พุทธธรรมคลายทุกข์

...ตอนที่ ๕๑ เมตตาสงสารที่มากจนเกินไป

การทำความดี ไม่ว่าจะเป็นการทำความดีรูปแบบไหน ให้ใช้ทางสายกลางทั้งหมด การเมตตามากเกินไปแต่ไม่มีอุเบกขา จะเป็นการเบียดเบียนตนเอง ให้พิจารณากฏแห่งกรรมบ่อยๆ เราก็จะมีเมตตาแล้วมีอุเบกขา จึงจะพบความสุขอย่างแท้จริง

...ตอนที่ ๕๒ ห่วง

ความห่วงเป็นบ่วงผูกรัด ทำให้ดวงจิตมากมาย ต้องเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดอยู่ร่ำไป ตราบใด ที่ยังสลายห่วงไม่ได้ การปฏิบัติตาม คำสอนของพุทธองค์ ให้มีศีล ธรรม สมาธิ และปัญญา ก็จะทำให้รู้แจ้งความเป็นจริง ว่าทุกสรรพสิ่งไม่เที่ยงแท้ ยึดติด ยึดถือสิ่งใดไว้ ตลอดไปไม่ได้ ปล่อยวางจึงจะสลายบ่วง ห่วงนั้นไปได้ จึงจะพ้นจากความทุกข์

....ตอนที่ ๕๓ นักเรียนนักเลง

ผู้ออกบวชแล้ว แต่ไม่ยอมปฏิบัติตน ตามกิจของตนที่ควรทำ ไม่อยู่ในกรอบของศีล ไม่ยอมศึกษาธรรม ไม่ทำสมาธิ ไม่เจริญสติปัญญา ก็เป็นเหมือนเด็กนักเรียน ที่พ่อแม่ขวนขวาย หาเงินทองส่งเสีย ให้ไปเรียนหนังสือ แต่เกเรไม่ยอมเรียน จึงไม่สำเร็จกิจ ในสิ่งที่ทำ จึงไม่ได้รับใบปริญญาซะที

...ตอนที่ ๕๔ ทดสอบปัญญาของพระยาธรรม

ณ สวนธรรมิกราช ในคืนวันที่ ๑๙ พ.ย. ๕๙ ได้มีการสมโภชพระพุทธเจ้า ๙ พระองค์ เพื่อน้อมนำบุญบารมี ความดีที่ได้ร่วมกันสร้าง ร่วมกันทำ ไปชำระหนี้กรรมให้กับประเทศ พระพุทธองค์ได้ถามพระยาธรรม เพื่อทดสอบปัญญา ซึ่งเป็นธรรมะที่สามารถ น้อมนำมาพิจารณาเพื่อชำระจิตใจ ให้คลายจากความยึดติด สลายความลุ่มหลง เป็นผู้หลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพานได้

...ตอนที่ ๕๕ พุทธโอวาทจากหลวงปู่โชคคี

การที่คนเรา ได้เกิดมาบนโลกนี้ เหตุมาจาก เราหลงยึดติดตัวยึดติดตน ว่าเป็นเราเป็นของเรา จึงทำทุกสิ่งทุกอย่าง ด้วยความลุ่มหลงให้แก่ตน จึงเกิดหนี้กรรม ทำให้ต้องเวียนตายเวียนเกิด ไม่จบไม่สิ้น การที่จะออกวัฏสงสารนั้นได้ ต้องถอดถอนความเป็นเรานั้นให้ได้ จึงจะพบกับความโชคคดีอย่างสูงสุด

...ตอนที่ ๕๖ พุทธโอวาทหลวงปู่เงิน หลวงปู่คำ

เงินทองนั้น มีค่าเพราะเราสมมุติให้มีค่า หรือสมมุติให้ไม่มีค่า เงินทองก็จะไม่มีค่าอะไรเลย ตัวเรานั้นแหละ มีค่ายิ่งนัก ให้รักษาตัวเราให้ดีเถิด ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ให้รักษาศีลธรรม นำตนไปสร้างความดี จึงจะเป็นสิ่งที่มีค่า อย่างแท้จริง

...ตอนที่ ๕๗ หลวงปู่พลังทิพย์ พลังธรรม สว่าง สงบ

พุทธโอวาทในงานพุทธาภิเษก และชำระหนี้กรรมให้กับประเทศ วันที่ 19-20 พ.ย. 2559 พลังทิพย์นั้น มีความสำคัญยิ่งนัก จะทำให้เห็นสัจจะ ความเป็นจริงของชีวิต ด้วยความเป็นทิพย์ พลังธรรมจะเป็นหนทางความพ้นทุกข์ ด้วยการห่างไกลจากกิเลสตัณหา และหยุดแสวงหา จะได้พบกับความสว่าง และความสงบสุขในที่สุด

...ตอนที่ ๕๘ หลวงปู่เป็นสุข ร่มเย็นและพระบรมบิดา

พุทธโอวาทในงานพุทธาภิเษก ความเป็นสุข ร่มเย็น จะมีได้อย่างแท้จริง ก็ต่อเมื่อปราศจากเพลิงไฟ ปราศจากเชื้อความหลง ความรัก ความโลภ ความโกรธ จึงจะเป็นสุขร่มเย็นได้ และ พระบรมบิดาได้ประทานพร ให้พลังพุทธบารมี ค้ำหนุนดวงจิตของลูกทั้งหลาย ให้คลายจากความลุ่มหลง ยึดติด ให้หลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพาน

... ตอนที่ ๕๙ ห่วงน้อง

ความหวังดี แต่ดีมากจนเกินไป เป็นผู้ปกครองที่ต้องมาทำการบ้านให้ จึงทำให้ผู้เรียนขาดความรู้ ความเข้าใจ ขาดประสบการณ์ แก้ไขปัญหาชีวิตด้วยตนเอง จะให้เป็นคนเก่งคงเป็นไปไม่ได้ จึงควรปล่อยให้เขาเรียนรู้ ศึกษาไป ตามเหตุ ตามปัจจัยที่มี ชะตาชีวิตที่ดี ย่อมมาจากการกระทำที่ดี แค่ให้แนะนำให้เขาทำความดีก็พอ

...ตอนที่ ๖๐ หาพระไม่เจอ

แผนที่ไม่ชัดเจน เส้นทางที่เลือนลาง ทำให้ไม่รู้หนทาง การจะเดินทางไปให้ถึงซึ่งจุดหมาย จึงเป็นของยาก นักบวชที่ไม่มีพระธรรมคำสอนที่ชัดเจน การจะให้บรรลุธรรม สำเร็จเป็นอริยบุคคลจึงเป็นของยาก เช่นเดียวกัน

...ตอนที่ ๖๑ จะเปิดทรัพย์ได้หรือยัง

การที่จะมีสิ่งใดขึ้นมา ย่อมต้องได้สร้างเหตุนั้นเอาไว้แล้ว การที่จะมีทรัพย์สินสมบัติ ให้ก่อเกิดขึ้นมาในทางโลก ย่อมได้เคยสร้างทานบารมี มาในกาลก่อน จึงจะอธิษฐานให้เกิดขึ้นมาได้ ให้ได้สร้างบารมีต่อไป แต่ถ้าเบิกออกมาแล้วไซร้ เป็นเหตุให้กิเลส ตัณหาครอบงำ ก็ยังไม่ควรเบิกออกมา

