Terug over de atlantic naar de Azoren

Camelot op weg naar Azoren, dag 1

Wednesday, May 28th, 2008

Vanmiddag zijn we rondom half twee plaatselijke tijd uitgevaren. Veel wind was er niet, maar die zal er de komende tijd ook niet zijn, en we hopen door iets naar de noord te steken wat westenwinden op te pakken. Inmiddels zit de eerste dag erop en het lijkt alsof morgen de westelijke winden eraan zitten te komen. Fijn, want dan hebben we “wind mee”.

Vandaag was een rustige dag, prettig om in alle rust weer “in te slingeren”. We hebben lekker veel vers fruit, brood en groente mee, en daar eten we goed van. We varen samen met Zee van Tijd, Loesje, Apache en FLux. De Flux is iets eerder uitgevaren dan ons en ligt dus wat voor. We volgen allen dezelfde tactiek, en we hebben nu nog een aantal schepen in het zicht en kunnen elkaar via de korte afstand radio bereiken. Vanavond is ook ons “netje” weer opgestart, en daar hebben we onder andere ook weer de Dolfijn gesproken. Zij liggen een dag of drie voor op ons.

Alles is wel aan boord. Met de weinige wind die er is ligt het schip rustig en stabiel. Omdat we de zwaarste van het stel zijn, en bovendien geen grote genua meegenomen hebben sukkelen we een mijltje of wat achter de lichtere schepen met meer vierkante meter zeil aan. Dat is iets wat we in de loop van de rit wel weer recht kunnen zetten, als we bijvoorbeeld onze halfwinder (de “circustent”) kunnen hijsen. Nu kan dat nog niet omdat de wind voorlijk is, en voor de halfwinder moet de wind achterlijker dan dwars inkomen. Vannacht gaat de motor nog even aan, dan kunnen we ook de accu’s wat bijladen en wat water maken.

Afgelegd: 35 Mijl

Afstand tot Flores: 1640 Mijl

Camelot op weg naar Azoren, dag 2

Thursday, May 29th, 2008

Vanochtend begon op spectaculaire wijze. We zijn via een warmte front een depressie uitgemotord en kwamen in de stralende zon terecht, met als bonus een lekker zuiden windje. De eerste helft van de dag hebben we dan ook heerlijk gezeild. Ondertussen gaat ook “Camelot college” gewoon door, dus wordt er ook geleerd.Gedurende de middag nam de wind hand over hand af, om tegen het vallen van de avond volledig weg te vallen. In eerste instantie konden we met onze halfwinder (de “circustent”) nog wel wat vaart maken, maar later bood dit ook geen soelaas meer. Dus verdween de halfwinder maar weer onderdeks.Aan boord was het een rustige dag, met ruimte voor een ontspannen ontbijtje, een rustige lunch en tijd genoeg voor de avondmaaltijd. Bij de jongens slaat af en toe ook de verveling toe. Hangen, gamen op de gameboy en lezen is dan het devies.Inmiddels varen we op de motor. Gedurende de tweede helft van de nacht hopen we wind te krijgen. Tegen die tijd zijn de accu’s goed opgeladen en hebben we ook weer wat water gemaakt. We varen op de motor zij aan zij met Loesje, Zee van Tijd en Apache. Via ons “netje” hebben we ook Dolfijn en Flux weer gesproken, en inmiddels heeft zich ook een nieuw schip aangemeld, de “Fly away”.Afgelegd: 166 MijlAfstand tot Flores: 1500 MijlCamelot op weg naar Azoren, dag 3Friday, May 30th, 2008Vandaag een goede zeildag gehad. Vanaf s’ochtends vroeg konden we vlinderen, waarbij het voorzeil (fok) en grootzeil aan beide kanten van de boot staan. Het moge inmiddels bekend zijn dat zowel de Camelot als de bemanning deze stand der zeilen erg fijn vinden. Het schip is rustig, ondanks het feit dat we een vrij klein voorzeil hebben loopt de boot redelijk snel en ligt vrij stil.

Dit betekent dat iedereen vandaag rustig school heeft kunnen doen en goed heeft kunnen slapen (tussen de wachten, school en maaltijden). Kortom een uitgeruste en opgeruimde bemanning. Irene en Sjoerd hadden aan het eind van de middag zelfs tijd voor een glas port in de kuip, met tijdschrift erbij en een stralend zonnetje. Als de fok op de boom staat, is het leven goed! (vrij naar Wouter Kruit).

