Warunki dotyczące zwierzęcia ofiarnego (udhija)
Pytanie: Zamierzam złożyć ofiarę od siebie i swoich dzieci. Czy są jakieś określone cechy, które powinno posiadać zwierzę, czy też prawidłowym jest złożenie w ofierze jakiejkolwiek owcy?
Odpowiedź: Chwała Allahowi.
Jest sześć warunków dotyczących zwierzęcia ofiarnego (udhija):
Powinno należeć do grupy zwierząt an'aam, którą stanowią wielbłądy, bydło, owce i kozy, ponieważ Allah mówi (interpretacja znaczenia):
{Dla każdego narodu ustanowiliśmy jakieś obrzędy religijne, aby ludzie wspominali imię Allaha nad zwierzęciem z trzody, które On dał im jako zaopatrzenie} [al-Hadżdż, 22:34].
Bahimat al-an’aam (przetłumaczone jako "zwierzęta z trzody") obejmują wielbłądy, bydło i owce. Jest to powszechnie wiadome wśród Arabów, takiego samego zdania byli al-Hasan, Qatada i inni.
Powinno ono osiągnąć wiek wskazany w szari'a, czyli sześć miesięcy dla owcy, czy wiek, w którym zwierzę uważane jest za dorosłe w przypadku innych zwierząt, ponieważ Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: "Nie składajcie w ofierze niczego innego niż zwierzę dorosłe, chyba że jest to dla was trudne, wówczas możecie zabić sześciomiesięczne jagnię (dżadh'ah)".
Dojrzałe zwierzę to takie, które uważane jest za dorosłe. W przypadku wielbłądów jest to pięcioletnie. W przypadku bydła - dwuletnie. W przypadku owcy - roczne. Dżadh’ah to półroczne. Tak więc nie jest prawidłowym złożenie w ofierze wielbłąda, krowy czy owcy, która nie osiągnęła jeszcze dojrzałości, ani też owcy, która ma mniej niż sześć miesięcy.
Powinno być wolne od wszelkich wad, które mogłyby sprawić, że będzie ono nieodpowiednie jako ofiara; są cztery takie wady:
1) Oczywisty defekt jednego oka, na przykład kiedy oko jest zapadnięte w oczodole, albo kiedy wystaje jak guzik, albo też jest białe i wyraźnie wadliwe.
2) Oczywista choroba, której objawy są wyraźnie widoczne u zwierzęcia, takie jak gorączka powstrzymjąca je od pasienia się i powodująca utratę apetytu; świąd, który dotknął jego ciało czy wpływający na jego zdrowie; głębokie rany wpływające na jego zdrowie itp.
3) Oczywista kulawość uniemożliwiająca zwierzęciu normalne chodzenie.
4) Wychudzenie, które powoduje brak szpiku w kościach; kiedy zapytano Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) o to, czego powinno się unikać u zwierzęcia ofarnego, wykonał gest dłonią i powiedział: "Czterech: zwierzęcia kulawego, które jest wyraźnie kulawe, jednookiego zwierzęcia, którego defekt jest oczywisty, chorego zwierzęcia, którego choroba jest oczywista, oraz zwierzęcia wychudzonego, którego nikt by nie wybrał". Zrelacjonował Malik w al-Muwatta' w hadisie od al-Bara'y ibn 'Aziba. Zgodnie z hadisem prekazanym przez niego w al-Sunan, powiedział on: "Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) stanął między nami i powiedział: 'Są cztery, których nie wolno składać w ofierze,'" i dalej wspomniał coś podobnego. Sklasyfikowany jako sahih (mocny) przez al-Albaniego w Irwa' al-Ghaleel, 1148.
Te cztery wady sprawiają, że zwierzfę nie jest odpowiednie do złożenia go w ofierze i obejmują wady podobne lub poważniejsze. Tak więc następujące zwierzęta również nie nadają się do złożenia w ofierze:
1- Takie, które jest ślepe na oba oczy.
2- Takie, które zjado więcej niż jest w stanie, dokąd nie minie zagrożenie.