...ตอนที่ ๖๒ แสดงธรรมโปรดเจ้าแม่สองนาง

การที่ดวงจิตมาอยู่ในกายหยาบ ก็มีโอกาสทั้งสร้างบุญและสร้าง การอยู่ในกายทิพย์ ก็เช่นเดียวกัน จึงไม่ควรลุ่มหลงในตน ให้สร้างความดี รักษาศีล ภาวนา สั่งสมบุญบารมี เพื่อให้หลุดพ้นจากความรัก ความหลง จึงจะทำให้สงบสุข ร่มเย็นได้ อย่างแท้จริง

...ตอนที่ ๖๓ ก่อนที่ตะวันจะลับฟ้า

การพิจารณาให้เห็นแจ้งในสิ่งสมมุติ เห็นความจริงที่ซ่อน ที่ซ้อนอยู่ในสิ่งสมมุติ เห็นเหตุของการเกิด ของการดับ เห็นความไม่เที่ยงแท้ แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา จะมัวลุ่มหลงยึดติดอยู่กับสิ่งใดไม่ได้ ให้จัดสรรเหตุปัจจัยที่มี นำไปสร้างความดี ทำทาน รักษาศีล ศึกษาธรรม เจริญสมาธิปัญญา ก่อนที่ไม่ได้เห็นดวงตะวัน อีกต่อไป

...ตอนที่ ๖๔ ธรรมะวันเททองหล่อพระ

การสมมุติจัดงานเททองหล่อพระ สมมุติขึ้นมาเพื่อให้ได้สร้างความดี ให้ดวงจิตทั้งหลายได้สร้างบุญ และสร้างบารมีหลายอย่าง เปรียบเช่น ในสถานที่นี้ มีทั้งเพชร พลอย หิน กรวด ทราย แล้วแต่ว่าใครจะหยิบฉวยสิ่งใดไปได้ ขึ้นอยู่กับสติปัญญาของแต่ละบุคคล

...ตอนที่ ๖๕ พลังบุญพลังบาป

บาปเป็นตัวแบบไหน บุญเป็นตัวยังไง จะเห็นได้อย่างไร เป็นความสงสัยของใครหลายคน พระพุทธองค์ได้มาให้ความกระจ่างในเรื่องนี้ โดยให้รักษาศีล เจริญสมาธิ ให้มีปัญญาแห่งธรรม จะมีแสงสว่างในจิต ก็จะเห็นตัวบุญและตัวบาปได้ด้วยตนเอง

...ตอนที่ ๖๖ โรคจิตโรคประสาท

คนที่เป็นโรคจิตโรคประสาท จะสามารถปฏิบัติธรรม จนสำเร็จธรรมได้ไหม พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงถึงเหตุที่เกิด และเหตุที่ดับ ถ้าไม่ป่วยมาก สามารถนำธรรมะชำระจิตใจ ก็สามารถนำตนพ้นทุกข์ไปได้ แต่ถ้าสมองเสื่อมสภาพ และมีกิเลสตัณหาที่หนาแน่น ไม่สามารถปฏิบัติธรรมได้ ก็ต้องวางอุเบกขา ปล่อยให้เป็นไปตามกรรม

...ตอนที่ ๖๗ รู้สึกไม่มั่นคงในชีวิต

ชีวิตมีการแปรเปลี่ยนผันไป เกิดความไม่แน่นอนในชีวิต เลยเป็นทุกข์ จะทำอย่างไรจึงจะไม่ให้เป็นทุกข์ คงเป็นคำถาม ที่หลายคนต้องการหาคำตอบ ความเป็นจริงแล้ว สรรพสิ่งล้วนไม่มี ที่มีเรา มีเขา มีสิ่งทั้งหลายให้เห็นอยู่นั้น ล้วนเป็นสิ่งสมมุติ ให้เกิดขึ้นมาชั่วคราว แล้วก็ต้องสลายไป ไม่มีอยู่จริง จึงไม่ควรยึดถือ ยึดติด สิ่งใดไว้ให้เป็นทุกข์ เพราะมันไม่มีอยู่จริง

...ตอนที่ ๖๘ เดินทางแสวงหาครูอาจารย์

การแสวงหาทางพ้นทุกข์ ให้แสวงหาที่ตัวเรา การแสวงหาภายนอก แสวงหาไปไม่มีที่สิ้นสุด จึงควรหยุดแสวงหา เอาธรรมะคำสอน น้อมเข้ามาปฏิบัติ จึงจะพบกับทางพ้นทุกข์ด้วยตนเอง

...ตอนที่ ๖๙ วิธีทำให้จิตสงบ

นั่งสมาธิแล้วมีความรู้สึกฟุ้งซ่าน ร้อนจิตร้อนใจ ภาวนาไปก็ไม่สงบ ลองใช้วิธีน้อมรับพลังพุทธบารมี ขอพลังมาชาร์จไว้ที่ศูนย์กลางกาย ภาวนาสัมมาสัมพุทธะ ปัจฉิมาสัมพุทธะไปเรื่อยๆ ถ้ายังมีความฟุ้งซ่านอยู่ ก็ให้ใช้อุบายวิธี หลายๆอย่างเข้าช่วย ถ้ายังไม่สงบยังไง ให้ไปหาครูบาอาจารย์แนะนำให้อีกที

...ตอนที่ ๗๐ ผู้นำออกวัฏสงสาร

จักรวาลในวัฏสงสาร มี สวรรค์ มนุษย์ บาดาล และนรก เป็นที่ดวงจิต เวียนวนไปเกิดไม่จบไม่สิ้น ตราบใด ที่ยังดับเชื้อกิเลส ตัณหา ออกจากดวงจิตตนยังไม่ได้ ผู้ที่จะเป็นผู้นำ ให้ดวงจิตทั้งหลาย เดินออกจากวัฏสงสารตาม ต้องมีกำลังใจที่เข้มแข็ง มีสติและปัญญา จึงจะสามารถ นำดวงจิตอื่นๆ ออกจากความทุกข์ไปได้

...ตอนที่ ๗๑ ปรารถนาเป็นพระอรหันต์

การจะเป็นครูเป็นหมอ เป็นผู้พิพากษา เป็นทนาย ปรารถนาที่จะเป็นอะไร ต้องศึกษาเรียนรู้ ในสิ่งที่จะเป็น จึงจะสำเร็จสมปรารถนาในสิ่งที่จะเป็น การจะเป็นองค์พระอรหันต์ ต้องทำให้ดวงจิตปราศจากกิเลส ตัณหา วิธีการใดที่จะชำระล้างกิเลสตัณหา ก็ต้องศึกษา และปฏิบัติให้ได้ จึงจะสำเร็จเป็นองค์พระอรหันต์ได้ ดั่งใจปรารถนา

