พ่ายรักจอมบงการ

หล่อนควรได้รับการตอบแทนที่สาสม ไม่เคยมีมนุษย์หน้าไหนกล้าทำให้กวินท์ ฉันทพิชญา ต้องตกอยู่ในสภาพนี้ได้ แม่ลูกแมวตัวน้อย... “เหล้า? แต่ แต่เหล้าแก้วนั้นมีคนฝากไปให้คุณฉันแค่...” แม้จะเสียเปรียบทุกทางแต่แม่สาวเสิร์ฟในชุดแดงเพลิงก็ยังพยายามจะแก้ตัว กวินท์คงนับถือในความพยายามของหล่อนมากกว่านี้หากอยู่ในอารมณ์ที่เป็นปกติ “มันเป็นของเธอ ไม่มีใครฝาก แต่เป็นเธอที่จงใจเอามาให้ฉัน อย่ามาโกหก!” ลงท้ายประโยคด้วยน้ำเสียงห้วนจัดตามแรงอารมณ์ ที่เริ่มพลุ่งพล่านขึ้นทุกขณะ แม้ร่างกายกำลังจะแพ้พ่ายต่อความปั่นป่วนแต่จิตใจกลับยังต่อต้าน สติส่วนดียังเฝ้าเหนี่ยวรั้งไว้สุดกำลัง “ฉันเปล่า โอ๊ย...” ร่างบางถูกดันจนแผ่นหลังกระแทกกับประตูฝั่งตรงข้ามกับคนขับ ร่างสูงคร่อมทับขู่เข็ญด้วยน้ำเสียงและเรี่ยวแรงที่มีมากกว่า “เหล้าแก้วนั้น...เธอใส่ยาไว้ในเหล้าแก้วนั้น เธอ...ทำ!”