21 januari 2017             

De eerste wandeling van 2017, of beter gezegd: etappe van een LAW ( Lange Afstand Wandeling). Het wordt een redelijk korte tocht, en daarom nemen we ons ook de tijd vandaag. We nemen de trein naar ’s Hertogenbosch, en van hier de buurtbus naar Cromvoirt. Vanuit Cromvoirt lopen we via een pad - dat Jack ontdekte op Google maps - naar ons vertrekpunt. Onderweg lopen we door een chique woonwijk, Distelberg.

Bij landgoed Hoendernest slaan we linksaf en zitten we weer op de route van het Pelgrimspad. Het Hoendernest was vroeger een boerderij waar passanten ook konden overnachten, een herberg. Het pand stamt uit de 18e eeuw.

We volgen de rustige weg, slaan bij een T-kruising linksaf en steken de brug over het riviertje de Zandleij over. Een paar honderd meter verder kruisen we een verharde weg en begeven we ons op een smal pad langs een beek. Het pad is goed begaanbaar, wat mede te danken is aan de kou van de laatste weken.

Het vriest ’s nachts, met als gevolg dat de ondergrond bevroren is. Dus géén modder! Er ligt ook nog redelijk wat sneeuw in het bos.

Op het eind van het pad komen we bij de recreatieplas de “IJzeren Man” waar we in het gelijknamige café-restaurant een kop koffie nemen. Het is redelijk druk, maar ja, het is ook prachtig weer. Een heerlijk zonnetje aan de blauwe hemel. En als we over het meer kijken zien we menige schaatser over het gedeeltelijk bevroren meer. Men trotseert de risico’s.

Tsja, als het maar even vriest worden in het noorden van ons landje de schaatsen uit het vet gehaald, en dat levert mooie Oud-Hollandse plaatjes op. En die worden ons ook voorgeschoteld als we verder lopen.

Bij het uiterste oostelijke punt van de recreatieplas komen we bij een viersprong waar we linksaf moeten. We twijfelen even, maar een behulpzame heer weet ons te vertellen dat we zeker goed zitten.

We betreden een bijzonder gebied: de Vughtse Heide. Ondanks wat de naam doet vermoeden is dit een bosrijk gebied, dat grotendeels eigendom is van het Ministerie van Defensie. Westelijk van het gebied waar wij wandelen ligt kamp Vught. Tijdens de 2e wereldoorlog was dit een Duits concentratiekamp. Na de oorlog kreeg het kamp nieuwe bestemmingen, zo ligt er een gevangenis en ook een woonwijk waar veelal Molukse gezinnen wonen.

Onze wandeling gaat niet over dit terrein, wij volgen smalle slingerende paadjes. We passeren enkele zogenaamde lunetten: verdedigingswerken in de vorm van een halve maan met een gracht er om heen.

Die waterpartijen zijn nu bevroren. Het is hier prettig wandelen in een fijne omgeving.

Als we de derde en laatste lunet voorbij zijn komen we bij een kanaal dat we naar rechts volgen. Even voorbij een brug slaan we rechts een smal pad in, waarna we bij een asfaltweg komen die we oversteken. We gaan door een hek en bevinden ons op het terrein van het voormalige fort Isabella, genoemd naar aartshertogin Isabella Clara Eugenia, dochter van de Spaanse koning Philips II. Het fort werd in 1618 aangelegd, toen ’s Hertogenbosch nog in Spaanse handen was. Later maakte het fort deel uit van een verdedigingsnetwerk van de stad.

In de vorige eeuw werd het oorspronkelijke fort gesloopt, en werd op het terrein een kazerne gebouwd. Op het complex werd oa. de moederkazerne gehuisvest van het beroemde Regiment Wielrijders van het Nederlandse leger.

Links op de foto is de oorspronkelijke toegangspoort van het Spaanse fort nog te zien, met een poortgebouwtje dat er later bovenop werd geplaatst.

Tegenwoordig is het terrein “omgetoverd” tot een wooncomplex en liggen er ook diverse bedrijfjes, zoals diverse horecagelegenheden.

Zo ook het restaurantje de “Pure Keuken” waar wij weer een pauze inlassen ( uit nieuwsgierigheid!). Als we er binnenlopen komen we in een gezellig aandoende grote ruimte.

De keuken ligt gewoon in het gastengedeelte, je ziet hoe de gerechten voor je bereid worden. Het is gezellig ingericht. Wij laten ons verrassen door een goed gevulde kom tomatensoep, die ruim aan de verwachtingen voldoet!

Nadat we het voormalige fort bij het oude poortgebouwtje verlaten hebben steken we het spoor en de autoweg via een hoge voetbrug over. Vervolgens weer een drukke weg waarna we ons op de oever van de rivier de Dommel bevinden. 

Aan de andere zijde herkennen we het Bossche Broek, en nog verderop ligt ’s Hertogenbosch. We lopen in de richting van de Vughterbrug. Bij het gelijknamige bastion gaan we rechtsaf en volgen we de kade en de Zuidwal langs de gracht.  Bij de Zuidwal zien we een bijzonder gebouw dat onze aandacht trekt, en we gaan hier naar binnen. Het is het “Bastiononder”.

Hier is een kleine permanente tentoonstelling over het verleden van ‘s Hertogenbosch, met de restanten van de vroegere verdedigingswerken en een heus kanon van ruim 6 meter lengte. Dat overigens nooit goed gefunctioneerd heeft! Er is een meneer die deskundig toelichting geeft.

Na dit bezoek lopen we verder en steken bij een druk kruispunt de weg over. We herkennen het “vrouwtje met het kwante tasje”, ze staat er nog ( zie Hertogenpad). Van hieruit begeven we ons nu in de historische binnenstad van ’s Hertogenbosch waar we door de gezellige drukke straatjes lopen. En uiteraard ook langs de St. Janskathedraal.

Toch blijven we niet te lang in de stad. We gaan terug naar het station, onderweg passeren we de Banketbakkerij Jan de Groot. De mensen staan buiten in een lange rij voor de winkel, voor……… de beroemde Bossche bollen.

Wij vinden het prima, en gaan door naar het station. Het Pelgrimspad deel 1 zit er op, het was een mooie laatste etappe van dit deel. 

Meer foto's: 

Lees verder   Vught - Het Eind (Haaren)