...ตอนที่ ๗๒ งานพุทธาภิเษกพระ ๕ ธ ค ๒๕๕๙

การปลูกต้นไม้ ต้องปลูกในที่มีดินดี มีอากาศที่เหมาะสมกับพืชชนิดนั้น ไม่ใส่ปุ๋ยมากจนเกินไป เพื่อเร่งรัดให้โตไว เดี๋ยวต้นไม่จะตายซะก่อน เช่นเดียวกับ การตั้งใจทำความดี ทำไปเรื่อยๆ อย่าเร่งเพื่อจะได้เห็นผลทันที ต้องให้เป็นไปตามเหตุและปัจจัย ไม่อย่างนั้น อาจจะต้องตายไปจากความดี

...ตอนที่ ๗๓ ครูของเทวดาและมนุษย์

การอุบัติขึ้นในโลกของพระพุทธเจ้า เพื่อเป็นครูของมนุษย์ และดวงจิตทั้งหลาย ทุกภพทุกภูมิ ให้ได้รู้ถึงความเป็นจริง ในสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ ในสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง ให้ได้ปล่อยความยึดถือในตน เพื่อดับการเกิด จะได้ไม่ต้องเป็นทุกข์อีกต่อไป

...ตอนที่ ๗๔ เมื่อไหร่จะหมดหนี้กรรม

หนี้กรรมเมื่อไหร่ จะชดใช้หมดซะที เมื่อใดก็ดี ที่เราวางลงได้ ไม่แบกเอาปัญหาเอาไว้ ปล่อยวางได้ ถอดถอนตัวตนได้เมื่อใด หนี้กรรมที่มีก็จะหมดลงไป เพราะจิตอยู่เหนือกิเลสตัณหา จะไม่มีปัญหาอะไร ทำให้เป็นทุกข์ได้อีกต่อไป

...ตอนที่ ๗๕ ระลึกแต่อดีต คิดถึงแต่อนาคต

การที่เดินไปข้างหน้า มัวเหลียวมองแต่ข้างหลัง เท้าจะเหยียบอะไร จะตกหลุม ตกบ่อไปก็มองไม่เห็น เป็นเช่นคนที่คิดถึงแต่อดีตที่ผ่านมาแล้ว ปัจจุบันมีปัญหาอยู่ต่อหน้า ย่อมไม่ได้รับการแก้ไข การฟุ้งไปในอนาคต ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร เพราะอนาคตจะเป็นยังไง มันขึ้นอยู่กับปัจจุบัน

...ตอนที่ ๗๖ การไปพระนิพพาน

การที่จะพบพระพุทธเจ้า ปรารถนาจะเข้าพระนิพพาน ต้องทำความดี ให้ถึงที่สุดแห่งความดี ด้วยการทำดีแล้วปล่อยวาง ปล่อยความยึดมั่นทุกอย่างที่มี แม้แต่ความดี และสลายตัวตน จึงจะพ้นความทุกข์ เข้าถึงฝั่งพระนิพพาน

...ตอนที่ ๗๗ เป็นคนดีทำไมถึงตายเร็ว

คลิปคำสอนนี้ ขอมอบบุญกุศลความดี ให้กับ คุณขวัญเรือน คำประไพ ผู้ที่พึ่งจะจากโลกนี้ไป ด้วยชัยชนะ ได้ผลกำไรมาก ในการเกิดมาในครั้งนี้ ซึ่งการจะตายเร็วหรือตายช้า ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า จะเป็นคนดีหรือคนเลว แต่ขึ้นอยู่กับดวงจิตของแต่ละคน ว่าเกิดมาเพื่อทำอะไร เมื่อเสร็จกิจธุระจึงกลับไป ไม่เกี่ยวอะไรกับการทำดีหรือทำชั่ว

...ตอนที่ ๗๘ บุญภายในกับบารมีภายนอก

การเป็นผู้มีบุญบารมี เป็นผู้ศีลธรรมอันดีอยู่ภายใน ทำไมรูปธรรมภายนอก จึงดูกระจอก ไม่เหมือนเป็นผู้มีบุญบารมี ซึ่งตามความเป็นจริง อานิสงส์ความดี ไม่ได้วัดกันที่วัตถุภายนอก ทำน้อยอาจจะได้มาก ทำมากอาจจะได้น้อย ขึ้นอยู่กับพลังความดีภายในจิตใจ

...ตอนที่ ๗๙ กฎกติกาทำไมมากมายนัก

เหตุเป็นเช่นใด ผลก็จะเป็นเช่นนั้น เหตุดี ผลจึงดี การปลูกต้นบุญ ต้นบารมี การที่จะทำให้เจริญงอกงาม เกิดผลดี ต้องมีศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา เป็นเหตุ เป็นกฎกติกาของการทำดี จึงจะถึงที่สุดของความดี มีนิพพานเป็นผล

...ตอนที่ ๘๑ เมียรักตายจาก

ชีวิตคู่ ผูกติดกันอยู่มาหลายสิบปี ต่อจากนี้จะอยู่ยังไง จะใช้ชีวิตอย่างไร เมื่อคู่ชีวิตตายจากไป เป็นความทุกข์ใจของลุงบุญชัย เคยคิดแต่ว่าตัวเองแก่แล้ว ต้องตายก่อนภรรยา แต่โชคชะตา กลับเล่นตลกกับลุงบุญชัย

...ตอนที่ ๘๒ หาเหตุของทุกข์ให้เจอ

ความทุกข์ของมนุษย์ มีอยู่มากมาย แต่เหตุใหญ่ ก็แค่ไม่รู้ตามความเป็นจริง ทำให้เกิดความรัก ความโลภ ความโกรธ ทำให้เกิดความยึดติดในสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ มีความอยากให้เป็นเช่นนั้น ไม่อยากให้เป็นเช่นนี้ จึงมีแต่ความทุกข์ ดับความไม่รู้ ด้วยความรู้ที่แท้จริงได้ ก็จะพ้นจากความทุกข์

...ตอนที่ ๘๓ ความโกรธไฟพยาบาท

เหตุเกิดที่ไหน ดับเหตุที่นั่น ทุกข์เกิดที่ไหน ดับทุกข์ที่นั่น ทุกข์เกิดที่เรา ดับที่เรา ความโกรธเกิดจากที่มีเรา ดับความมีเรา สลายตัวตนเสียได้ ไฟโกรธความพยาบาทก็จะมอดดับไป ไม่มีความทุกข์เร่าร้อนอีกต่อไป

...ตอนที่ ๘๔ ยกจิตให้เหนือสิ่งที่ดีและไม่ดี

มีสิ่งที่ดีเข้ามาที่ถูกใจ ก็วอกแวกหวั่นไหว มีสิ่งที่ไม่ดีเข้ามา ก็ขาดสติปัญญา ไม่ยับยั้งชั่งใจ จึงกระทำไม่ดีออกไป เป็นเหตุให้ต้องพลัดพรากจากความดี จึงเป็นสิ่งที่ควรระวัง เพราะพญามารแอบแฝงมาได้ทุกทาง ทั้งในรูปสิ่งที่ดีและไม่ดี

...ตอนที่ ๘๕ ชนะกาย

เส้นทางสายพุทธะ จิตต้องชนะกาย กายนี้เกิดจากกิเลส กายนี้เกิดจากตัณหา กายนี้เกิดจากวิบากกรรมที่ทำมา ผู้ปรารถนาความพ้นทุกข์ จึงต้องชนะกาย

