Hoofdstuk 04. Mannelijke en vrouwelijke aard
Mensen verwijzen naar verschillende plichten, rechten en verplichtingen, maar deze zijn niet de fundamentele dharmische waarheid (sathya dharma); het zijn slechts middelen en methoden om de complicaties van het leven te reguleren. Ze zijn niet fundamenteel. Al deze morele codes en goedgekeurde gedragingen worden ingegeven door de noodzaak om tegemoet te komen aan twee soorten wezens en twee soorten naturen, namelijk. mannelijk en vrouwelijk.
Ze duiden op de schepping (prakriti) en God (Paramatma), grof en subtiel, inert en bewust, het allesdoordringende duet. Deze hele schepping kwam tot stand door de onderlinge relatie van het inerte en het bewuste, nietwaar? Zo zijn ook alle verschillende morele opvattingen ontstaan als gevolg van deze tweedeling. Al deze vertakkingen en uitwerkingen van dharma zijn hieraan te danken: het mannelijke en het vrouwelijke.
De belangrijkste gidsen van het leven
Daarom is het belangrijkste dharma voor de praktische vooruitgang van de wereld het morele gedrag en gedrag van deze twee; Wat een groot leraar ook mag onderwijzen, het kan niet verder gaan dan deze twee verschillende naturen.
De dharma voor man en vrouw zijn belangrijke toepassingen van de hierboven genoemde dharmische waarheid. Andere codes en disciplines zijn slechts accessoires, zijrivieren zoals de stromen die de Godavari ontmoeten wanneer deze voorwaarts stroomt. Ze houden verband met de verschillende omstandigheden, situaties en statussen, die tijdelijk zijn; je moet op de hoofdrivier letten en niet op de zijrivieren. Neem op dezelfde manier de belangrijkste mannelijke en vrouwelijke dharma’s als de belangrijkste gidsen van het leven en geef de minder belangrijke bijkomende dharma’s geen beslissende plaats in het levensplan.
Dharma voor vrouwen
Er wordt over het Vrouwelijke Principe gesproken als de illusie die de Heer Zichzelf heeft opgelegd, als de energie waarmee Hij Zichzelf uit eigen wil heeft uitgerust. Dit is maya, de vrouwelijke vorm. Dit is de reden waarom de vrouw wordt beschouwd als de belichaming van de hoogste energie (Parasakthi Swarupa).
Zij is de trouwe metgezel van de mens, zijn fortuin; aangezien zij de concretisering is van de wil van de Heer, is zij mysterie, verwondering, de vertegenwoordiger van het beschermende principe, de koningin van zijn huis, zijn weldadigheid, de verlichting van het huis.
Vrouwen, die de bewaarplaatsen zijn van de belichaming van energie (sakthi swarupa), zijn op geen enkele manier inferieur. Hoe vol standvastigheid, geduld en liefde is hun natuur! Hun zelfbeheersing wordt zelden geëvenaard door mannen. Zij zijn de voorbeelden en leiders voor de mens om het spirituele pad te betreden. Pure onbaatzuchtige liefde is aangeboren bij vrouwen. Vrouwen die vol kennis zijn, die ontwikkeld zijn, die gebonden zijn door liefde, en die graag willen onderscheiden of hun woorden en daden in overeenstemming zijn met de dharma – zulke vrouwen zijn als de godin Lakshmi, die vreugde en geluk in huis brengt . Dat huis, waar man en vrouw met elkaar verbonden zijn door heilige liefde, waar beiden elke dag bezig zijn met het lezen van boeken die de ziel voeden, waar de naam van de Heer wordt gezongen en Zijn glorie wordt herdacht – dat huis is werkelijk het huis van de Heer, Vaikunta! De vrouw die door middel van liefde aan haar man gehecht is, is inderdaad een bloem die een zeldzame geur uitstraalt; ze is een kostbaar juweel, dat glans uitstraalt in de familie. Een vrouw die deugdzaam is, is werkelijk een schitterend juweel.
