Μία από τις ιδιαιτερότητες του παρόντος λεξικού είναι το πλήθος και το είδος των πληροφοριών οι οποίες εμπεριέχονται στις προτάσεις που χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα του κάθε ερμηνεύματος. Έτσι, εκτός από τον γλωσσικό προσδιορισμό του κάθε λήμματος με στόχο την διευκόλυνση της μορφοφωνολογικής, συντακτικής και κυρίως σημασιολογικής του προσέγγισης, εμφανίζεται σημαντικός αριθμός στοιχείων ονοματολογικού και λαογραφικού περιεχομένου.
Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τα ονοματολογικά στοιχεία, πέρα από τα 250 περίπου τοπωνύμια που απαντούν ως ενδολήμματα στο Λεξικό συνοδευόμενα από το όνομα του χωριού στο οποίο απαντούν, συνειδητή ήταν η επιδίωξη του εμπλουτισμού πολλών παραδειγμάτων με ιμβριακά τόσο τοπωνύμια όσο και βαφτιστικά ονόματα και μάλιστα διαφορετικού είδους. Συγχρόνως ωστόσο προσπαθήσαμε να υποσκελίσουμε τον κίνδυνο ταύτισης των χρησιμοποιούμενων ιμβριακών βαφτιστικών ονομάτων με συγκεκριμένα υπαρκτά πρόσωπα, ο οποίος θα ήταν πολύ πιθανός δεδομένου του περιορισμένου φυσικού, κοινωνικού και ανθρωπολογικού περιβάλλοντος αποφεύγοντας συνειδητά την χρήση (κυρίως) επωνύμων και (δευτερευόντως) παρωνυμίων / παρατσουκλιών. Έτσι, το σύνολο των πραγματολογικών πληροφοριών που συνοδεύουν τα ιμβριακά βαφτιστικά ονόματα είναι πλαστός και σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχεί σε υπαρκτά πρόσωπα. π.χ.:
ταπουτζής … 1. συμβολαιογράφος υπεύθυνος για τους τίτλους ιδιοκτησίας. ΠΑΡΑΔ.: Θα πάγου σ’ Μπαναγιά σντου νταπουτζ.ή να βγάλου κινούρια ταπού για τ’ Μαρουνίτη του ’λιουστάσι μ’ …
κουλουκ’θουλούλ’δου … 2. (πληθ. / μτφ.) κουλουκ’θουλούλ’δα: το φαγητό που παρασκευάζεται από κολοκυθοανθούς / κολοκυθοκορφάδες. ΠΑΡΑΔ.: Ηγ. Αρισμία έκανι τα κουλουκ’θουλούλ’δα κ’ η ’Φτέρπ’ ντ’ χουρταρόπ’τα …
Τέλος, δεν διστάσαμε να συμπεριλάβουμε στους κόλπους των παραδειγμάτων αρκετές λαογραφικές πληροφορίες στην προσπάθειά μας να φωτίσουμε πληρέστερα την ακριβή σημασία κάποιου λήμματος και μάλιστα όταν αυτό αναφέρεται σε κάποιον παραδοσιακό τομέα όπως της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της αλιείας, της μελισσοκομίας, της υφαντικής, της ενδυμασίας, της διακόσμησης, της οικιακής οικονομίας, της θρησκευτικής ζωής και γενικότερα των πεποιθήσεων, προλήψεων, ηθών, εθίμων, κ.λπ. της ιμβριακής κοινωνίας κατά την χρονική περίοδο 1920-1970. π.χ.:
τύλ’μα … 2. νήμα, πανί, κ.λπ. που είναι τυλιγμένο. ΠΑΡΑΔ.: Θέκαμ’ τ’ αντί πά’ τσι δυο τ’ς κουρούνις κι κράτιουμ’ ιγώ του χτέν’ κ’ η Μακούλα μι ντη ’Φτέρπ’ γυρίζαν τ’ αντί για να τ’λίσσιτι κ’ ύστιρα του τύλ’μα του φέραμ’ στου σπίτι για να του μπουρλιάσουμ’ …
Θεωρούμε ότι η χρήση στοιχείων ονοματολογικού και λαογραφικού περιεχομένου στο εσωτερικό των παραδειγμάτων ενός ιδιωματικού λεξικού είναι όχι μόνο χρήσιμη αλλά και επιβεβλημένη λεξικογραφικά και μάλιστα ερμηνευτικά καθώς τοποθετεί το λήμμα κατά τρόπο ομαλό συγχρόνως με το γλωσσικό-ιδιωματικό και στο ευρύτερο κοινωνικό-παραδοσιακό περιβάλλον φωτίζοντας βαθύτερα και ευρύτερα το ακριβές σημασιολογικό του περιεχόμενο.