27 juni 2017
De laatste etappe. Na de hittegolf van vorige week is het nu iets minder heet. De temperatuur schommelt overdag tussen de 20 en 24 °C. Met het openbaar komen we netjes binnen het uur in Scheulder waar we rond 10:00 u starten bij het Hl. Hartbeeld. We gaan links een smal straatje in en op het eind van het dorpje rechtsaf. We lopen over het plateau van Margraten, een hooggelegen vlakte die tussen de Maas en de Geul ligt. In het zuiden stroomt dan nog de Gulp. We lopen tussen akkers.
De gouden korenvelden liggen er prachtig bij. Hopelijk komt er niet te veel onweer, dat zou zonde zijn. Maar we zien niet alleen korenvelden, ook andere gewassen zoals aardappels en fruit. Ongetwijfeld is de landbouwgrond hier zeer vruchtbaar. Het “miezert’’ een beetje, we voelen regendruppels. En eigenlijk voelt dat aangenaam aan na de hitte die we gehad hebben. Nadat we een verharde weg overgestoken hebben komen we in Groot-Welsden, een buurtschap dat noordelijk van Margraten ligt. We zijn er nog geen minuut, want de route verlaat het plaatsje al weer gauw. Via een dalend pad komen we bij een beukenbos waar we even pauzeren bij een boom waar een kruis bij staat.
Kruisen en kapelletjes, ze horen bij het Limburgs landschap. We gaan verder en lopen even later aan de flanken van de Schiepersberg die rechts van ons ligt. Het is hier fijn lopen, een breed pad zonder dikke stenen of karresporen. We zien opeens rechts van ons iets wat lijkt op een steile wand of muur.
Het heeft onze aandacht getrokken en we gaan kijken. Het blijkt een oude mergelgroeve te zijn, de voormalige Julianagroeve. Het ziet er wel imposant uit. Zo’n zeshonderd meter verder verlaten we het mooie pad en gaan we linksaf over een smal pad tussen akkers.
Op het eind hiervan beklimmen we een “trap”. We lopen in de richting van Cadier en Keer. In dit dorp aangekomen lopen we tussen de woonhuizen en gaan bij een gerestaureerd vakwerkhuis linksaf. We steken de drukke Rijksweg over en lopen dan weer over een onverhard pad. Even verder komen we op een dalend pad dat langs een vleermuizengrot loopt. Dan komen we weer in open veld en lopen net zoals eerder tussen de akkers, voornamelijk aardappelvelden. Het pad leidt ons naar Heer, een buitenwijk van Maastricht. We passeren een klooster. Verderop kruisen we via een brug de drukke A2. In de verte zien we de zuidelijke ingang van de tunnel van deze drukke autosnelweg. Nadat we een korte koffiepauze hebben genomen gaan we verder langs het MECC en komen we bij het provinciehuis dat grotendeels op een “eiland” in de Maas ligt.
Van hier uit lopen we langs de Maas in noordelijke richting tot aan de oude Servaasbrug. Onderweg passeren we de Maaspunttoren. De toren, die uit de middeleeuwen stamt, maakte deel uit van een verdedigingsmuur. De oorspronkelijke naam van de toren was Lambrechtsrondeel.
We steken de rivier over en lopen via de winkelstraten naar het Vrijthof.
Aan het Vrijthof, dat het grootste plein van Maastricht is, staan meerdere kerken, waaronder ook de basiliek van de patroonheilige van de stad: Sint Servatius. In het verleden kwamen veel pelgrims om het graf van de Hl. Servatius te bezoeken. Volgens de overlevering was Servatius, die afkomstig zou zijn uit Armenië, bisschop van Tongeren. Maar hij bracht de bisschopszetel over naar Maastricht en werd zo de eerste bisschop van Maastricht. Tegenwoordig is Maastricht geen bisschopsstad meer.
Hier is het eindpunt van het Pelgrimspad. Het Vrijthof kan beschouwd worden als het hart van de hoofdstad van Limburg. Aan het plein grenzen zoals gezegd verschillende kerken, het theater, een museum en natuurlijk veel horeca-gelegenheden. Hier worden veel evenementen georganiseerd, waarvan de jaarlijkse concerten van André Rieu waarschijnlijk de bekendste zijn.
Maar Maastricht heeft veel meer te bieden, de vestingwerken, Fort St. Pieter, musea, gezellige winkelstraten etc.
Wij bezoeken nog even de basiliek van Onze Lieve Vrouw “Sterre der Zee”, en genieten daarna van een kleine maaltijd op het gezellige Onze Lieve Vrouwe plein.
Meer foto's:
Lees verder Nawoord