We hebben nog steeds goede wind en halen eruit wat er in zit. De komende dagen krijgen we een periode van windstilte voor de kiezen, en we willen zoveel vooraf mogelijk mijlen maken. We hebben gelukkig nog maar weinig diesel verbruikt, maar we willen zeer conservatief met onze voorraad omgaan zodat we de tweede helft van de reis in theorie op de motor kunnen varen.Vanochtend is ook de vislijn eruit gegaan. Helaas hebben we nog niets gevangen. Wellicht is er nog een lekkere dorade of tonijn die ons de komende dag(en) verrast met bezoek aan onze dis, we zien wel.Het valt op dat deze oversteek erg afwijkt van de oversteek naar Suriname. Gedurende die oversteek hadden we constant veel wind, en zelden een moment van rust. Nu is het af en toe wel erg rustig, en slaat soms de verveling toe. Door de motor bij te zetten als de wind (vrijwel) compleet wegvalt hebben we toch een gemiddelde snelheid van 5,3 knopen (ongeveer 10 Km/Uur). Op de heenreis was ons gemiddelde ruim 6,9 Knopen (13,5 Km/uur).Dit soort snelheden zijn natuurlijk in deze tijd van auto en hoge-snelheid trein erg laag. In een menselijke maat gemeten is het echter we de moeite waard. Bovendien is deze snelheid (over het algemeen gesproken) gratis, want veroorzaakt door de wind. Dit betekent dat we gemiddeld per dag zo’n 240 KM afleggen. In twee dagen naar Parijs, in 4 dagen naar de wintersport, in 5 dagen naar de Cote d’azur. En in 13 dagen de Atlantische oceaan over.Afgelegd: 309 MijlAfstand tot Flores: 1368 MijlCamelot op weg naar Azoren, dag 4Sunday, June 1st, 2008Na een voorspoedige zeilnacht diende de ochtend zich aan met weinig wind. Omdat we nog steeds erg zuinig op onze diesel voorraad zijn stelden we het starten van de motor om stroom te draaien zo lang mogelijk uit. Immers, als de motor draait voor stroom, willen we dit bij voorkeur tijdens windstiltes doen, om zo de verbruikte diesel om te

zetten in maximaal mijlen-rendement.Tegen elven werd de motor gestart, maar andehalf uur later bleek er toch weer genoeg wind te zijn om langzaam te zeilen. Omdat we een behoorlijke voorsprong hadden op Zee van Tijd en Loesje vonden we de lage snelheid geen probleem. Inmiddels is de motor sinds het einde van de middag wer aan, en zijn alle PC’s en gameboys opgeladen, is de ijskast weer ijskoud, draait de watermaker weer en zit iedereen weer frisgedouched bij. We zetten de diesel niet aleen om in mijlen, maar ook in de luxe van electriciteit en (warm) water. Na het eten (aardappeltjes, bloemkool en een balletje, geserveerd met appelmoes) was er ook tijd voor een gezamelijke familie DVD.Omdat wij weinig voortgang hebben geboekt hebben Zee van Tijd en Loesje ons weer ingehaald en dieselen we gezamenlijk door richting Azoren. De huidige windstilte zal nog wel een dag aanhouden, waarna hopelijk een goede wind uit zuidelijke richtingen ons gedurende een paar dagen in de richting van ons doel blaast. Inmiddels beginnen we door de laatste verswaren te raken en gaan we onder andere weer over tot het zelf bakken van brood. Morgenochtend voor het ontbijt staan er dus wederom versgebakken bollen en/of brood op het menu.Vandaag kregen we bezoek van een klein dolfijntje, en vroeg in de middag van een walvis. Sjoerd hoorde een brekende golf valk naast het schip samen met een blazend/kreunend geluid. Op een meter of drie (!!) afstand kwam een walvis in tegengestelde richting voorbij. Max en Merlijn waren het snelste in de kuip en zij hebben de walvis ook nog waar kunnen nemen. Een zeer indrukwekkend gezicht……Weer geen vis gevangen… We zijn echter ook blij dat de walvis niet toegehapt heeft :DAfgelegd: 416 MijlAfstand tot Flores: 1266 MijlOnze snelheid 3.5

Camelot op weg naar Azoren, dag 5

Sunday, June 1st, 2008

Vrijwel de gehele dag hebben we heerlijk kunnen zeilen, waarbij het schip rustig op één oor lag en er weinig beweging was vanwege de rustige golfslag. Tegen de avond moest de motor even bij, maar iets later herstelde de wind zich weer en hebben we de nacht zeilend doorgebracht. We zijn nog steeds in de buurt bij Loesje en Zee van tijd.

