Hunsel - Roosteren

30 april 2017                      

Vandaag lopen we meteen het vervolg op de wandeling van gisteren, er is zonnig weer voorspeld. Het is ongeveer 10:30 u als we bij de Jacobuskerk in Hunsel vertrekken.

Schuin tegenover de kerk staat het parochiehuis, waar de Hl. Jacobus staand in een nis op het dorpsplein neer kijkt. Zoals altijd afgebeeld met een lange mantel, hoed, staf en een drinkfles. En natuurlijk de welbekende pelgrimsschelp.

De Jacobusstraat, waar we over lopen, leidt ons door een fraai akkerlandschap met af en toe een weiland. Op het eind van deze weg gaan we scherp naar links en vervolgens een halve kilometer verder naar rechts. We lopen naar Ittervoort, de eerste plaats die we vandaag aandoen. Langs een weg staan enkele oude wilgen. Het is altijd wonderlijk dat die oude exemplaren elk jaar uitspringen en nieuwe takken krijgen.

In Ittervoort blijven we niet lang, Als we het dorp achter ons gelaten hebben passeren we een wit kapelletje dat bij een kerkhof staat.

Vervolgens komen we op een smal paadje waar een hele dikke boom langs staat. Op het einde hiervan komt van rechts het Grenslandpad dat evenals het Pelgrimspad ook naar Thorn gaat, maar wel via een andere route. We lopen Thorn binnen en nemen hier een koffie met vlaai pauze op een voor ons vertrouwd terras. Hier zaten we namelijk een aantal jaren geleden toen we het Grenslandpad voltooid hadden. Het is al redelijk druk in het witte stadje. We gaan verder en komen op een voor Tiny zeer bekende weg, die naar Kessenich gaat. De Kennedymars komt hier namelijk ook. 

We zien een kapelletje gewijd aan - weer - de Hl. Jacobus. Het traject waar we vandaag over wandelen loopt grotendeels over de pelgrimsroute vanuit Nederland naar Santiago de Compostella. We zagen al meerdere tekens die deze route markeren. En in deze streek is de heilige erg geliefd. In Kessenich lopen we langs de kerk en zien dan een klein bouwwerk op een heuveltje.

Nieuwsgierig als we zijn beklimmen we de trap die naar boven leidt.

Het blijkt een grafkapel te zijn, ooit aangelegd door een baron. Vroeger lag hier een burcht waarvan de restanten nog te zien zijn. In de 19e eeuw werd de oorspronkelijke Mottoren gecamoufleerd onder een zandheuvel. Op deze heuvel liet baron Michiels een grafkelder aanleggen en vervolgens in 1898 de grafkapel.

Volgens het kaartje in ons boekje zal de route in de toekomst gewijzigd worden, en wij besluiten om hier al een voorproefje op te nemen omdat we dan dicht bij het water lopen. En volgens Tiny is dat ook de route van de Kennedymars. Zij kan het weten! De hele omgeving wordt hier onder handen genomen, nieuwe wegen, fietspaden, dijken. Alles wijst erop dat hier een groot recreatiegebied gepland is.

We steken links af in de richting van de dijk waar we vervolgens over lopen. Het mag dan wel redelijk warm zijn, het waait behoorlijk hard. Wel fijn voor de surfers die zich op de recreatieplas bevinden. Na een half uurtje verlaten we de dijk en vragen ons af of we goed zitten. We slaan een weg naar links in en zien wit-rode tekens. We moeten naar het zuiden dus volgen we die weg. Het blijkt te kloppen, twee Belgische heren weten dit te bevestigen. We blijven de weg volgen tot we bij een jachthaven komen. Hier is het druk. Niet alleen Belgen en Nederlanders, maar ook veel Duitsers weten de recreatieplassen die ontstaan zijn door de ontgrinding te vinden. Achter de haven gaan we naar links in de richting van de Maas.

Het volgende gedeelte voert langs de moederrivier van beide Limburgen, die druk bevaren wordt door plezierboten. Waarbij de koeien vanaf de oever rustig grazend toekijken.

Kort voor Aldeneik verlaten we de Maas. We staan even stil bij de Sint Harlindis en Relindis kapel met de bijbehorende Willibrordusput die als doopvont zou hebben gefungeerd. Het kapelletje ziet er aan de buitenzijde onderkomen uit, het is aan een restauratie toe. Het zou zonde zijn als dit bouwwerkje zou “verkrotten”. Maar wie weet, misschien zijn ze er wel mee bezig. Vanuit Aldeneik lopen we verder in de richting van Maaseik.

We bevinden ons even later op de Bleumerpoort langs de Maasoever. Dit weggetje maakt een bocht naar rechts en eindigt bij de drukke Koningin Fabiolalaan. Wij gaan hier naar links en verlaten België via de Pater Sangersbrug om terug te keren in Nederland.

Achter de brug verlaten we de drukke verkeersweg om over een breed graspad naar Roosteren te lopen. In Roosteren eindigt de wandeling van vandaag bij het drukke kruispunt aan de Maaseikerweg.

Maar dan moeten we nog terug naar Hunsel, om met de auto terug naar huis te rijden. Wat nog enige voeten in de aarde heeft….

Meer foto's:

Lees verder    Roosteren - Sittard