Gulpen - Scheulder

21 juni 2017                   

Vandaag begint de astronomische zomer, het is de langste dag van het jaar. We hebben vakantie, en zonnige dagen zijn dan natuurlijk welkom. Maar we krijgen deze week een beetje teveel van het goede, de temperaturen stijgen boven de 30 °C uit. Daarom proberen we weer vroeg aan de wandeling te beginnen. Even na negenen zijn we in Gulpen.

Precies een jaar geleden begonnen we aan dit Lange-Afstand-Pad, dat onze horizon voor wat betreft Nederland zeker verbreed heeft.

We steken de Gulp over en gaan de Nieuwstraat omhoog, gelijk een klim dus. Vervolgens gaan we op een T-kruising rechts af en verlaten Gulpen. Iets verder nemen we een grindpad dat parallel aan de verharde weg ligt. Dit stijgend pad maakt enkele bochten en komt dan in een bos, wat gelijk een beetje verkoeling brengt want het is toch al meer dan 27 °C. Dit is de Dolsberg. We blijven het pad volgen dat weer gaat dalen. Als we weer in open gebied komen zien we links van ons een mooi Limburgs vakwerk huis. 

We komen in Beertsenhoven, een klein rustig gelegen buurtschap in de buurt van Wijlre. Vanuit dit verstilde gehucht lopen we naar Wijlre. We passeren het plaatselijke kasteel en lopen dan achter de plaatselijke brouwerij langs naar een open gebied met weilanden. 

We volgen de Geul die meanderend door het landschap stroomt. Het graspad eindigt bij een smal asfaltweggetje dat langs een camping loopt. We bereiken Engwegen, ook weer een klein plaatsje dat aan de voet van de steile Keutenberg ligt. Vanuit Engwegen is het niet ver naar Schin op Geul waar we een korte pauze nemen.

Bij de kerk in Schin op Geul gaan we linksaf. De asfaltweg wordt een onverhard voetpad. We volgen het spoor dat we oversteken om enkele honderden meters verder aan de beklimming van de Schaelsberg te beginnen.

Boven op deze “berg” wacht ons een verrassing, we staan voor een kluis, een gebouw dat eeuwenlang bewoond werd door kluizenaars. Monniken of religieuzen die in afzondering leefden.

De kluizenaarswoning werd in 1688 gebouwd in opdracht van de graaf van Cartiels. Op deze plek stond oorspronkelijk een boswachterswoning van de graven van Schaloen. Naast de kluis staat een kapel waar Sint Rochus, de patroon van de pestzieken,  wordt vereerd. Helaas zijn beide gebouwen vandaag niet te bezichtigen. Wel zien we naast de gebouwen een Kruisweg.

Vanuit dit plekje hebben we een fraai uitzicht over de omgeving. De hemel is echter niet blauw, het is een beetje heiig, wat benauwd en “klam” aan voelt. We verlaten dit bijzonder plekje en via een dalend pad komen we bij de spoorlijn die we middels een brug oversteken. We zien een 3-tal politie agenten die metingen verrichten. Jack vraagt een beetje gekscherend of ze de snelheid van de treinen controleren. Ja, zeggen ze, alles moet gecontroleerd worden, maar ze houden zich goed aan de snelheid. 

Aan de voet van de berg aangekomen zien we 3 beelden. In de sokkel van het middelste kruisbeeld staat een afbeelding van dezelfde Sint Rochus. In een dikke boom naast het bruggetje over de Geul zit een klein Mariabeeldje, vergroeid in de boom. Met enig waarnemingsvermogen is het wel te zien. We steken de Geul over en zien aan onze rechterhand kasteel Schaloen.

Het kasteel was eeuwenlang eigendom van de familie van Hulsberg, inclusief bijbehorende landerijen en ook burcht Valkenburg waarvan de ruïnes nu nog indrukwekkend hoog boven de omgeving liggen. Nadat het kasteel gedurende de 2e wereldoorlog was leeggeroofd stond het jarenlang leeg en was het niet meer bewoonbaar. Het werd verkocht. Tegenwoordig is het weer particulier bezit.

We nemen op het terras allebei een ice-tea en gaan weer verder. Aan de overzijde van de verharde weg passeren we een kapelletje en komen dan op een plateau waar de zon fel op ons schijnt.

Gelukkig komen we even later  weer op een pad met meer begroeiïng. We maken 2 scherpe bochten en bevinden ons dan op een veldweg in het Gerendal. Hier is het heerlijk wandelen in de schaduw van de bomen. Rechts van ons liggen akkers en weilanden waar de koeien verkoeling zoeken onder een enkele boom. 

Op het eind van het pad staat een wegkruis bij een put. Onder het kruis staat een korte "wensspreuk", in het Limburgse dialect. We gaan hier naar rechts en komen even later op een smal graspad dat langs de bosrand loopt. Via een smal pad tussen weilanden komen we in Scheulder. Van hier uit lopen we door naar Margraten. 

Meer foto's:

Lees verder   Scheulder - Maastricht