...ตอนที่ ๘๖ การทำนายทายทัก

การทำนายทายทัก เรื่องของอนาคต ล้วนถูกกำหนด ภายใต้กฎของความไม่เที่ยง เจ็ดสิบลิขิตมาจากอดีต สามสิบถูกกำหนดจากกรรมในปัจจุบัน สิ่งที่รู้ สิ่งที่เห็น จะเป็นเช่นใด พึงระลึกไว้ถึงความไม่เที่ยง ปล่อยให้เป็นไป ตามเหตุตามปัจจัย จะได้ไม่ต้องเป็นทุกข์

...ตอนที่ ๘๗ เหตุที่ค้ำหนุนให้ได้บวช

การที่บุคคลผู้หนึ่ง จะได้ออกบวช จะต้องมีต้นทุน บุญกุศลที่ทำไว้ การมีส่วนให้บุคคลอื่นได้ออกบวช และค้ำหนุนปัจจัยสี่ในการบวช จึงจะมีผลบุญมาค้ำหนุน ให้ได้ออกบวช ตามเหตุปัจจัย ตามความดีที่ทำเอาไว้

...ตอนที่ ๘๘ การขอพรปีใหม่

การขอพรปีใหม่ ขอได้ ให้พรได้ แต่จะเป็นไปตามที่ขอ หรือไม่ มันขึ้นอยู่ที่การกระทำ อยู่ที่กรรมของบุคคลผู้นั้น ถ้าต้องการพบสิ่งที่ดี ต้องทำดี ถ้ายังทำดีและทำชั่ว มั่วกันอยู่ จะให้ชีวิตเจอแต่สิ่งที่ดีทั้งหมด คงเป็นไปไม่ได้ เริ่มต้นทำดีใหม่ ในวันนี้ยังไม่สาย ก่อนที่เวลาจะหมดไป เหมือนตอนสิ้นปี

...ตอนที่ ๘๙ เปลี่ยนสายธรรมใหม่

การเดินทางเพื่อให้ถึงซึ่งจุดหมาย บางครั้งต้องขึ้นรถ บางครั้งต้องลงเรือ ต่อรถไฟ จะมัวยึดติด ลุ่มหลงกับอะไร คงไปไม่ได้ ไปไม่ถึง ซึ่งที่สุดของความดี

...ตอนที่ ๙๐ เริ่มลงทุนใหม่

...ตอนที่ ๙๑ ห่วงศาสนา

เห็นความวุ่นวายเกิดขึ้นในศาสนา จึงเป็นห่วงศาสนา เกิดความทุกข์ใจ ซึ่งตามความเป็นจริง ตราบใด ที่ยังมีกิเลสตัณหา ปัญหาก็ยังมีอยู่เป็นธรรมดา จึงไม่ควรสนใจการกระทำของผู้อื่น ทำตนให้ดีก็พอ จะได้เข้าใจความเป็นจริง จะได้ไม่เป็นทุกข์อีกต่อไป

...ตอนที่ ๙๒ บุญมีแต่กรรมบัง

การได้มาอยู่ใกล้กับพระธรรมคำสอน ถือว่าเป็นผู้มีบุญมีบารมี สั่งสมความดีมามากในกาลก่อน แต่เหตุที่อยู่ใกล้ แล้วฟังธรรมไม่เข้าใจ ปฏิบัติตามไม่ได้ เป็นเพราะมีกรรมเก่าไม่ดีมาตัดรอน ทำให้ไม่สามารถ ไปถึงที่สุดของความดี

...ตอนที่ ๙๓ แค้นที่ลูกถูกฆ่า

ลูกถูกฆ่าตาย ในวัยอันยังไม่สมควร จึงผูกโกรธพยาบาท อาฆาตจองเวร กับคนที่ฆ่าลูกตาย เป็นความทุกข์ใจ พระพุทธองค์ ทรงชี้ให้เห็นถึงความเป็นจริง สิ่งใดไม่เคยปลูก ไม่เคยหว่านไว้ ผลนั้นจะไม่เกิดขึ้นแก่เรา ใครทำกรรมอันใดไว้ ต้องรับผลของกรรม จงอโหสิกรรม ยกจิตของตน ให้พ้นจากบ่วงของกรรม จะได้ไม่ต้องเวียนกลับมา ฆ่ากันตาย ไม่จบไม่สิ้นอีกต่อไป

...ตอนที่ ๙๔ เกิดอะไรขึ้นในยุคนี้

หมามันเห่า ตอนฟังธรรม เลยเกิดความสงสัย จึงเดินออกไปดู จึงได้รู้ว่า ที่มันเห่าเพราะใบไม้ไหว มันจึงเห่าออกไปเป็นธรรมดา การสร้างความดี จึงต้องมีบททดสอบ เพื่อคัดกรองความดี เป็นธรรมดา ที่เกิดความวุ่นวายขึ้นมา เป็นเพราะความไม่รู้ ไม่เข้าใจ ในใบไหว เท่านั้นเอง

...ตอนที่ ๙๖ เทวดามาลงทุน

เทวดาสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ จะลงมาเกิด เพื่อการต่อบุญสร้างบารมี มาสร้างความดีในโลกมนุษย์ ถือสัมภาระใบเล็ก กระเป๋าใบใหญ่ เป็นนักลงทุนใหม่ เลือกที่จะมาเกิด ได้ตามใจปรารถนา แต่มาแล้ว โดนปิดหูปิดตา ไม่ให้รู้ว่าตนเกิดมาทำไม เกิดมาแล้ว ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งสมมุติ ลวงตาลวงใจ ขาดทุนย่อยยับกลับไป น่าสงสารเทวด

...ตอนที่ ๙๗ โดนของ

ไสยศาสตร์ มนต์ดำมีจริงไหม เกิดขึ้นได้อย่างไร สงสัยจึงได้เข้าเฝ้าต่อพุทธองค์ ท่านทรงชี้บอก ว่ามีจริง แต่สิ่งใดไม่เคยสร้าง เคยกระทำไว้ในกาลก่อน สิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้นแก่เรา ให้เร่งทำความดี รักษาศีลห้าให้บริสุทธิ์ สวดมนต์ภาวนา แผ่เมตตาขอขมากรรม จากจิตใจที่บริสุทธิ์ ทำกรรมฐาน จะทำให้หลุดพ้นจากบ่วงกรรม

...ตอนที่ ๙๘ ชีวิตเป็นเช่นสัมภเวสี

สัมภเวสีตายจากโลกไป แต่ยังไปไหนไม่ได้ เพราะยังไม่ถึงอายุขัย คนบางคน จะไปอยู่ทางโลกก็ไม่ได้ จะไปเกิดทางธรรมก็ยังอาลัย ห่วงสิ่งสมมุติมากมาย ที่คิดว่าเป็นของตน น่าสงสารคนที่ยังไม่ตาย แต่ไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตเปรียบเป็นเช่นสัมภเวสี ไม่มีทางไป

