie met de akkerwinde zonder blad een leuk speels effect. De olijftakjes moeten in kleine bundeltjes als vulmateriaal worden gebruikt. Als laatste wordt de greep nog met wijndraad gefixeerd, waardoor de winde niet meer los kan gaan. Nou het zal jullie wel duidelijk zijn dat met de overige materialen naar keuze de vlecht kan worden afgeschikt. Nou, laten we nu maar snel beginnen. Ik zal de kopjes wel even opruimen en afwassen, dan kunnen jullie lekker aan de slag."

Terwijl Helga in het keukentje de afwas doet, wordt er tijdens het uitzoeken van de materialen bewonderend over haar gesproken. "Ze weet er echt álles van hoor", zegt Inge tegen Hendrik. "Van die Duitser z'n zus en zo. En al die dingen die erin moeten." "In die zus?" grapt Hendrik. Zo nu en dan slipt er iets van Hendriks' dubbelzinnigheid door de mazen van het net. "Ach jij altijd met je schunnige grapjes", klinkt het bijna in koor. Hendrik lacht zich een rotje. "En dat ze dan de hele afwas alleen doet om ons de tijd te geven om vanavond toch nog een heel eind te kunnen komen. Echt geweldig toch?"

Angela en Gerda hebben besloten om samen één vlecht te binden, en zijn dus als eerste de worstachtige vorm aan het wikkelen. Gelukkig is er tijdens het schikken genoeg gelegenheid om te kletsen. En dat is veelal de reden waarom er nogal eens in duo's wordt geschikt. "Had ik jou al verteld dat hij terecht is?" Gerda begrijpt gelijk wat Angela bedoelt. "Nee, wat fijn voor je. Het heeft nog best lang geduurd toch? Dat was zo. De poes van Angela was wekenlang niet gezien. Hendrik slikt weer net op tijd een opmerking in. "Ja, alles bij elkaar heb ik hem precies 23 dagen niet kunnen aaien, en dat is toch wel erg lang", vertelt ze. "Nou en of, ik moet er in ieder geval niet aan denken, dat ik mijn poes zo lang zou moeten missen", beaamt Gerda. "O ja, dat is waar ook, merkt Angela op, jij hebt ook een poes. Hoe heet 'ie ook alweer"?

"Oh . . . , Joris", antwoordt Gerda.