Het verhogen van de functionele agrobiodiversiteit – zoals het natuurlijke vermogen om ziektes en plagen te beheersen in cultuurgewassen, het bestuiven van gewassen, … door de biodiversiteit te stimuleren – zou oplossingen kunnen bieden om de productie en de veerkracht van onze landbouwlandschappen te vergroten.  

In 2018 en 2019 deden 40 1 m²-tuintjes dienst als observatiepunten in het Rodelandgebied. Tijdens het onderzoek werd de invloed van de landschappelijke omgeving op ecosysteemdiensten zoals bestuiving, natuurlijke plaagbestrijding, voedselproductie, etc. gemeten. Van de omgeving rondom de tuintjes werd een ruimtelijke analyse gemaakt waarbij het aantal kleine landschapselementen zoals houtkanten en bomenrijen werd in rekening gebracht. Het landschap werd gekarakteriseerd als ‘ijl’ of ‘dens’, al naargelang het aantal elementen in de buurt.  

De 1 m²-tuintjes werden ingericht met een vaste set van tien gewassen waaronder prei, ajuin, venkel, peterselie, radijs en aardbei, microklimaatsensoren (voor het meten van bodemvocht e.d.) en vallen voor insecten.  

Ook werd op basis van een vragenlijst onderzocht of de burgerwetenschappers, die mee de tuintjes onderhielden, zaken bijleerden gedurende het onderzoek of hun gedrag veranderden ten gunste van agrobiodiversiteit.  

Uit het onderzoek bleek dat kleine landschapselementen in het omringende landschap zowel de temperatuur- als bodemvochtvariatie buffert in de tuintjes. Daarnaast bleek dat nuttige insecten, die aan natuurlijke plaagbestrijding kunnen doen, het meest actief zijn in landschappen met veel halfnatuurlijke elementen (‘dense landschappen’). Verder werd tijdens het onderzoek vastgesteld dat alle deelnemers iets leerden. De meesten over o.a. het nut van sommige insecten, de groei van de gewassen,  en over wat functionele agrobiodiversiteit precies is. Ongeveer de helft van de burgerwetenschappers veranderde zijn visie op agrobiodiversiteit, waarbij een derde hun gedrag veranderde ten gunste van agrobiodiversiteit. Zo gingen deelnemers bijvoorbeeld hun gazon minder maaien, omdat ze beter beseften hoe belangrijk uitgesteld en verminderd maaien is om nuttige insecten meer voedsel te kunnen bieden – en dus voor de functionele biodiversiteit.