วิถีชีวิตของคนไทยโดยทั่วไป ผูกพันอยู่กับวัดอย่างแยกไม่ออก วัดจึงเปรียบเสมือนศูนย์รวมของจิตใจ แม้กระทั่งสำนึกและวิญญาณของผู้คน ยามมีสุขก็อยากทำบุญ กับวัด ยามทุกข์ก็หาทางดับทุกข์กับวัด แต่งงานก็มีพระมาอวยพรหรมน้ำมนต์ ถึงตอนตายก็ต้องมีพระมาสวด แทบจะพูดได้ว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย ล้วนต้องเกี่ยวข้องกับวัดทั้งสิ้น ผู้เขียน เขียนเรื่องชุดนี้ขึ้นมา ไม่ได้ต้องการเขย่าขวัญให้ผู้อ่านต้องหวาดกลัว หรือขวัญผวาไปกับเนื้อเรื่อง ใจจริงแล้วต้องการถ่ายทอดวิถีชีวิตของผู้คนในอดีต ที่ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับวัดไม่ทางใดก็ทางหนึ่งให้ผู้อ่านได้รับรู้มากกว่า เหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านนี้ ส่วนมากได้เขียนขึ้นจากประสบการณ์ของผู้เขียน ซึ่งเคยเป็นเด็กวัดอยู่บ้านนอกเมื่อประมาณสี่สิบปีที่แล้ว