พระคาถาเมตตาหลวง

ประวัติความเป็นมา

     พระคาถาเมตตาหลวงบทนี้ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านมักจะใช้ภาวนาเป็นการเจริญเมตตาไปยังสรรพสัตว์ไม่มีประมาณ ให้หมู่สัตว์และเทวดาได้รับความร่มเย็นเป็นสุขโดยทั่วกัน

     ต่อมาหลวงปู่ขาว อนาลโย แห่งวัดถ้ำกลองเพล จ.อุดรธานี ได้รับถ่ายทอดพระคาถาบทนี้ไว้ และได้มอบให้แก่หลวงปู่เมตตาหลวง หรือพระญาณสิทธาจารย์ (สิงห์ สุนทโร) แห่งวัดเทพพิทักษ์ปุณณาราม อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา เพื่อใช้เป็นบทเจริญเมตตาแก่สรรพสัตว์ทั่วทุกสารทิศ

     พระคาถาเมตตาหลวงนี้ เป็นการเจริญกรรมฐานชนิดที่มีอานิสงส์ ทำให้จิตตั้งมั่นได้ถึงระดับ อัปนาสมาธิ คือ เมตตา กรุณาและมุทิตา จิตสามารถตั้งมั่นได้ในระดับฌาน ๓ ส่วนอุเบกขานั้น ทำให้จิตมั่นได้ถึง ฌาน ๔

     ในกรรมฐาน ๔๐ นั้น ท่านเรียกการเจริญกรรมฐานแบบนี้ว่า พรหมวิหาร ๔ หรือ อัปปมัญญา ๔

     อนึ่ง การเจริญเมตตาพรหมวิหารนี้ พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงอานิสงส์ไว้ว่า เอกาทสานิสังสา ฯ ปาฏิกังขา ต้องหวังได้อานิสงส์ ๑๑ ประการ คือ

• 1. ย่อมหลับเป็นสุข

  2. ย่อมตื่นเป็นสุข

  3. ย่อมไม่ฝันลามก

  4. ย่อมเป็นที่รักแห่งมนุษย์ทั้งหลาย

  5. ย่อมเป็นที่รักแห่งอมนุษย์ทั้งหลาย

  6. เทวดาทั้งหลายย่อมรักษา

  7. ไฟ ยาพิษ หรือศาสตราย่อมไม่กล้ำกรายได้

  8. จิตย่อมตั้งมั่นโดยเร็ว

  9. สีหน้าย่อมผ่องใส

  10. เป็นผู้ไม่หลงใหลทำกาละ

      1. เมื่อไม่แทงตลอดคุณอันยิ่ง ย่อมเป็นผู้เข้าถึงพรหมโลก

      2.   (๘๐.๓๗/๕๑๐-๕๑๑ หรือ ๔๕.๒๔/๓๖๑ เมตตาสูตร)

 นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ระลึกถึงพระพุทธเจ้าประเภทปัญญาธิกะ)

 นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ระลึกถึงพระพุทธเจ้าประเภทศรัทธาธิกะ)

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ระลึกถึงพระพุทธเจ้าประเภทวิริยาธิกะ)

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