29 december 2016
We waren het er snel over eens dat we vandaag een vervolg zouden geven aan de wandeling van gisteren. Als we naar Drunen rijden is het zicht vanwege de mist nog minder dan gisteren, we zien wel wat het wordt.
In Drunen pakken we de route op bij het fietspad dat aan de rand van het plaatsje loopt. Bij een zandweg gaan we rechts naar beneden en passeren we een groot meer. Uit de nevel, die mystiek boven het water hangt, duiken een paar zwanen.
Statig zwemmen ze achter elkaar op het water, om even later weer geheimzinnig als nymfen te verdwijnen in de nevel. Het kon wel een scéne uit een of andere sprookjesfilm zijn.
Op het einde van ons pad kruisen we een verharde weg en komen in het natuurgebied de Baardwijksche Overlaat.
Het is een gebied dat in handen is van Natuurmonumenten. De mist heeft hier mooie plaatjes gecreëerd, bomen en struiken met rijp aan de takken. Het ziet er idyllisch uit, de kleinere waterpoelen zijn bevroren.
We bereiken het Drongelens kanaal dat we links op de oever volgen. We zien veel roodborstjes die ons als het ware begeleiden. De zon doet een poging om de mist te doorbreken, maar dat lukt vooralsnog niet. Bij de eerste brug steken we het kanaal over en komen we in één van de mooiste Nederlandse natuurgebieden: de Loonse en Drunense duinen. Via een bospad en enkele kleine open gebieden bereiken we café Klinkert. Hier nemen we een korte pauze.
Vervolgens gaan we verder door het bos. De struiken zijn bezaaid met bevroren spinnenraggen. Doordat de draden bevroren zijn worden ze zichtbaar. En dan besef je pas dat de spinnen ware kunstwerken maken, het ene web is nog mooier dan het andere. We kruisen het Hertogenpad, dat we in 2013 liepen. Ons pad kronkelt verder door het bos, totdat we bij een zandpad komen dat bergop loopt.
Boven op de “helling” gaan we naar rechts en dan staan we voor een grote zandvlakte, gehuld in de nevel. Het ziet er naargeestig uit, maar ook mooi.
We steken de vlakte over en hebben even moeite om het juiste pad te vinden, maar het komt goed. We volgen een pad door een klein bosje en komen daarna weer bij een zandvlakte die we oversteken. Als we weer in de begroeiing zijn leidt een pad ons naar café restaurant “de Rustende Jager”. Hier eten we een kleinigheid. Voor de tijd van het jaar is het toch redelijk druk. In de zomerse maanden is het hier ongetwijfeld stampvol.
Het laatste gedeelte van de tocht van vandaag loopt aan de zuidkant van het natuurgebied. We volgen zo’n 6 km de bosrand. Bij landgoed “Hoendernest” eindigt de etappe. En dan is het nog even lopen naar de bushalte, die verder weg ligt dan we dachten.
Het was wederom een wandeling door een prachtig natuurgebied.
Meer foto's:
Lees verder Hoendernest - 's Hertogenbosch