Kuisheid
Kuisheid is het ideaal voor vrouwen. Door de kracht die uit die deugd voortkomt, kunnen ze alles bereiken. Savithri was door die macht in staat het leven van haar echtgenoot terug te winnen; ze vocht eigenlijk met de Heer van de Dood. Anasuya, de vrouw van de wijze Athri en de moeder van Dattatreya, was in staat zelfs de Drie-eenheid in baby's te veranderen. Nalayani, die toegewijd was aan haar melaatse echtgenoot, kon door de mysterieuze kracht van haar kuisheid de zon tegenhouden.
Kuisheid is het kroonjuweel van vrouwen. Dat is de deugd waarvoor zij het meest geprezen moet worden. De weldadige gevolgen ervan tarten iedere beschrijving. Het is de adem van haar leven. Door haar kuisheid en de macht die ze geeft, kan ze haar man van onheil redden. Ze redt zichzelf door haar deugd en wint zonder twijfel zelfs de hemel door haar kuisheid. Damayanthi verbrandde een jager die haar probeerde lastig te vallen door de kracht van haar ‘woord’. Ze onderging alle beproevingen van een eenzaam leven in de jungle toen haar echtgenoot, koning Nala, haar in de steek liet en ze plotseling het slachtoffer werd van een wreed lot.
Bescheidenheid
Bescheidenheid is essentieel voor vrouwen; het is haar onschatbare juweel. Het is tegen de dharma als een vrouw de grenzen van bescheidenheid overschrijdt; het overschrijden van de grenzen brengt veel calamiteiten met zich mee. Ja, de glorie van het vrouw-zijn zal vernietigd worden. Zonder bescheidenheid is de vrouw verstoken van schoonheid en cultuur. Nederigheid, zuiverheid van denken en manieren, zachtmoedigheid, overgave aan hoge idealen, gevoeligheid, zachtaardigheid, de bijzondere combinatie van al deze eigenschappen is bescheidenheid. Het is het meest waardevolle juweel voor vrouwen.
Door haar aangeboren gevoel voor fatsoen zal de bescheiden vrouw altijd binnen haar grenzen blijven. Ze wordt zich er automatisch van bewust welk gedrag juist is en welk gedrag ongepast is. Ze zal zich alleen aan deugdzame daden en gedrag houden. Bescheidenheid is de test voor de grootsheid van een vrouw.
Een vrouw zonder bescheidenheid schaadt de belangen van de vrouw zelf en ondermijnt bovendien haar eigen persoonlijkheid. Ze is als een geurloze bloem, die de wereld niet koestert of eert, of zelfs maar goedkeurt. De afwezigheid van bescheidenheid maakt het leven voor een vrouw, hoe rijk ook aan andere prestaties, tot een verspilling en een vacuüm. Bescheidenheid tilt haar naar de hoogten van sublieme heiligheid. De bescheiden vrouw oefent gezag uit, zowel thuis als daarbuiten, zowel in de gemeenschap als in de wereld.
Sommigen zullen je misschien onderbreken en vragen: “Maar vrouwen die alle bezwaren van bescheidenheid hebben ingeslikt, worden vandaag geëerd! Ze paraderen rond met opgeheven hoofd, en de wereld eert hen geen greintje minder.” Ik heb geen behoefte om mezelf op de hoogte te stellen van deze activiteiten van de huidige wereld. Ik bekommer mij niet om hen. Ze kunnen een soort eer en respect ontvangen, maar het respect is niet toegestaan of verdiend. Wanneer eer wordt aangeboden aan degenen die het niet verdienen, komt dat neer op belediging; het aanvaarden wanneer het wordt aangeboden betekent het vernederen van het geschenk zelf. Het is geen eer maar vleierij die door egoïsten en hebzuchtigen over de onbescheidenen wordt geworpen. Het is als speeksel, vies en onaangenaam.