Omdat het ook bij Camelot College weekend is slapen Jippe en Merlijn lekker uit. Bij het ontbijt stond het warme zelfgebakken brood klaar. Dit brood wordt door de heren gelukkig erg gewaardeerd. Verder hebben we de dag doorgebracht met lezen en zeilen. Omdat we de zwaarste boot hebben met relatief weinig zeil (we hebben ons grote voorzeil thuis gelaten) hebben we met licht weer een nadeel. Tijdens de wacht van Jippe (tussen 15:00 3n 17:00) is hij continue bezig geweest om de laatste knoop (= Mijl per uur) eruit te persen en met succes!.

Max is inmiddels erg druk bezig op het schip. Hij houdt zijn eigen logboek bij, waarbij hij de koers en windrichting zelf bepaald met zijn eigen kompas. Ook als er iets aan de zeilen gedaan moet worden (zeilwisselingen, trimmen) dan is Max er als de kippen bij om een handje te helpen en/of aan een lier te draaien.

Vandaag hebben we wederom een groep dolfijnen gezien. Merlijn kon hun communicatie horen (een soort fluiten) en op sommige momenten was dit ook voor Sjoerd hoorbaar. Gedurende deze “dolfijnenshow” kwamen er steeds meer bij, totdat in totaal een groep groep van meer dan twintig dolfijnen aan het spelen was in de boeggolven van ons schip. Ook hebben we nog grienden gezien (een soort kleine walvis). Deze dieren zijn echter absoluut niet speels en gaan gewoon hun eigen gang.

s’Middags werd de vislijn met groot geweld van de spoel afgerold en kwam deze met een knal strak te staan. Wellicht zwemt er nu een tonijn met pijn in de lip rond, de stalen voorloop en de haak zaten nog aan de lijn. Waarschijnlijk was deze vis dermate groot dat we deze lieven niet aan boord willen hebben!!