...ตอนที่ ๙๙ คิดว่าตนฉลาดแล้ว

คนที่ป่วยเมื่อรู้ว่าตนป่วยจึงหาทางรักษา คนป่วยแต่ไม่คิดว่าตนป่วย นั้นน่าเวทนา ไม่ได้รับการรักษาให้หายป่วยเลย คนที่คิดว่าตนฉลาดทำมาหากิน หลงยึดติดในทรัพย์สิน ลาภยศ ตำแหน่งที่มี จึงไม่ได้สั่งสมบุญสร้างบารมี ไม่ต่างจากคนป่วย ที่ไม่รู้ว่าตนป่วยเลย

...ตอนที่ ๑๐๐ ทำไมไม่รวยซะที

สวดมนต์ภาวนามาตั้งนาน ไม่เห็นได้รถ ไม่เห็นได้บ้าน ร่ำรวยเงินทองกับเขาซะที การหว่านเมล็ดผักชี แต่จะให้งอกเป็นกระหล่ำปลี มันจึงเป็นไปไม่ได้ อานิสงส์ความดีแต่ละอย่าง ให้ผลแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับเมล็ดพันธุ์ที่หว่านลงไป ถึงแม้จะปลูกในแปลงเดียวกัน

...ตอนที่ ๑๐๑ หนี้กรรม

คนที่เป็นหนี้ หาเงินมาได้เท่าไหร่ ก็ต้องจ่ายให้เขาไป คนที่มีหนี้กรรมมากมาย ทำความดีเท่าไหร่ ยังไม่เห็นผลความดี จึงควรทำดีต่อไป อย่าพึ่งท้อในการทำดี

...ตอนที่ ๑๐๒ สิ่งที่มีค่ามากกว่าเพชร

เพชรนั้น เลอค่ามากก็จริง แต่ก็เป็นแค่เพียงสิ่งสมมุติ การน้อมที่เอาพระธรรมคำสอน ไปปฏิบัติชำระจิตใจ ให้เกิดความบริสุทธิ์ หลุดจากกิเลส พ้นจากตัณหา จึงจะเป็นสิ่งที่มีค่า อย่างที่แท้จริง

...ตอนที่ ๑๐๓ ธรรมทายาท

ธรรมทายาท คือ ทายาทแห่งธรรมขององค์พระศาสดา ผู้ที่ได้สืบทอดมรดกธรรม จะต้องเป็นผู้บำเพ็ญตน ให้หลุดพ้นจากกิเลสตัณหา สำเร็จธรรมเป็นอริยบุคคลขั้นต้นขึ้นไป การที่ได้แต่ศึกษา ไม่นำมาปฏิบัติ จะไม่สามารถเป็นทายาทแห่งธรรมได้เลย

...ตอนที่ ๑๐๔ จิตใจไม่สงบ

จิตที่มีกิเลสตัณหา ภานาไปก็ไม่สงบ และหนี้กรรมเก่าที่ทำมา ใจก็มีแต่ความเร่าร้อน เป็นทุกข์ การจะข้ามพ้นกิเลสตัณหา และหนี้กรรมได้นั้น ต้องสร้างความดีขึ้นไปเรื่อยๆ อย่าย่อท้อ จึงจะนำพาดวงจิตออกจากกองทุกข์ ได้ด้วยความขยันและอดทน

...ตอนที่ ๑๐๕ ต้องการพบพระนิพพาน

...ตอนที่ ๑๐๖ การบูชาอันสูงสุด

การถวายธูปเทียน ข้าวของ เงินทอง บูชาต่อพระรัตนตรัย อานิสงส์บุญได้ไม่เท่า การน้อมจิตกายใจถวายประพฤติปฏิบัติ ตามพระธรรมคำสอน ซึ่งจะสามารถดับกิเลส ตัณหา บังเกิดมรรคผล นิพพาน จึงเป็นการบูชาอันสูงสุด

...ตอนที่ ๑๐๗ การดับอัตตาตัวตน *****

...ตอนที่ ๑๐๘ ธิดานาคี

การเวียนวนเวียนเกิดมาเป็นคน มีบางดวงจิต เกิดมาจากนาคีนาคา ที่ไม่ได้ถูกปิดสภาวธรรมของโลกทิพย์ จึงรู้เห็นด้วยความเป็นจริงบางสิ่งที่ซ่อน ที่ซ้อนอยู่ อาจจะให้เกิดความลุ่มหลง ในสิ่งที่มี ที่เป็นได้ จึงควรอยู่ใกล้ผู้รู้ คอยเป็นครูช่วยบอกทาง จึงจะได้ประโยชน์ จากความเป็นทิพย์ที่มี

...ตอนที่ ๑๐๙ พุทธ ธรรม สงฆ์เป็นที่พึ่ง

การขอถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง เป็นที่ระลึก เปรียบดั่งเช่น พ่อผู้ที่ได้ถากถางสร้างถนน หนทางออกจากความทุกข์ไว้ให้ มีแผนที่ไว้บอกทาง ผู้เดินตามเท่านั้น จึงจะได้ประโยชน์ มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งอย่างแท้จริง

...ตอนที่ ๑๑๐ พิจารณาถอดถอนร่างกาย

ร่างกายเปรียบได้ ดั่งเช่นบ้าน เปรียบเป็นเหมือนรถ เหมือนสิ่งทั้งหลาย ที่เราหยิบยืมมาใช้ชั่วคราว เพื่อสร้างความดี ท้ายที่สุด ต้องสลายคืนกลับสู่ธรรมชาติ ไม่มีสิ่งใด ที่จะคงอยู่ตลอดไป จึงไม่ควรยึดติดในร่างกาย ที่ไม่เที่ยงให้เป็นทุกข์เลย

...ตอนที่ ๑๑๑ ชักเริ่มท้อต่อกิเลสตัณหา

ทำความดีมามากแล้ว ยังพ่ายแพ้ต่อกิเลส ตัณหา ความดีที่ทำมา ถ้ายังไม่เต็มก็ยังพบกับความทุกข์ ไม่ต้องยึดกับความดีที่ทำมา วางความดีนั้นไว้ สั่งสมความดีต่อไป จึงจะมีพลังความดีที่ยิ่งใหญ่ ให้พบนิพพานได้ในสักวัน

...ตอนที่ ๑๑๒ คิดมาก

ติดลูปของความคิด ไม่อยากคิด แต่มันอดคิดไม่ได้ เหตุจากกิเลส ตัณหา ต้องแก้ด้วย ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา เมื่อเป็นผู้รู้แจ้ง เข้าใจความเป็นจริง สิ่งทั้งหลายไม่เที่ยงแท้ เป็นไปตามกฎของกรรม จะเห็นเป็นธรรมดา ปล่อยวางได้ ไม่คิดมากอีกต่อไป

...ตอนที่ ๑๑๓ หาหนทางให้เจอ

จิตดวงนี้ เดินทางมานาน ไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนชาติ ยังหาทางออก จากวัฎสงสารไม่เจอ เมื่อมีผู้รู้ทาง สามารถดับการเกิดได้แล้ว มาชี้บอกทาง จึงควรตั้งใจศึกษาและเดินตาม จะได้พ้นจากความทุกข์ พบพระนิพพาน

