ปฐมบทมหาวิชชาลัยธรรมิกราช

บทที่ 1 พระบรมบิดาผู้สร้างโลกสร้างจักรวาล

บทที่ 2 ใครเป็นผู้สร้างพระบรมบิดา

บทที่ 3 ข้อสงสัยในเรื่องพระบรมบิดา

บทที่ 4 การก่อเกิดดวงจิตและโลกจักรวาล

บทที่ 5 ทำไมไม่หยุดการสร้างดวงจิต

บทที่ 6 พระเจ้าจักรพรรดิผู้ปกครองวัฏสงสาร

บทที่ 7 การก่อเกิดพระธรรมราชาในกึ่งพุทธกาล

บทที่ 8 เปิดตำนานพระยาธรรมิกราช

บทที่ 9 เหตุที่สร้างพระพุทธเจ้าศรีเชียงของ

บทที่ 10 อานิสงส์สร้างพระใหญ่ 3 ขั้น

บทที่ 11 ตำนานพระพุทธเจ้าใหญ่ศรีเชียงของ

บทที่ 12 หน้าที่ฝ่ายรองรับการเผยแผ่ธรรม

บทที่ 13 อานิสงส์บุญช่วยเผยแผ่ธรรม

บทที่ 14 ชีวิตหลังความตายของพ่อเปิ้น

บทที่ 15 อุบาสิกาย่ายวนใจ

บทที่ 16 พุทธนิมิตให้ไปอัญเชิญสมเด็จองค์ปฐม

บทที่ 17 การก่อเกิดพระไตรปิฏกกึ่งพุทธกาล

บทที่ 18 พระพุทธเจ้าน้อยปางถือคัมภีร์

ตอนที่ 103 สิ่งที่ทำให้จิตแข็งแกร่ง***

ตอนที่ 104 การถอดถอนกิเลสกาม

ตอนที่ 105 การรวมจิต

ตอนที่ 106 สถานที่ใช้ในการสำเร็จธรรม

ตอนที่ 107 เส้นทางชีวิตพระยาธรรมิกราช

ตอนที่ 108 ยุคสมัยแห่งการสำเร็จธรรม

ตอนที่ 109 สื่อธรรมได้ไม่สละสลวย

ตอนที่ 110 เวทนาจิตเวทนากาย

สภาวะภายนอก สภาวะภายใน*****

ใจ ของ จิต

จิต เข้าสู่ จิต

ตอนที่ 111 ฝึกละความรู้สึกภายนอก*****

ตอนที่ 112 บารมีจิตที่เติมเต็ม

ตอนที่ 113 รู้สึกเหมือนตายแล้ว*****

ความรู้สึกทางกายดับ ความรู้สึกทางจิตจิตลอกออกจากกาย

เกิดความรู้สีกมี เหมือนไม่มี ไม่มีก็เหมือนมี มีกับไม่มีเสมอเหมือนกัน

จิต แยกออกจากกายได้เด็ดขาด

จิตแท้บังเกิดขึ้น เกิดขึ้นจากภายใน ทรงสภาวะมี ก็เหมือนไม่มี

สร้างภูมิคุ้มกันให้กับจิต ให้แข็งแกร่ง ค่อยย้อนกลับมาเคลือบกาย

ไม่มีเราในกาย ไม่มีกายในเรา

ตอนที่ 114 ขาวกับดำห้ำหั่นกัน*****

สภาวะธรรมของกาย ต่อสู้กับ สภาวะธรรมของจิต

ตอนที่ 115 หลักการปฏิบัติในชีวิต

ตอนที่ 116 แค่ฟังและปฏิบัติตาม*****

รู้ตาม เห็นตาม ปฏิบัติตาม

ตอนที่ 117 วางจิตยังไม่เป็นกลาง*****

กลางคือความถูกต้อง

ทรงอารมณ์ตั้งมั่นในความเป็นกลาง

มีหน้าที่ทำความดีเท่านั้น และเป็นความดีอย่างถูกต้อง

ฝึกจิต ฝึกใจ ให้เป็นกลาง ๆ

ตอนที่ 118 แนวทางการปฏิบัติใหม่

ตอนที่ 119 พระยาธรรมิกราชตัวจริง

ตอนที่ 120 กลุ่มดวงจิตพระยาธรรมิกราช

ประกอบกิจอย่างไร้ตัวตน

ประกอบกิจแทนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เป็นดวงจิตขององต์พระส้มมาสัมพุทธเจ้า สร้างขิ้นมาเพิ่อเฉพาะกิจในการสืบทอดธรรม ฉุดช่วยคนในช่วงกึ่งพุทธกาล

พระยาธรรมมิกราช เป็นองค์แทนพระพุทธเจ้า

ตอนที่ 121 หลงว่าเป็นพระยาธรรมิกราช

ทำดี ทำเหมือนได้ แต่อย่าเปรียบเทียบ

ทำเหมือน แต่ไม่ทำเท่า

ความยิ่งใหญ่ย่อมไม่มีความหลง ไม่เห็นว่ายิ่งใหญ่ ไม่เห็นเป็นอื่น นอกจากความพ้นทุกข์

ความหลงทำให้เสียเวลา รีบกลับ รีบแก้ไข เพื่อให้พ้นทุกข์

ตอนที่ 122 สิ่งที่พระยาธรรมิกราชตรัสรู้

ตอนที่ 123 รู้ในวัฏสงสาร

ตอนที่ 124 รู้แจ้งในร่างกาย

ตอนที่ 125 รู้แจ้งสภาวธรรมของจิต

ตอนที่ 126 รู้แจ้งเรื่องของพระพุทธศาสนา

ตอนที่ 127 รู้แจ้งในตัวตนของตน

ตอนที่ 128 รู้แจ้งในความเหมือนที่แตกต่าง

ตอนที่ 129 รู้แจ้งในสภาวะสูงสุดคืนสู่สามัญ

ตอนที่ 130 หัวใจของการปฏิบัติ

ตอนที่ 131 หัวใจแห่งการเกิด***

ตอนที่ 132 ดับความหลง***

ตอนที่ 133 ดับกิเลสกาม*****

ตอนที่ 134 ดับการกิน

ตอนที่ 135 ดับหลงในเกียรติ

ตอนที่ 136 รู้คุณค่าของกาย

ตอนที่ 137 รู้แจ้งในกฎของกรรม

ตอนที่ 138 พิษร้ายทำลายความดี*****

สักแต่ว่า ต้วแบบ

ตอนที่ 139 จิตมีสิทธิ์ที่จะเลือก*****

ความรู้สึกตามรู้ ความรู้สึกในจิต

เอาพลังภายใน ออกมาใช้ในภายนอก

อยู่กับสภาวธรรมของโลก หรือจะ ดูจิตสู่สภาวภายใน

ตอนที่ 140 การที่จะพ้นทุกข์*****

อริยสัจ 4 โดยละเอียด

กิเลสตัณหา คือ เหตุแห่งทุกข์