Afgelegd: 581 Mijl

Afstand tot Flores: 1115 Mijl

Camelot op weg naar Flores, Azoren, dag 6

Monday, June 2nd, 2008

De gehele dag hebben we wind uit zuidelijke richtingen gehad. We hebben hier goed gebruik van kunnen maken. De hele dag hebben we met een “lopend windje” kracht 3 à 4 goed kunnen zeilen. De golfslag is nog steeds erg rustig en dat maakt het varen tot een ontspannen bezigheid. Vanmiddag hebben we onze “circustent”, de veelkleurige halfwinder gehesen. Met dit zeil hebben we ook lekker opgeschoten. Na het eten mocht de halfwinder er weer af.De sfeer aan boord is ontspannen, en omdat het weekend is word er vooral gegamed, gelezen en gekletst. Ook snoepen/eten is favoriet. We hebben wel eens de indruk dat het wachtlopen vooral gebeurt vanwege de “goodies” die eraan verbonden zijn (blikje cola, flesje extran, iets te snoepen..).Vanochtend vroeg diende dan eindelijk onze langverwachte diner-gast zich aan. Zoals gewoonlijk met dit type diner-gasten komen zij aan boord via de vislijn. In dit geval was het een Tonijn van een cm of 80. Niet de langste vis die we aan dek getrokken hebben, wel de ekkerste tot no toe én HEEL erg dik, dus vlees genoeg (tonijn vlees is rood). Bij de lunch hebben we op aanraden van de Zee van Tijd rauwe tonijnsalade gegeten (overheerlijk) en bij het diner stond er weer tonijn op het menu, in de varianten “naturel” en “Madras”.De komende tijd hebben we tonijn in overvloed en overwegen vele toepassingen, dus Tonijn voor- en na, tonijn-soep, tonijn-pudding, broodje tonijn, tonijn-pannenkoeken, alle varianten met Tonijn zijn mogelijk. Als we dicht in de buurt van de Zee of Loesje komen, willen we nog proberen om een flinke moot over te zetten. In ieder geval is zo’n vette vangst een welkome afwisseling en een mooie morale-boost voor de bemanning.We verwachten over niet al te lange tijd halverwege het traject Bermuda - Flores te zijn (in totaal 1680 Mijl) te zijn. Dit vieren we weer met iets lekkers zoals verse brownies en iets lekkers te drinken. Let op; onze reisafstand is korter dan sommige andere Azoren gangers, omdat wij naar het eiland Flores gaan, 120 Mijl westelijk van Horta, de hoofdstad van Azoren. Horta is de meest gangbare aanloophaven van de Azoren. Wij willen nog even rondneuzen op Flores. Horta is overigens zeer bekend om zijn struiken, met name de “hortensia”.Afgelegd: 725 MijlAfstand tot Flores: 973 MijlCamelot op weg naar Flores, Azoren, dag 7 - Op de helft!!Tuesday, June 3rd, 2008De wind stond vandaag weer de gehele dag in het zuiden (kracht 4). We hebben goede voortgang kunnen maken. We zijn zelfs iets eerder dan verwacht op de helft van de overtocht! We verwachten dat het tweede gedeelte van onze overtocht aanzienlijk sneller zal verlopen, omdat er stevige depressies op komst zijn, met veel wind. Gelukkig kunnen we hier in een vroeg stadium op anticiperen, ook dankzij de goede communicatie apparatuur en de uitstekende informatie die we daarmee binnen bereik hebben. We varen sinds vanochtend een iets zuidelijker koers om de ergste windgebieden over ons heen te laten trekken.

De sfeer aan boord is ontspannen. De stemming is gezellig en harmonieus. We hebben inmiddels al wat meer oversteken achter de rug, en hebben een dagritme wat bij ons allen past. Het verloop is ongeveer als volgt:

5-6 uur: Matroos Max wordt wakker, hij meldt zich bij kapitein Sjoerd. Hij loopt de wacht mee, leest wat of speelt met lego.

7 uur: Het brood gaat in de oven.

8 uur: Het brood kan gegeten worden, Irene wordt wakker (zij heeft de hondewacht gelopen, dus slaapt uit). De heren (Jippe en Merlijn) laten zich horen. Irene, Max en Sjoerd ontbijten.

Vlak voor 9 uur: Sjoerd doet het “netje”. Het ochtendoverleg met de andere overstekers. Jippe en Merlijn ontbijten.

9 uur: Start van “Camelot college”. Irene en Max leren buiten in de kuip, Irene houdt uitkijk, Sjoerd gaat slapen.

12-1 uur: Sjoerd wordt wakker, school is klaar, de DS’en worden uitgedeeld, lunch.

1 uur: Sjoerd heeft wacht en haalt weerberichten op, Irene doet een hazenslaapje, Max doet een dutje.

3 uur: Jippe heeft de wacht, Sjoerd doet een hazenslaapje in de kajuit.