...ตอนที่ ๑๑๔ ตัณหาจัดสรร

เขาก็เลอะ เราก็เปื้อน ต้องการให้เขาสะอาด อย่างที่เราต้องการ จึงเป็นไปไม่ได้ เพราะเป็นการจัดสรรไป ด้วยกิเลสตัณหา จึงนำพาให้พบแต่ความทุกข์ ชำระกิเลส จัดการตัณหา ที่มีในตนให้หมดไป แล้วค่อยเป็นแค่เพียงผู้บอกทาง จึงจะเป็นการจัดการที่ถูกต้อง ที่ไม่ทำให้เป็นทุกข์

...ตอนที่ ๑๑๕ เปลี่ยนไปได้ทุกอย่าง

เทวดาไปเกิดเป็นคน คนเกิดเป็นเปรต เปรตเกิดเป็นเทวดา เวียนไปเวียนมาได้ทุกภูมิ จึงแค่เป็นสิ่งสมมุติ ให้กายเปลี่ยนไปตามกรรม ตามผลการกระทำของตน จนกว่าจะเป็นกายพระอรหันต์ เป็นกายพระนิพพาน จึงจะพ้นสมมุติของกาย

...ตอนที่ ๑๑๖ ใครทำให้ขุ่น

จิตอยู่ข้างใน ใจอยู่ข้างนอก แต่ยังซ้อนอยู่ในกาย ใครจะทำให้จิตขุ่นได้ ถ้าไม่ใช่เราทำเอง ไม่เพ่งโทษใคร ไม่สร้างกรรมอะไร ที่ทำให้มีกิเลส เกิดตัณหา จะพบจิตที่ใสๆ ที่ซ้อนอยู่ในเรา

... ตอนที่ ๑๑๗ บุญเททองหล่อพระ

สิ่งของ บ้านช่อง ที่เช่าเขามา ย่อมพาไปด้วยไม่ได้ เมื่อหมดเวลาสัญญาเช่า ก็ต้องคืนเจ้าของไป เกิดมามีทรัพย์สินเงินทองมากมาย ก็เป็นสิ่งที่เช่าเขามา เช่นเดียวกัน การสร้างบุญบารมี จึงจะเปลี่ยนเป็นทรัพย์ภายใน สามารถนำไปได้ เมื่อหมดเวลา สัญญาเช่าร่างกาย

...ตอนที่ ๑๑๘ กองบุญอภิมหาเศรษฐี

กองบุญอภิมหาเศรษฐี กองบุญนี้ ทำแล้วก่อเกิดผลอย่างไร จะได้มากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับจิตใจ จะน้อมบุญได้มากน้อยเท่าใด แต่อย่างน้อย จะมีผลให้เป็นอภิมหาเศรษฐีเป็นเหมื่น เป็นแสนชาติ หรือปรารถนาความหลุดพ้น จะมีผลหนักแน่น ให้เข้าสู่ประตูพระนิพพาน

...ตอนที่ ๑๑๙ โรคติดต่อ

คนนั้นก็ป่วย คนนี้ก็ไข้ เมื่อจามเมื่อไอสามารถติดต่อกันได้ ถ้าอยู่ร่วมอยู่ด้วย ใกล้ชิดกัน แต่เชื้อกิเลส ตัณหาสามารถติดต่อกันได้ ทางหู ทางตา หรือผ่านมาทางใจ ไม่ว่าอยู่ใกล้หรือไกล ให้เจ็บป่วยได้ ถ้าไม่ระวัง

...ตอนที่ ๑๒๐ จะลงก่อนหรือไปต่อดี

รถสายสัมมาสัมพุทธะ ปัจฉิมาสัมพุทธะ พระพุทธเจ้าได้ให้พระยาธรรมิกราช เป็นคนขับ มานำทาง บอกทางให้ดวงจิตทั้งหลาย ได้เดินเข้าสู่พระนิพพาน แต่จะได้ไปตลอดรอดฝั่ง หรือไม่ อยู่ที่บุญบารมีของแต่ละคน

...ตอนที่ ๑๒๑ ผีตายโหงตาม

อำนาจแห่งกรรม ทำให้มีจิตวิญญาณคอยตาม คอยขัดขวาง ไม่ให้พบความสำเร็จ พบแต่ความผิดหวังเป็นทุกข์ วิบากกรรมจากการฆ่าคนตาย เบียดเบียนสัตว์ ไม่เว้นวาย แม้แต่ในปัจจุบัน กรรมจะคอยติดตาม ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน จะคอยให้ผลของกรรม

...ตอนที่ ๑๒๒ เป็นเจ้าของที่แท้จริง

ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด ที่เราชี้สั่งไม่ได้ ไม่สามารถให้เป็นไป ตามที่เราต้องการ จะบอกว่าตนเป็นเจ้าของยังไม่ได้ จนกว่าจะมีอำนาจทั้งหลาย เหนือสิ่งเหล่านั้น ไม่ตกเป็นทุกข์เร่าร้อน เพราะมันอีก จึงจะเป็นเจ้าของที่แท้จริง

...ตอนที่ ๑๒๓ สิ่งที่ควรแลกด้วยชีวิต*****

บางคนยอมฆ่าตัวตาย เมื่อไม่สมหวังในความรัก บางคนยอมเอาชีวิตเข้าแลก เพื่อให้ได้มาด้วยเงินทอง บางคนยอมแลกชีวิตกับความสุขชั่วคราว ความสุขที่จอมปลอม จะดีกว่าไหม ถ้าทุ่มทั้งชีวิต แลกให้ได้มาซึ่งมรรคผล นิพพาน ที่เป็นความสุขตลอดกาล ที่เป็นของจริง

... ตอนที่ ๑๒๔ พระนิพพานไปยากไหม***

การไปพระนิพพานไม่ยาก หากรู้หนทางไป จะไปยากสำหรับผู้ไม่ได้สั่งสมความดี ทำตามที่พระพุทธองค์ชี้บอก ให้มีศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา ก็จะเข้าถึงพระนิพพาน

...ตอนที่ ๑๒๕ ผ่านมาถึงไหนแล้ว*****

เส้นทางที่แสวงหา หนทางที่ผ่านมา ได้เรียนรู้ ได้ประสบการณ์ เดินมาจนถึงปัจจุบัน เลื่อนมาสู่ชั้นภูมิใด หรือกำลังลุ่มหลงกับดอกไม้ ในป่าดงพงไพร หาทางออกให้กับตน ยังไม่เจอ

...ตอนที่ ๑๒๖ การที่จะทำให้รักพระพุทธเจ้า

การที่จะทำให้รักพระพุทธเจ้า ต้องเป็นบุคคลที่เห็นทุกข์สุดๆ เห็นแล้วทำความดี ทำตามที่พระพุทธองค์ทรงชี้บอก จนพ้นจากความทุกข์ บุคคลผู้นั้นแล จะรักเคารพบูชาพระพุทธเจ้าจนหมดใจ

...ตอนที่ ๑๒๗ เคล็ดไม่ลับสำหรับผู้ปฏิบัติธรรม

ทำบุญทำทาน อย่าให้เกินกำลังตน ทำสมาธิกรรมฐานไม่ต้องรอเวลา อย่าให้มากเกินพอดี การทำความดีทำไปเรื่อยๆ อย่าอยาก อย่ามุ่งมั่นมาก จนเกินไป การทำความดี จึงจะไม่ตีกลับ ให้เป็นทุกข์เร่าร้อน และคอยเพ่งโทษคนอื่นทีหลัง