Natuurlijk zal de bescheiden vrouw niet hunkeren naar eer of lof. Haar aandacht zal altijd gericht zijn op de grenzen die ze niet mag overschrijden. Eer en lof komen haar ongevraagd en onopgemerkt toe. De honing in de bloem of lotus hunkert niet naar bijen; het pleit er niet voor dat de bijen komen. Omdat de bijen de zoetheid hebben geproefd, gaan ze zelf op zoek naar de bloemen en rennen naar binnen. Ze komen vanwege de onderlinge gehechtheid en de zoetheid. Dat geldt ook voor de relatie tussen de vrouw die de grenzen kent en het respect dat ze oproept.
Als een kikker op een lotus zit en dat feit aan de wereld verkondigt, betekent dit dan dat hij de waarde kent van de schoonheid of de zoetheid van die bloem? Heeft het iets van deze geproefd? Het kan de lotus vleien, maar heeft het op zijn minst herkend wat het inhoudt? De eer en het respect dat vandaag de dag aan de vrouw wordt gegeven, is van dit type, betoond door mensen die niet weten wat ze moeten waarderen en hoe. Ze kennen de normen van het oordeel niet, ze hebben geen vertrouwen in de ultieme waarden, en ze respecteren het werkelijk goede en grote niet. Dus hoe kunnen we wat ze bieden ‘eer’ of ‘respect’ noemen? Het kan alleen maar ‘een ziekte’ of, op zijn best, ‘etiquette’ worden genoemd. Dat is alles.
Het principe van Atmische dharma staat niet toe dat de term ‘vrouw’ wordt toegepast op ‘een vrouw zonder bescheidenheid’. Het ophopen van respect en eer aan iemand die de Atmische dharma niet volgt, is als het ophopen van versieringen op een lichaam dat geen leven in zich heeft. De ziel die het lichaam heeft verlaten, kan niet genieten van het respect dat aan het lijk wordt getoond. Zo ook, als een persoon die zich niet bewust is van de Werkelijkheid, die het doel van de belichaming van het Atma niet heeft ervaren, wordt gekroond met roem en glorie, wie ontleent daar dan vreugde aan?
De bescheiden vrouw zal niets geven om dergelijk zinloos afval en klatergoud; ze zal liever zelfrespect zoeken, wat veel bevredigender is. Dat kenmerk maakt haar de Lakshmi van het huis. Dat is de reden waarom de vrouw Lakshmi van het huis wordt genoemd. Als de vrouw dit kenmerk niet heeft, wordt het huis een plaats van lelijkheid.
Vrouw: De steunpilaar van het gezin en de religie
De vrouw is de steunpilaar van het gezin en de religie. Ze plant en koestert het religieuze geloof, of verdroogt en ontwortelt het. Vrouwen hebben een natuurlijke aanleg voor geloof en spirituele inspanningen. Vrouwen met toewijding, geloof en zachtmoedigheid kunnen mannen leiden op het pad naar God en het beoefenen van heilige deugden. Ze zullen vroeg opstaan, vóór zonsopgang, het huis schoonmaken en, nadat ze hun bad enz. hebben afgerond, een tijdje zitten verwikkeld in het herhalen van de naam (japam) en meditatie (dhyana). Zij zullen in hun huizen een kleine kamer hebben die apart is gezet voor de aanbidding van de Heer. Daar zullen ze afbeeldingen van de Heer plaatsen, evenals afbeeldingen van heilige wijzen en van goeroes en gidsen. Ze zullen de kamer als bijzonder heilig beschouwen en de sfeer vullen met hun gebeden, zowel 's ochtends als 's avonds, maar ook op heilige dagen en festivals. Een vrouw die dit standvastig doet, zal in staat zijn zelfs haar atheïstische echtgenoot te transmuteren, door hem ervan te overtuigen mee te bidden of deel te nemen aan een goede activiteit of een sociaal dienstbetoon dat gekenmerkt wordt door de houding van toewijding aan de Heer. Het is inderdaad de vrouw die het huis onderhoudt; dat is haar missie. Ze is werkelijk de vertegenwoordiger van goddelijke energie (sakthi).