5 uur: Happy Hour. De wacht van Jippe zit erop. Iedereen is wakker, we eten gezamenlijk chips of iets lekkers en drinken daar wat lekkers (blikje Cola, flesje Extran, appelsap) bij.6 uur: Avondeten.7 uur: Merlijn heeft de wacht. Sjoerd haalt weerberichten op.8-9 uur: Avond “netje”. Irene gaat naar bed. De motor gaat aan om stroom te draaien, de DS’en worden opgeladen, er kan een DVDtje gekeken worden.9 uur: Sjoerd heeft de wacht. Max gaat slapen.?? uur: De heren gaan slapen. Het brooddeeg wordt gekneed.1 uur: Irene loop wacht.4 uur: Sjoerd loopt wacht, het brood rijst in de broodvorm.Het valt misschien op dat er nergens gesproken wordt van iemand achter het roer. Dat is inderdaad het geval: we staan nauwelijks letterlijk achter het roer, het schip staat vrijwel 100% van de tijd op de autopilot. Als er wat aangepast moet worden in verband met een verandering in de koers of een winddraaiing, vergt dit slechts een kort ingrijpen, bijvoorbeeld via de afstandsbediening van de autopilot of via een drukknopje van een electrische lier. Als je denkt dat we allen om beurten met onze knuisten om het roer en de touwen (lijnen in scheepstaal) in de hand staan te zeilen, moeten we je teleurstellen. Wachtlopen is voornamelijk opletten op wat er om ons heen op de oceaan gebeurt.De tonijn heeft wederom onze maaltijd opgefleurd, vandaag in de vorm van zeer smakelijke en sappige steaks en voor Max en Merlijn “tonijn-nuggets” (kom daar maar ‘ns om bij de McD!). Verder hebben we een forse moot tonijn overgezet naar de “Zee van Tijd”. Dit geheel is zeer uitgebreid gefotografeerd en gefilmd en we zetten dit later op de site. Het was in ieder geval een bijzondere en ook onvergetelijke ervaring om letterlijk midden op de Atlantische Oceaan naast elkaar te varen en spullen over te zetten.Afgelegd: 725 MijlAfstand tot Flores: 973 MijlCamelot op weg naar Flores, Azoren, dag 8Wednesday, June 4th, 2008Vandaag hadden we een zeer rustige zeildag. In de loop van de dag nam de wind af, om gedurende de avond af te vlakken tot een lichte koelte. Geen nood, we moeten toch de motor draaien om stroom te maken en we hadden reeds verwacht dat we weinig wind zouden hebben, en wachten we dus het moment van weinig wind af om de motor te starten. Watermaken doen we ook alleen als de motor loopt. Zo slaan we drie vliegen in een klap: we maken water, stroom en we schieten wat beter op.Vanochtend was er, naast het brood uit de oven, lekkere zelfgebakken cake met slagroom!! We hebben immers iets te vieren, we zijn over de helft! Met het afnemen van de wind wordt het aan boord ook rustiger en er is ook rust om bordspelen te doen (onder forse helling is monopoly vrij lastig). We hebben vandaag weer eens Hollandse pot gegeten, de laatste piepers gejast, de laatste bloemkool aangesproken en een blik runderlapjes van Rob en Armelle, onze oude buren uit de Bilt, opengetrokken. Erg lekker!

Omdat onze watermaker naar behoren werkt, hebben we water genoeg. Zo kunnen we regelmatig douchen. De

middagzon is behoorlijk warm en een lekkere douche aan het einde van de middag doet wonderen. Als je niet beter wist zou je denken dat we een landerige zomerdag op het IJsselmeer hebben. Het enige verschil is de afstand tot de volgende haven…. Hoewel: de komende dagen wordt het verschil tussen de Atlantische oceaan en het IJsselmeer echter wel duidelijk. Over een dag of 3 verwachten we een depressie met bijbehorende wind. Door nu een stukje het Azoren-hoog in te varen (een gebied met notoire windstiltes) kunnen we het effect van de depressie reduceren tot windsnelheden van 15-20 knopen (windkracht 5). Echter, aan het einde van het weekend wordt weer een depressie verwacht. Uitwijken voor deze depressie lijkt lastig, en we rekenen op wat meer wind. We ervaren dit niet als een probleem, bij de aanloop van Bermuda hebben we rond de 35 knopen wind gehad en dat ging prima. Eerder dit jaar hebben we nog meer wind gehad (Finisterre). We hebben goede informatie en we zijn nog op zoek naar een list om de grootste wind (letterlijk) te omzeilen. Over een dag of twee of drie hopen we betere informatie te hebben om een plan te kunnen trekken.Afgelegd: 1009 MijlAfstand tot Flores: 662 MijlCamelot op weg naar Flores, Azoren, dag 9Thursday, June 5th, 2008De eerste helft van de dag hebben we lekker kunnen zeilen, met goede voortgang. Voor het eten ging de diesel erbij. Dit maal niet alleen om stroom te draaien, maar ook om goede (> 6 knopen) voortgang te boeken. Gedurende dag 8 werd het al duidelijk dat een beetje “mee-dieselen” of motorzeilen een goede optie was, inmiddels hebben we dit wat meer geformaliseerd: onder de 6 knopen over de grond gaat de diesel erbij.