3- Takie, które miało problemy podczas wydawania na świad młodego, dokąd niebezpieczeństwo nie minie.
4- Takie, które cierpiało na coś, co mogło spowodować jego śmierć, na przykład duszenie się czy upadek z dużej wysokości, dokąd nie minie zagrożenie.
5- Takie, które nie może chodzić ze względu na defekt.
6- Takie, które ma odciętą którąś z kończyn.
Jeśli doadać to do czterech defektów wymienionych w tekście, liczba rodzajów wadliwych zwierząt nie mogących być złożonymi w ofierze wynosi dziesięć - te sześć i cztery wspomniane wcześniej.
Zwierzę powinno należeć do osoby, która je składa w ofierze, albo powinno być złożone za zgodą właściciela bądź na mocy szari'a. Ofiara nie jest ważna, jeśli zarżnięte zwierzę nie należy do osoby, która je składa w ofierze, czyli na przykad zostało przejęte siłą, ukradzione bądź zabrane na mocy fałszywego roszczenia itp., ponieważ nie jest dozwolone zbliżanie się do Allaha za pomocą grzechu. Ofiara złożona przez opiekuna sieroty z majątku tej sieroty jest ważna, jeśli jest to przyjęte zwyczajem i jeśli smuciłoby go nie złożenie ofiary.
Ofiara złożona przez opiekuna z majątku osoby będącej pod jego opieką jest ważna, jeśli złożona została za zgodą.
Nikt inny nie może mieć żadnych praw do tego zwierzęcia ofiarnego; ofiara złożona ze zwierzęcia obiecanego komuś nie jest ważna.
Powinno być zarżnięte w czasie ustalonym w szari'a, który rozpoczyna się po modlitwie świątecznej w Dniu Ofiarowania i trwa do zachodu słońca ostatniego z dni al-Taszriq, czyli trzynastego dnia miesiąca zul-hidżdżah. Tak więc są cztery dni, podczas których można złożyć ofiarę: dzień Eid po modlitwie i trzy dni po nim. Ktokolwiek zabije zwierzę zanim zakończy się modlitwa świąteczna lub po zachodzie słońca trzynastego dnia miesiąca zul-hidżdżah, tego ofiara nie jest ważna, ze względu na hadis zrelacjonowany przez al-Buchariego od al-Bara'y ibn 'Azib (oby Allah był z niego zadowolony), zgodnie z którym Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: "Ktokolwiek zabije (swe zwierzę ofiarne) przed modlitwą, jest to mięso, które przynosi swojej rodzinie, lecz nie jest to ofiara". Zrelacjonował też, że Dżundub ibn Sufjan al-Badżali (oby Allah był z niego zadowolony) powiedział: "Słyszałem Wysłannika Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) mówiącego: 'Ktokolwiek zabije zwierzę ofiarne zanim się pomodli, niech zastąpi je innym'". Zostało też przekazane, że Nubajsza al-Hadhali (oby Allah był z niego zadowolony) powiedział: "Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: 'Dni al-Taszriq to dni jedzenia, picia i wspominania Allaha'". Zrelacjonował Muslim.
Jeśli jednak ktoś ma usprawiedliwienie na opóźnienie złożenia ofiary poza dni Taszriq, na przykład dlatego, że zwierzę uciekło, pomimo braku zaniedbania ze strony osoby składającej je w ofierze i nie mogła go ona znaleźć zanim czas ten minął, wówczas nie ma niczego złego w zarżnięciu go po tym wyznaczonym czasie. Jest to analogiczne do sytuacji, gdy osoba, która zaśpi i opuści modlitwę lub zaponi o niej - osoba ta powinna ją odmówić kiedy tylko się obudzi lub sobie o niej przypomni.
Dozwolone jest zarżnięcie zwierzęcia ofiarnego o dowolnej porze, w dzień lub w nocy, ale lepiej jest zarżnąć je za nia i lepiej jest zrobić to w dniu Eid po dwóch kazaniach (chutba). Każdy dzień jest lepszy niż kolejny, ponieważ zwłoka oznacza zwlekanie z czynieniem dobra.
Przekład: Monika M.
źródło: >Islam Q&A