... ตอนที่ ๑๒๘ อยู่เหนือเมตตา

จิตที่อยู่เหนือกิเลส ตัณหา ปล่อยวาง เห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรมดา ใครจะทำดีทำชั่ว ช่างหัวมัน เป็นผู้เมตตาแต่อยู่เหนือเมตตา มีเมตตาจึงเหมือนไม่มี เป็นเช่นนี้ในองค์พระอรหันต์ เช่นนั้นแล

...ตอนที่ ๑๒๙ ล้มแชมป์*****

ฉันเคยเกิดเป็นคน มาหลายแสนชาติ ต้องตกเป็นทาสกิเลส ตัณหา มีเจ้านายใหญ่คอยสั่ง คอยชี้นำ ให้ทำสิ่งนั้น สิ่งนี้ตลอดมา จึงค้นหาทางออก จากกองทุกข์ไม่เจอ เกิดมาครั้งนี้ ฉันมีธรรมาวุธเป็นอาวุธ ที่จะสู้กับกิเลสตัณหา ล้มแชมป์ใหญ่ที่เคยชนะฉันเรื่อยมา ให้ล้มไม่เป็นท่า ด้วยธรรมาวุธของพุทธองค์

...ตอนที่ ๑๓๐ บุญหยอดกระปุก

การสร้างความดีทีละเล็ก ทีละน้อย อย่างมุ่งมั่น อย่างตั้งใจ โดยไม่คอยโอกาส ไม่รอวาสนา แม้อยู่ห่างไกลเพียงใด ยังได้สร้างบุญ เช่นดังพระนิพพาน แม้จะไกลแสนไกล ขอเพียงมุ่งมั่นตั้งใจ สักวันคงไปถึง

...ตอนที่ ๑๓๑ กำแพงกรรม

คำสอนวันมาฆบูชา สิ่งที่ขวางกั้น ไม่ให้ดวงจิตทั้งหลาย ไปนิพพานได้นั้น มีกำแพงกรรมกั้น ไม่ให้พ้นจากเกิด พ้นจากความทุกข์ และกำแพงกิเลสตัณหา ที่ปิดหูบังตา ไม่ให้รู้ตามความเป็นจริง ทำลายกำแพงทั้งสองลงได้ จิตจะเป็นอิสระ พ้นจากความทุกข์

...ตอนที่ ๑๓๓ หนีทุกข์

เกิดมาแล้วเป็นทุกข์ จะฆ่าตัวตาย เพื่อหนีทุกข์ได้ไหม เป็นคำถาม ของคนที่ยังไม่รู้ตามความเป็นจริง ว่าสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ หรือสุข ย่อมมากรรม จากการกระทำของตน ส่งผลให้เป็นไป จะหนีไปภพชาติใด ก็ไม่พ้นผลของกรรม

... ตอนที่ ๑๓๒ ดีแต่เปลือก

บางคนเป็นเปรต อสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉานซ้อนอยู่ในกายมนุษย์ ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง บางคนเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง มีกายเทพ เทวดา กายโพธิสัตว์ กายอรหันต์ซ้อนอยู่ในกายมนุษย์ จึงไม่ควรตัดสินใจผู้อื่น ที่เปลือกภายนอก ให้ทำตนให้ดีก็พอ

...ตอนที่ ๑๓๔ พบเพื่อจาก*****

การเดินทางของชีวิต ที่ยาวไกล ผ่านสิ่งต่างๆมากมาย ให้ได้พบเจอ พบคนที่รัก ได้พบคนที่ชัง ให้ได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน เมื่อถึงทางแยก ก็ต้องจากลา ไม่จากเป็นก็ต้องจากตาย สุดท้ายเป็นธรรมดา เช่นนั้นเอง

...ตอนที่ ๑๓๕ รักแท้

รักแบบไหน ถึงจะเป็นรัก ที่ไม่เจือปน ไปด้วยความทุกข์ เป็นรักที่ไม่ลวงหลอก เป็นรักแท้ไม่แปรผันไปตามกาลเวลา เป็นรักอมตะตลอดไป ให้รักในศีล รักในธรรม รักในสมาธิ รักในปัญญา ปฏิบัติ ดูแล รักษาความรักนี้ให้ได้ จะพบสุข ไม่พบทุกข์ตลอดกาล

...ตอนที่ ๑๓๖ ขัดหูขัดตา

มองเห็น ได้ยิน ในสิ่งที่ไม่ดี เกิดขัดหู ขัดตา ให้รีบพิจารณาขัดใจตนเอง ขัดให้ขาวจะได้เข้าใจตามความเป็นจริง ว่าความดีย่อมคู่อยู่กับความชั่ว ขาวคู่กับดำ เป็นธรรมดาเช่นนั้นเอง จะไม่ได้รู้สึกรำคาญ ขัดหูขัดตาอีกต่อไป

...ตอนที่ ๑๓๗ การฝึกให้จิตเป็นทิพย์

วิธีฝึกให้จิตเป็นทิพย์ เพื่อจะได้เห็นเทพ เทวดา สามารถพูดคุยสื่อสาร ไปมาหาสู่กันได้ ให้รักษาศีล รักษาระเบียบวินัย สวดฟอกจิตไปและน้อมรับพลังพุทธบารมี ฝึกไปไม่นาน ก็จะถอดกายภายใน ท่องไปในโลกทิพย์ได้ ดั่งใจปรารถนา

...ตอนที่ ๑๓๘ ประโยชน์และโทษของจิตเป็นทิพย์

มีเงินกับไม่มีเงิน อย่างไหนจะดีกว่ากัน อันนี้ตอบง่าย เพราะอยู่ใกล้ตัว แล้วการมีจิตเป็นทิพย์ อันนี้บางคนก็ยังไม่รู้ เพราะยังไม่เคยมี แต่ไม่ว่ามีอะไร ถ้ามีแล้วยึดติด ลุ่มหลง นำไปใช้ในทางที่ไม่ดี ก็ไม่เกิดประโยชน์ เกิดโทษได้เช่นเดียวกัน

...ตอนที่ ๑๓๙ คำนินทาสรรเสริญ

ดอกไม้พิษ ถึงแม้จะดูสวยงามเพียงใด ก็ยังมีเหตุของความทุกข์ซุกซ่อนเอาไว้ ให้ต้องทุกข์ทน เมื่อเด็ดมาดมหรือชิดใกล้ ก็จะโดนพิษเกสรดอกไม้ ให้เจ็บแสบปวดร้อน คำนินทาสรรเสริญก็เปรียบเช่นดอกไม้พิษ นั้นแล

... ตอนที่ ๑๔๐ ดับกระแสทุกข์*****

กระแสความร้อนที่อาจจะเกิดจากกิเลสตัณหา อาจจะเกิดจากหนี้กรรมเก่าที่ทำมา ทำให้กายใจเร่าร้อน ให้ยกจิตออกจากกาย ไปในที่สงบเย็น แล้วน้อมพลังพุทธบารมี มาดับกระแสความร้อนที่ครอบกาย สลายกระแสนั้นไป จิตกายใจ จึงจะได้สงบเย็น