Het ziet er ook naar uit dat we niet naar Flores gaan. In de oude tijd werd van de zeilschepen nooit vermeld dat ze “to Flores” gingen, maar dat ze “bound for Flores” waren. Dat waren wij dus ook, maar in het licht van de lokale omstandigheden daar is aanlopen en ankeren vlak na een forse depressie geen goed idee. We zijn vanaf vandaag “Bound for Horta”. Deze streef-snelheid is afkomstig van Marein van de zee van tijd. Hij heeft berekend dat we met gemiddeld 6 knopen snelheid de depressie en het bijbehorende windveld voor blijven totdat het afbuigt naar het noorden. Op die manier hebben we relatief weinig wind. Als het lukt is dat mooi, als er toch een pak wind aankomt, dan nemen we dat gewoon zoals het is. We hebben er inmiddels ervaring mee.Aan boord is (bijna) iedereen blij als de motor draait. Er is stroom; voldoende water en ook nog lekker warm (lang niet altijd vanzelfsprekend op een schip). Het lawaai blijft binnen de perken omdat de motor relatief langzaam draait. Bovendien zitten we veel buiten, en daar horen we de motor helemaal niet.Vandaag hebben Jippe en Irene weer dolfijnen gezien. Het blijft iedere keer weer een bijzondere ervaring om deze dieren met het schip te zien spelen. Bij verschillende dieren heb je het gevoel dat er daadwerkelijk een vorm van (oog)contact is, en bij dolfijnen is dat zeker het geval. Tijdens hun sprongen, of als ze op hun zij door het water bij de boeg zwemmen krijg je de indruk dat ze je aankijken. Verder hebben we grienden gezien.Behalve dat was de dag een dag als de rest. Keuvelend over de analogie met een dagje IJsselmeer waren we het er snel over eens dat zeilen op het IJsselmeer veel inspannender is dat wij wij hier doen. De golfhoogte is inmiddels wederom iets afgenomen, en in feite is er alleen nog maar sprake van een lange deining. Behalve de “Loesje” hebben we vandaag geen enkel schip gezien. Het IJsselmeer is er maar druk bij.Afstand tot Horta (ipv Flores): 633 MijlCamelot op weg naar Flores, Azoren, dag 10

Monday, June 9th, 2008

We motorsailen nog steeds. Op de diesel met de zeilen erbij. We zijn ervan overtuigd dat we onder de depressie door kunnen varen, want inmiddels heeft water-weer guru “Herb” de door ons reeds ingezetten tactiek aan alle boten als succesformule aangeprezen, zijn advies aan schepen bij ons in de buurt: go east quickly, push it if you must. Wij zijn er blij mee, een dag eerder raadde Herb nog aan om naar he zuiden te gaan, en waren wij reeds bezig naar het oosten te varen.

Wederom een dag met veel stroom en veel (warm) water. Als dit zo doorgaat komen we uitgerust en bijzonder okselfris in Horta aan. Eerst maar zien dus. In de loop van vrijdag kan de motor eraf. Hoe prettig het ook is om de diesel bij te hebben, het zal ook weer goed zijn om fluisterstil door het water te klieven onder zeil.Inmiddels is het zeker dat we naar Horta gaan in plaats van naar Flores. We vinden het goed, en zullen op weg naar Engeland proberen om nog een mooi en minder toeristisch eiland aan te doen.Vandaag hebben we zowaar twee vrachtschepen gezien en een zeeschildpad die aan de oppervlakte aan het zonnen was. De schildpadden welke we tot nu toe tegen zijn gekomen zijn planteneters. Zij scharrelen hun kostje op de bodem bij elkaar. We verwachten echter niet dat de schildpad die we hier tegenkwamen 5000 meter diep zwemt voor een snack!Afgelegd: 1343 MijlAfstand tot Horta (ipv Flores): 480 MijlCamelot op weg naar Flores, Azoren, dag 11Monday, June 9th, 2008De dag begint rustig. Langzaam maar zeker komt er een golfslag en verdwijnt de zilveren spiegel van de zee. De depressie waar we de komende dagen mee te maken krijgen is in aantocht. We moeten nog drie dagen varen naar Horta op de Azoren en we zorgen ervoor dat alles “shipshape” is.Dat betekent: opruimen, stouwen, voorbereiden. Dus de circustent die klaar lag om gehesen te worden verdwijnt onder de bedden, het dek wordt opgeruimd zodat er niets af kan spoelen. Aan het eind van de dag wordt binnen ook alles zeer netjes opgeruimd. Dus ook de Lego gaat onverbiddelijk de dozen en laatjes is. Als we nu het schip niet goed voorbereiden, dan zijn we later alleen maar in de weer om de losgeslagen rommel van de vloer te halen.