Aan de andere kant, als de vrouw de man probeert weg te trekken van het pad naar God, van het spirituele naar het niveau van het sensuele, of als de man de vrouw, die geneigd is vreugde te zoeken in haar spirituele inspanningen, behandelt als een persoon die de volgende stap volgt: het verkeerde spoor volgt en haar ervan probeert weg te slepen, is het huis die naam onwaardig. Het is geen thuis, maar een inferno, waar geesten en boze geesten zich vermaken.
Werkelijk, de vrouw zou ernaar moeten streven de kennis van de ziel te verwerven en elk moment te leven in het bewustzijn dat zij slechts het Atma is; ze moet altijd blijk geven van een verlangen om één te worden met het goddelijke bewustzijn. Het huis waar de vrouw zo is en waar de man en vrouw hun leven leiden in de schaduw van grote idealen, waar ze samen de glorie van de naam van de Heer zingen en zichzelf besteden aan goede daden, waar waarheid, vrede en liefde regeren, waar regelmatig heilige boeken worden gelezen, waar de zintuigen onder controle zijn, en waar er een gelijke behandeling is voor de hele schepping, ingegeven door de kennis van de fundamentele eenheid van de hele schepping – zo’n thuis is zeker de hemel op aarde.
Een vrouw met zo'n karakter is een vrouw die de naam waard is. Ze moet echte liefde jegens haar echtgenoot koesteren; pas dan kan ze huisvrouw (grihini) worden genoemd. Alleen dan is ze een dharmische huisvrouw (dharma-pathni, de bhaarya), het instrument en de metgezel voor dharma, rijkdom (artha) en verlangen (kama). Zij die de geest van haar man kent en zacht en lieflijk spreekt, is de echte vriend. Soms neemt de vrouw, wanneer ze haar man het pad van het dharma moet wijzen, zelfs de rol van vader op zich! En als de man ziek is, is zij de moeder.
Een vrouw moet de eerste plaats toekennen aan de dienst van haar echtgenoot; dat is ware aanbidding voor haar. Haar gebeden, aanbidding en spirituele oefeningen (puja) kunnen wachten. Zonder de echtgenoot te dienen, kan ze geen gelukzaligheid bereiken in aanbidding of meditatie.
In feite moet de Heer verwelkomd worden zoals vertegenwoordigd door de echtgenoot, en alle diensten die aan hem worden verleend moeten tot het niveau van aanbidding worden verheven; dat is het pad van echte plicht. Als elke handeling wordt gedaan alsof het ter wille van het Atma is en de samensmelting ervan met het hoogste Atma (Paramatma), dan wordt de activiteit toegewijd aan de Heer. Al dergelijke daden besparen; ze binden niet.
Het maakt niet uit hoe slecht of laag de echtgenoot is; door liefde moet de vrouw hem tot bekering brengen, hem corrigeren en hem helpen de zegeningen van de Heer te verwerven. Het is niet correct om te denken dat alleen haar vooruitgang ertoe doet en dat zij zich geen zorgen maakt over zijn verbetering of verheffing. Aan de andere kant moet ze het gevoel hebben dat het welzijn van de echtgenoot, de vreugde van de echtgenoot, de wensen van de echtgenoot en de redding van de echtgenoot ook voor haar het wondermiddel zijn. Zo'n vrouw zal automatisch de genade van de Heer ontvangen, zonder speciale inspanning. Genade zal over haar worden uitgestort; De Heer zal altijd aan haar zijde staan en in alle opzichten vriendelijk voor haar zijn. Door haar deugd zal ze de redding van haar man verzekeren.