บทที่ 6 การแก้ไขปัญหาความแตกแยกของบุคคล สังคม ชุมชน เพราะความ
แตกต่างทางความเชื่อศาสนาและสังคม ด้วยสันติวิธี
ศาสนามีประโยชน์ คือ ช่วยให้ทุกคนในสังคมอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขและมีสันติมีความรักใคร่สามัคคีปรองดองกัน ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญที่ส่งผลให้ตนเอง ครอบครัว ชุมชนสังคม มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทำให้เกิดความสามารถนำพาตนเอง ครอบครัว ชุมชนสังคม เจริญรุดหน้าไป อย่างไรก็ตาม หากชุมชน สังคมมีข้อปฏิบัติทางศาสนาเดียวกัน มีวัฒนธรรมประเพณีเหมือนกัน สังคมนั้นจะมีความกลมเกลียว
แต่ภาวะปัจจุบันสังคมไทยเกิดปัญหาความแตกแยก ไม่สามัคคีกัน โดยระบุว่าสาเหตุเป็นเพราะความเชื่อทางศาสนานั้น เมื่อวิเคราะห์สาเหตุและสืบสาวเหตุการณ์แล้วความเชื่อทางศาสนาไม่ใช่สาเหตุ ทั้งนี้เพราะศาสนาล้วนมีกฎเกณฑ์ที่ไม่ให้มนุษย์เบียดเบียนรังแกกัน ดังนั้นสังคมไทยตั้งแต่สมัยสุโขทัย พุทธศาสนาและฮินดู อยู่ร่วมกันอย่างผสมกลมกลืนคำสอนของพุทธศาสนาปรากฏในศาสนาฮินดูและ
พิธีกรรมศาสนาฮินดู ปรากฎอยู่ในสังคมไทยพุทธ โดยอยู่ร่วมกันอย่างลงตัว
กล่าวโดยสรุป สังคมไทย แม้มีศาสนาหลากหลายในชุมชน สังคม คนไทย ที่ต่างศาสนายึดหลักประนีประนอม เคารพซึ่งกันและกัน เข้าใจวิถีชีวิตที่แตกต่างกันทำให้อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข เราจะเห็นภาพของสังคมไทยทั่วไปที่คนไทยมุสลิม คนคริสเตียน คนไทยพุทธไทยฮินดู ติดต่อค้าขาย ประกอบกิจศาสนาใช้ชีวิตครอบครัวที่ต่างศาสนาอยู่ร่วมกันในสังคมไทยอย่างปกติสุข ในโรงเรียนและสถาบันการศึกษาระดับสูงมีบุตรหลานคนไทยต่างศาสนาอยู่ร่วมกันศึกษาหาความรู้ โดยไม่มีปัญหาใดๆ เมื่อเกิดปัญหาความขัดแย้งแตกแยกของคนในสังคมตั้งแต่ครอบครัว ชุมชนใดๆ ในประเทศไทย และความแตกแยกนั้นทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นครอบครัว ชุมชน ทุกแห่งยิ่งจะต้องนำหลักคุณธรรม จริยธรรม มาแก้ไขปัญหาเพื่อลดความขัดแย้งในทุกระดับ สถาบันองค์กรทางศาสนาและทุกคนจะต้องร่วมมือกันในการนำสันติสุขมาสู่ชุมชน สังคม โดยเร็ว
กรณีตัวอย่างจากพุทธประวัติ การแก้ปัญหาความแตกแยกในสังคมโดย สันติวิธีครั้งหนึ่งเหล่ากษัตริย์ศากยวงศ์ พระญาติฝ่ายพุทธบิดาและเหล่ากษัตริย์โกลิยวงศ์พระญาติฝ่ายพุทธมารดา ทะเลาะวิวาทกันเรื่องแย่งน้ำโรหิณีเนื่องจากฝนแล้งน้ำไม่เพียงพอ การทะเลาะวิวาทลุกลามไปจนเกือบกลายเป็นศึกใหญ่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบเหตุด้วยพระญาณ จึงเสด็จไปห้ามสงคราม โดยตรัสให้เห็นถึงความไม่สมควรที่กษัตริย์ต้องมาฆ่าฟันกันด้วยสาเหตุเพียงแค่การแย่งน้ำ และตรัสเตือนสติว่า ระหว่างน้ำกับพี่น้อง อะไรสำคัญยิ่งกว่ากัน ทั้งสองฝ่ายจึงได้สติคืนดีกัน และขอพระราชทานอภัยโทษต่อเบื้องพระพักตร์พระพุทธองค์