Ook zorgen we ervoor dat zware spullen en bv flessen stevig staan en liggen zodat er niets kan schuiven of slaan. We duiken onder de vloeren en banken om de daar opgeslagen voorraden aan te spreken en hetgene wat we nodig denken te hebben klaar te zetten in de keukenkastjes.

Tegen de tijd dat we klaar zijn is de wind er, en kunnen we ons concentreren op de zeilen en de wind en zee. Omdat we zeer snel door willen varen om de ergste wind te vermijden laten we de motor bijstaan. We hebben de wind schuin van voren en onder die omstandigheden kunnen we zeilend niet de benodigde snelheid maken. Dus, hoe paradoxaal het ook klinkt, wederom gaat de diesel erbij. Gelukkig hebben we nog een ruime hoeveelheid brandstof.

Max is klaar met zijn rekenboekjes. We maken plannen voor ons verblijf op Horta en de resterende zeiltocht neer Engeland en Nederland. Het wordt inmiddels wel voelbaar dat we weer op huis aan stevenen. We maken plannen voor de komende paar weken thuis (eindelijk vakantie!), en we hebben er allemaal heel veel zin in om de vertrouwde zaken en vooral; de vertrouwde familie, vrienden, kennissen en buren in Nederland weer te zien. Tegelijkertijd realiseren we ons ook wat we gaan missen, en hoeveel vrienden en kennissen we hier hebben opgedaan. Gelukkig liggen we straks samen in Horta, Azoren. We hopen op nog een paar hele mooie zons- op en ondergangen, snorkelmomenten, dolfijnenshows, ontmoetingen met andere cruisers en ook: mooie zeildagen.

Gedurende de avond hebben we constant windkracht 5-6 schuin van voren. We rollen onze grote fok (voorzeil) op, en hijsen de binnenste fok (Kotterfok of stagfok). Dit zeil staat laag op het schip dicht tegen de mast aan en heeft daardoor een laag en centraal drukpunt. Tezamen met een verminderde hoeveelheid grootzeil stuiven we de nacht in. In de “Camelot bakery” worden de verse bollen, een lichtbruin brood en als luxe gebak brownies voorbereid. Als het gaat waaien is het goed om iets lekkers te eten.

Afgelegd: 1597 Mijl

Afstand tot Horta (ipv Flores): 332 Mijl

Camelot op weg naar Horta, Azoren, dag 12

Monday, June 9th, 2008

Als gevolg van alle voorbereidingen kunnen we de wind die bij de depressie hoort goed de baas. Er doet zich geen enkel probleem voor, integendeel: we profiteren van onze bewust opgebouwde voorsprong naar het oosten. De afgelopen dagen hebben we gezien dat de storingen als ze over ons heen zijn naar het noord-oosten en vervolgens naar het noorden wegtrekken. Onze tactiek was om zo snel mogelijk zo ver mogelijk naar het oosten te varen en het werkt; aan het begin van de ochtend varen we in oostelijke richting onder de storing vandaan, dwars door het warmtefront heen. We komen uit in een gebied met blauwe luchten, een zuidelijke windkracht 4-5 en een zee die relatief rustig is.

