Roosteren - Sittard

21 mei 2017                   

De wandeling van vandaag mogen we als een “thuiswedstrijd” beschouwen. De tocht loopt grotendeels over een traject dat we normaal gesproken meerdere keren per jaar met de fiets doen. Want bij zonnig weer bezoeken we graag de gezellige markt in Maaseik.

Ook vandaag is er redelijk goed weer voorspeld. We parkeren de auto in Roosteren bij het voetbalveld en lopen naar de drukke verkeersweg die Roosteren met Maaseik verbindt. Aan de overzijde gaan we naar rechts en vervolgens naar links naar het buurtschap Kokkelert.

Kokkelert bestaat uit enkele - voormalige - boerderijen en woonhuizen; en er ligt een wit kapelletje.

We gaan de dijk op en zien dat het fietspad is afgesloten voor rijwielen. Wandelaars mogen wel door, hetgeen betekent dat het hier lekker rustig wandelen is. Aan de overzijde herkennen we Heppeneert, een Belgische bedevaartplaats die nog steeds druk bezocht wordt.

Bij de volgende splitsing gaat de originele route naar rechts. Maar vanwege grote werkzaamheden aan de Maas komen we helaas niet in Visserweert. Het project aan de Grensmaas staat in het teken van het verbreden van het stroombed van de Maas. Dit gebeurt onder andere door grindwinning. Als het project voltooid is ontstaat er een groot natuurgebied en is er beduidend minder kans op overstromingen. En wat ook markant is, is dat Visserweert een eilandje in de rivier wordt. De brug die het gehucht met Illikhoven verbindt ligt er al.

Via de Ruitersbaan lopen we naar Illikhoven. Het wandelen is hier minder leuk. Het is weekend, goed weer, en dan worden de straten overspoeld met groepen recreatieve wielrenners.

We bereiken Illikhoven, een dorp dat eigenlijk maar één straat heeft. We zien de nieuwe brug naar Visserweert en lopen er even naar toe om te kijken wat er allemaal gebeurt.

Er is een nieuwe geul gegraven ten oosten van Visserweert. Bij hoog water wordt het buurtschap een eiland in de Maas.

Het is toch wel indrukwekkend. We verlaten Illikhoven via de Ruitersdijk. Deze is erg smal, hetgeen betekent dat we meerdere keren in de berm moeten springen om ongelukken met “wielrenners” te voorkomen. Ze zijn met velen, misschien komt het wel door de successen van Tom Dumoulin in de Giro d’Italia.

Bij Hoeve de Maas houden we een korte pauze. De hoeve is helaas niet meer het statige pand dat het ooit was, het is niet meer in goede staat. Vervolgens moeten we ook van hier een alternatieve route lopen. We komen niet in Grevenbicht maar blijven de Ruitersdijk volgen naar Papenhoven, ooit een apart dorp maar nu “vergroeid” aan Grevenbicht. In het dorp gaan we linksaf, steken vervolgens een weg over en lopen over een smalle weg in de richting van het Julianakanaal. Bij het kanaal aangekomen gaan we over het fietspad op de dijk naar rechts. 

Voor ons liggen de sluizen van Born. We steken bij de sluizen het kanaal over en lopen Born binnen. Dan wordt er geroepen, het blijken Agnes en Jan te zijn; ze gaan er op uit met de fiets. Na een kort praatje gaan we verder, we hebben een leuke pauze in gedachte. Dat wordt bij Casa Piano, een horecazaak met een Italiaans tintje.

Na genoten te hebben van de Italiaanse koffie en gebak gaat het verder. We steken de goederenspoorlijn over en via de wijk Hondsbroek verlaten we Born.

We komen bij het Limbrichterbos, helaas een van de weinige bossen die deze regio heeft. We lopen het bos in over een smal graspad dat in eerste instantie pal langs de bosrand loopt. Het is hier erg smal. In het bos wordt het een leuk slingerend pad. 

We blijven het pad volgen en komen op een verharde weg die we wel kennen. Even later verlaten we het bos en komen bij kasteel Limbricht. Het kasteel is gebouwd op een opgeworpen heuvel, wij leerden vroeger dat het 't enige "terpkasteel" van Nederland zou zijn. De geschiedenis ervan gaat terug tot in de middeleeuwen. Het kasteel is omgeven door een gracht. Aan de voorzijde bevindt zich de voormalige kasteelhoeve met een ruime binnenplaats. We kunnen ons nog herinneren dat het kasteel in verval was, maar gelukkig is het gerestaureerd. Omdat de exploitatie van het kasteel onlangs in andere handen is gekomen is het nu dicht. 

Naast het kasteel ligt het Salviuskerkje, bekend vanwege de oude en unieke gewelfschilderingen.

In Limbricht woont onze zoon Ivo met zijn echtgenote Mandy en hun 2 kinderen: Sten en Jur. Een ideale locatie voor een pauze. Dus zitten we even later in de achtertuin bij Ivo en Sten. We drinken wat en dan zegt Sten dat hij wel mee wil lopen tot Sittard. Leuk, dat onze kleinzoon ons een stukje wil vergezellen. Al lopend blijkt dat hij er wel zin in heeft, het tempo gaat omhoog door de inbreng van de 6-jarige!

Zo worden de laatste kilometers van deze wandeldag aangenaam en leuk volbracht. Bij het station van Sittard eindigt deze etappe. We gaan met de bus terug naar Limbricht.

Meer foto's:

Lees verder   Sittard - Nuth