Het Eind (Haaren) - Spoordonk

11 maart 2017                   

De dolle dagen ( carnaval) liggen alweer achter ons, zonder dat we ons zelf in het feestgewoel gegooid hebben. Jack heeft zijn taak als lid van de optochsjuurie in Sittard volbracht, en Tiny……lag ziek in bed. De griep heeft nadrukkelijk zijn stempel op de afgelopen weken gedrukt. En ook nu nog is het nog niet echt helemaal over. Vanmorgen ging Jack voor de eerste keer naar de voetbalkunsten van kleinzoon Sten kijken, en keerde voldaan terug. Tiny vulde de ochtend anders in, ze ging naar een uitvaartdienst……… Omdat we weer een korte etappe lopen rijden we kort na de middag naar het vertrekpunt van vandaag, en parkeren de auto op een kleine parkeerplaats bij de oprijlaan van kasteel Nemerlaer. We lopen over de statige oprijlaan naar het kasteel dat stamt uit het jaar 1303. Het kasteel is genoemd naar het riviertje de Nemer, en “laer” was vroeger een open plek in een bos.

Het staat op een uitgestrekt landgoed en werd eeuwen lang bewoond door adellijke families. Thans is het eigendom van een stichting. Er worden exposities gehouden en concerten georganiseerd. En het is nog steeds bewoond, ondanks dat er verhalen de ronde doen dat er een spook rondwaart.

Bij het kasteel gaan we linksaf, waarna we enkele honderden meters verder een spoorlijn oversteken. We lopen over een brede zandweg met een geasfalteerd fietspad ernaast. Langs het pad zien we toch enkele woningen, er wordt zelfs post bezorgd. We volgen een bocht naar links en daarna een afslag naar rechts. 

Even later gaan we door een klaphek en begeven ons in het natuurgebied Kampina. Een uitgestrekt gebied met heide, vennen en bos, eigendom van Natuurmonumenten. Wij volgen een pad dat om het Belversven loopt. Ons pad sluit aan op het Brabants Vennenpad. Maar na zo’n 500 mtr. gaan wij naar rechts, waar het Vennenpad rechtdoor gaat. Dan doemt een probleem op: ons pad staat zo’n 20 cm onder water. Tiny weet meteen de oplossing, zij zoekt een weg door de heide. En dat lukt, in een grote boog lopen we om het pad heen en bereiken het punt waar we naar rechts moeten in de richting van het Brandven.

Rechts bij dit ven ligt een klein heuveltje en Jack loopt even naar boven.

Hij krijgt een wijds uitzicht over de omgeving. Het is opvallend stil in dit gebied, dat er nu een beetje dor bij ligt. Er zouden verscheidene dieren hier huizen, en IJslandse paarden grazen. Helaas, wij komen ze niet tegen, ’t is misschien nog te vroeg in het voorjaar. Wel zien we zilverreigers en andere watervogels. We lopen verder over het pad totdat we een brede zandweg kruisen. Hier twijfelen we even of we wel het goede pad hebben. Er blijkt een foutje in het boekje te zijn geslopen, een verkeerd knooppuntnummer. De kaart biedt uitkomst. We vervolgen onze route op een halfverharde weg waar puin in is verwerkt. Dan zien we rechts van ons “funderingen” van wat vroeger een boerderij kan zijn geweest. Een informatiepaneel geeft uitleg.

Vroeger lag hier het buurtschap Balsvoort dat bestond uit 5 boerderijen. De boerderijen zijn echter verdwenen, fruitbomen tonen de plek waar ze ooit stonden. Natuurmonumenten verbouwt nu weer rogge en haver op deze locatie, die nog deel uit uitmaakt van het gebied van Kampina. Uiteindelijk verlaten we weer via een klaphekje het natuurgebied dat zeker een bezoek waard is! We gaan rechtsaf over een dijk, die hier niet voor niets ligt want links en rechts van ons bevindt zich veel water. Op het eind van de dijk steken we een verharde weg over en gaat het verder over een grasveld. Rechts van ons ligt het dal van de Beerze, een meanderend riviertje. We zien verscheidene zwanen die het voorjaarsgevoel al hebben. Bij een bosje gaan we naar links en volgen we de Beerze tot aan een stenen brug. Deze brug steken we over en vervolgens komen we aan de andere oever van het riviertje. We blijven het pad langs de oever volgen.

In de verte zien we een ooievaarsnest - dat uiteraard nog niet bewoond is - en de contouren van een kerk. We naderen Spoordonk. Een paar minuten later komen we bij een oude watermolen annex horecagelegenheid, eindpunt van de tocht. In de gevel van het pand staat een beeld van een pater met een glas gerstenat. We gaan wel even naar binnen, maar houden het bij koffie.

Meer foto's:

Lees verder   Spoordonk - Steensel