...ตอนที่ ๑๔๑ เมาชีวิต

มัวเมาในชีวิต ยึดในสิ่งที่เห็น หลงในสิ่งที่เป็น จนไม่ได้สร้างความดี ทำผิดศีลผิดธรรม อยู่เป็นประจำ พอตายจากโลกนี้ไป ไม่มีเสื้อผ้าใส่ เขานำไปตัดแขนตัดขา เป็นทุกข์ทรมาน เป็นที่น่าสงสาร คนหลง คนเมา

...ตอนที่ ๑๔๒ เห็นแล้วมันเป็นทุกข์

เคยรบกันมาในอดีตชาติ ปัจจุบันชาติต้องกลับมารบกัน กรรมส่งผลให้เป็นไป อโหสิกรรมกันได้ พ้นบ่วงแห่งกรรม ทำจิตให้นิ่ง สรรพสิ่งล้วนผ่านไป จะชนะหรือพ่ายแพ้ ขึ้นอยู่ทำดีหรือทำชั่วเท่านั้นเอง

...ตอนที่ ๑๔๓ ครอบครัวไม่รู้จักการทำบุญ

เกิดไปอยู่ในครอบครัว ที่ไม่รู้จักศีลธรรม ไม่รู้จักสร้างบุญ ทำทาน ทำความดีทีไร ต้องมีบททดสอบตามมา เกิดจากผลกรรมเก่าที่ทำมา ให้ทำดีต่อไป ชดใช้หนี้กรรมหมดเมื่อไร สิ่งที่ดีที่ทำไว้ จะให้ความสุข สมหวังตามมา

...ตอนที่ ๑๔๔ มันจะยากอะไร

ทุกข์เกิดที่ไหน ให้ดับที่นั่น ทุกข์ที่กายดับที่กาย ทุกข์ที่ใจให้ปล่อยวางไป ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ล้วนมาจากผลของกรรม หยุดสร้างกรรมที่เรา ดับที่เรา ทุกอย่างจะดับไป ความเที่ยงแท้ ย่อมเกิดแก่เรา สำเร็จเป็นองค์พระอรหันต์เท่านั้นเอง

...ตอนที่ ๑๔๕ ร่วมโมทนาบุญทางไกล

ปลูกข้าวได้ข้าว ปลูกผักชีได้ผักชี อานิสงส์ความดี ที่ได้ร่วมเททองหล่อพระ โดยการโอนปัจจัยหรือ ร่วมยินดีอนุโมทนาบุญ จากทางไกล ย่อมเป็นผู้มีพระอยู่ในจิตใจ จึงสามารถน้อมคำสอนไปปฏิบัติให้สำเร็จ จนถึงความพ้นทุกข์ได้อย่างสบาย ได้ผลบุญใหญ่ แม้จะไม่ได้ไปร่วมงานบุญ

...ตอนที่ ๑๔๖ เมื่อปรารถนาความสุข

การอยู่ใกล้กองไฟ ย่อมร้อนเป็นธรรมดา กิเลสตัณหาก็เป็นกองไฟใหญ่ ที่คอยแผดเผาให้เร่าร้อนเป็นทุกข์ ผู้ปรารถนาความสุข จึงต้องอยู่ห่างไกล จากกิเลสตัณหา จึงจะพบกับความสุขได้ ยิ่งถ้าทำให้ดับกิเลส หมดตัณหาจากจิตใจ ก็จะพบความสุขได้ อย่างแท้จริง

... ตอนที่ ๑๔๗ ความคิดเห็นไม่ตรงกัน

การอยู่ร่วมกัน ความคิดเห็นแตกต่างนั้น ย่อมเป็นธรรมดา เหตุที่เกิดขึ้นมา เพื่อทดสอบกิเลสตัณหา ที่มีอยู่ในตนแค่นั้นเอง ผู้ที่มีสติปัญญาสมบูรณ์แล้ว จะไม่เป็นสุขหรือทุกข์กับความคิดเห็น การกระทำที่แตกต่างกันนั้นเลย

...ตอนที่ ๑๔๘ ทุกข์เรื่องของบุคคลอื่น

เห็นปัญหาวุ่นวายของคนอื่น ชอบนำมาเป็นทุกข์ เหตุจากขาดสติปัญญา ถูกครอบงำด้วยกิเลสตัณหา เลยพาให้เป็นทุกข์ ฝึกตนให้มีศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา รู้แจ่มแจ้งตามความเป็นจริง ก็จะทำให้ไม่มีทุกข์

...ตอนที่ ๑๔๙ นักล่าฝัน *****

บางคนฝันว่า จะสร้างฐานะ สร้างครอบครัว ให้บุคคลที่รัก พ่อแม่ ลูกหลานได้อยู่สบาย จึงขวนขวายประกอบกิจการงาน อย่างมุ่งมั่นตั้งใจ เพื่อให้ถึงความสำเร็จที่วาดฝันไว้ เช่นเดียวกันกับทางธรรม เพื่อให้ถึงเป้าหมายสูงสุด เข้าถึงพระนิพพาน จะต้องสร้างความดี อย่างมุ่งมั่นตั้งใจ จึงจะถึงเส้นชัยแห่งความฝัน

... ตอนที่ ๑๕๐ ประชดชีวิต

คนอื่นเดินเป๋ พลอยทำให้ตนเดินเซไปด้วย เห็นคนอื่นมีปัญหา จึงเอาปัญหามาทับถมตน เกิดขึ้นกับบุคคลที่ไม่รู้ตามความเป็นจริง เลยไม่สามารถปล่อยวาง ให้ทุกอย่างผ่านไปได้ ต้องหมั่นฝึกฝนตนให้เข้าใจ ทุกสิ่งล้วนเกิดแต่กรรม สิ่งที่เคยทำไปย่อมส่งผลมา ใครทำใครได้ไม่เกี่ยวกันกับเรา จะทุกข์กับเขาไปทำไม

...ตอนที่ ๑๕๑ คู่ชีวิต

ชีวิตที่เกิดมา จะได้ใครมาเป็นคู่ จะมีสิ่งใดเกิดขึ้นในชีวิต ย่อมมาจากการกระทำ มาจากกรรมของตน กรรมจึงเป็นคู่กับชีวิต กรรมจึงเป็นสิ่งลิขิต สิ่งทั้งหลายให้เป็นไป จะได้คู่ครองที่ดี มีคู่ชีวิตที่ดี มีชีวิตที่ดี ย่อมเกิดจากกรรมที่ดีนั่นเอง

...ตอนที่ ๑๕๒ ฉากละครชีวิตของพระยาธรรม*****

ไม่ว่าจะเกิดมาเป็นใคร ฉากละครชีวิตบางตอน ย่อมต้องเจออุปสรรค ย่อมมีปัญหา เกิดขึ้นเป็นธรรมดา จนกว่าจะเดินทางสู่จุดหมาย สลายตัวตน พ้นจากความทุกข์ ไม่ต้องเวียนตายเวียนเกิดอีก แม้จะเป็นพระยาธรรม ก็ไม่มีเว้น

.

...

.