Kişi A ve kişi Z

Bir topluluk içinde ;

kişi A : Doğru hayat yaşamaya karar vermiş . Dünya için sürekli zorluklarla karşılaşıyor . Ahiret için de zor .

kişi Z : Değerlere inanmıyor . İşine nasıl geliyorsa öyle ... Dünyası çok kolay . Ahiretle ilgisi yok .

Zorluklarla cebelleşen , yorulan , yıpranan , sürekli dikkat eden kişi A olmasına rağmen iç dünyası rahat olmayan kişi Z İftira atarak , yalan söyleyerek , kişi A hakkında nefretini kusuyor . ( Herkes kendisi gibi olsun ister )

Bu durumda kişi A ne yapsın ?

- Zorluklarla uğraştığı yetmiyormuş gibi bir de iftiralarla mı uğraşsın ?

- Muhatap alır cevap verirse , doğru olan kendisi olduğu halde , hiç ilgisi olmadığı halde , yanlış yapmış da kendini savunuyormuş gibi yeni zorluklar , yeni uğraşlar ( en sevimsiz uğraşlar ) ile cebelleşmek ...

Bu durumda kişi Z ne halde ?

- Kıskandığı ve nefret ettiği kişi A üzerine attığı çamur için keyiften dörtköşe ve Şeytan Efendisinden aldığı aferin ile

mest olmuş ...

Dünya bu mu ? Böyle dünya batar ! ( Batsın )

Çare ;

- Bunlara şahit olan topluluğun , kişi Z 'yi tükürükleri ile boğması dır .

* Toplumda zerrece akıl kalmadı ise , kişi A 'nın yapacağı en akıllıca şey ( ehven-i şer ) , muhatap almamak dır . )