Steensel - Heeze

2 april 2017                        

Het is 09:30 u als we aan de wandeltocht beginnen. We hebben vandaag de trein genomen, omdat we nog 2 kaartjes hadden.

Via een buitenwijk verlaten we Steensel en begeven we ons in de richting van een bos. Het belooft een mooie dag te worden. 

De bomen, vol met bloesem, staan er prachtig op. En zonnestralen doorklieven de bomen, wat Tiny aan Italië doet denken. Als we het bos verlaten komen we in een gebied met akkers. We steken het kleine riviertje de Run over en komen even later in het gehucht Broekhoven. Een bekende familienaam in ons eigen dorp. Broekhoven is niet groot. Een paar joggende dames passeren ons. Zodra we het plaatsje verlaten hebben lopen we alweer in een bos over een zandweg. Het is lekker rustig, wij vermaken ons met het luisteren naar de vrolijk fluitende vogels. Na zo’n 1½ km lopen we weer door de akkers. Jack neemt bijna de verkeerde afslag, maar gelukkig is Tiny alert. Anders waren we op een doodlopend pad uitgekomen. We komen op een verharde weg en gaan naar rechts. Deze weg leidt ons naar een camping die bij de Volmolen ligt. Ons pad loopt over de camping die er netjes uit ziet. Bij de uitgang gaan we rechts en staan dan bij een restaurant, dat pal tegenover de watermolen ligt. Hier nemen we een korte koffiepauze.

De Volmolen ligt aan de Dommel, misschien wel Brabants bekendste riviertje. Aan klandizie heeft men hier niet te klagen, het is er aangenaam zitten, pal langs het water waar ook nog gekanood wordt.

Via een brug kruisen we de Dommel en lopen over een fietspad langs een verharde weg, totdat we rechts weer een zandweg inslaan: Timmereind. Bij een T-splitsing volgen we een verharde weg naar links en komen we in Loon.

Loon is een oud gehucht dat bestond uit boerderijen die rond een zogenaamde brink lagen. De boeren zijn er niet meer, maar het gehucht heeft inmiddels de bestemming beschermd dorpsgezicht gekregen. En niet onterecht, want je waant je een eeuw terug in de tijd.

We laten de brink links van ons liggen en gaan verder. De verharde weg wordt weer een zandweg en we kruisen een drukke verkeersweg. Dan komen we bij de volgende kruising. Hier nemen we het besluit om af te wijken van de nu nog geldende route, en nemen een voortouw op de toekomstige route. We gaan niet naar rechts maar steken de weg over en volgen de toekomstige route door Treeswijk. Dit scheelt ons ruim 2 kilometer; de punt naar beneden en dan weer terug omhoog lopen lijkt ons zinloos. Treeswijk is een chique woonwijk. Aan de panden is te zien dat hier vooral welgestelde families wonen. Het is de bewoners gegund. Als we deze elitaire wijk verlaten komen we weer uit op de officiële route. Dit scheelt ons een half uurtje. Over een zandweg gaat het weer verder.

We kruisen de Tongelreep, ook zo’n klein riviertje. Achter de Tongelreep ligt het gehuchtje Achtereind dat niet veel voor stelt. Behoudens dat er veel hout ligt, waarschijnlijk bestemd voor de verkoop als open-haard hout. Even bevinden we ons weer in een bos. Het pad leidt naar het Meeuwven, een recreatieplas waar veel mensen omheen wandelen en rust zoeken. Wat niet altijd lukt met al die honden. We gaan verder en passeren de Hut van Mie Peels, een oude pleisterplaats genoemd naar een voormalige uitbaatster. Het is er stikkend druk, begrijpelijk met dit mooie weer. Wij lopen verder en steken via een wandelbrug de A2 over. Aan de overzijde belanden we weer op een zandweg, die overgaat in een bosweg met kuilen en waterplassen. Niet zo prettig. Rechts van ons ligt een groot open land begroeid met gras.

Het laatste gedeelte van de tocht loopt via een grindpad door bos. We bereiken Heeze. Bij het station is het eindpunt.

Meer foto's:

Lees verder   Heeze - Maarheeze