De motor kan uit en al snel zeilen we met ruim 7 knopen door naar het oosten. Horta is in noord-oosten, maar we willen het front voor blijven dus varen we oostwaards om pas in de loop van zondagochtend naar het noorden af te buigen. Het is een mooie zeildag, de zon schijnt, er staat een lekkere wind en we hebben er allemaal zin in. Wederom bewijst Jippe zich als meester trimmer en we zien regelmatig meer dan 8 knopen op de teller.Omdat het weekend is hebben we geen school. De verse bollen die Sjoerd gedurende de nacht gebakken heeft vallen uitstekend in de smaak, en ook de brownies vinden hun weg bij een kopje thee of wat appelsap. We keuvelen over wat we gaan doen als we terug zijn, ofwel bv wat voor soort fiets het beste is om mee naar Zeist te fietsen. Tussendoor proberen we allemaal nog wat bij te slapen en op die manier verstrijkt de dag op een bijzonder prettige manier. Na het eten is nog tijd voor een DVD ter afronding van een mooie Atlantische dag.Inmiddels kijken we vooruit naar Horta en zoeken in de pilot wat er allemaal te doen is op het eiland Faial. We willen een paar dagen op Faial blijven, en dan indien mogelijk nog een tweede eiland aandoen voor onze oversteek naar Engeland. Via een mede-zeiler worden we gewaarschuwd voor een overvolle haven in Horta, maar een vraag aan andere Nederlandse vertrekkers aan boord van de Zeester leert dat de ARC Europe rally op het punt van vertrekken staat, er zal dus ruimte zijn. Bovendien zijn de havenmeesters gevoelig voor het argument dat kinderen op een eenvoudige manier de wal op willen. We hadden al begrepen dat Horta een prettige haven is, en deze berichten bevestigen de indruk op voorhand.In de loop van zondag zullen we naar boven afslaan om met een koers van 45 of 50 graden (noord-oost) Horta aan te lopen. We verwachten in de loop van maandag-ochtend aan te komen. We varen nog steeds in de buurt bij de Zee van tijd en vlak naast Loesje (de middag en avond hebben we boord aan boord gevaren, op een afstand van een paar mijl). We verwachten dan ook om samen aan te komen. Weer terug in Europa!! Eens kijken of we die Euromunten nog kennen….Afgelegd: 1664 MijlAfstand tot Horta (ipv Flores): 173 MijlCamelot op weg naar Horta, Azoren, dag 13

Monday, June 9th, 2008

Zoals gepland zijn we in de loop van zondagochtend naar het noord-oosten afgebogen om Horta aan te lopen. Precies op tijd want de wind draaide naar een ongunstige hoek en de koerswijziging zorgde ervoor dat we de wind en golven niet te zwaar op de kop van het schip kregen. We blijven de nukken van het weer steeds NET voor, en kruipen vrijwel iedere keer door het oog van de naald waar het ongunstige wind en/of golven betreft. Zondagmiddag was het weer onbestendig en hebben we gedurende een paar uur de motor bij gehad. Stroomdraaien en voortgang maken was het devies. Begin zondagavond is de motor weer uit en zeilen we met een stabiele windkracht 5-6 naar Horta.

Omdat het schip niet altijd even goed op de golven lag, was het bebaald geen bordspel-dagje. Een groot gedeelte van de middag hebben we keuvelend in de kuip doorgebracht. Ook slapen we afwisselend. Geen hoogtepunt van de reis, maar een gewone dag op weg naar het doel. Over het algemeen zijn we erg blij met deze oversteek. We hebben vlot gevaren en een paar erg mooie dagen gehad. Over het algemeen rustig en beheerst. De laatste sprong neer Engeland zien we dan ook met vertrouwen tegemoet. En zoals Max zei op een saaie dag: ‘Het was niet de leukste dag, maar wel de lekkerste!’ Is het varen op een gegeven moment niet meer leuk, dan zorgen we in elk geval voor lekkere snoep en lekker eten.Maandagochtend lopen we aan. Als je van Bermuda naar de Azoren vaart kun je kiezen tussen de veel-wind, de wind of de diesel route. Wij hebben het laatste gedaan en we zullen dan ook zon 400 Liter moeten tanken. Dit was ingecalculeerd en gezien het weer de afgelopen drie dagen staan we vierkant achter onze keuze.lak voor binnenkomst heeft Max met goed gevolg zijn "Adelborst" examen afgelegd. Met al zijn opgedane kennis en kunde is hij nu een volwaardig lid van de bemanning!!Verblijf in HortaWednesday, June 11th, 2008Inmiddels hebben we al wat door de stad gewandeld. Vanochtend zijn we langs de pompsteiger gevaren, en hebben we onze dieseltanks bijgevuld. Vanmiddag moest een schip aan de binnenzijde van ons weg, dus hebben we wederom losgegooid om later weer aan te leggen, nu drie dik in plaats van vier dik. Er is nu wel een plaatsje voor de de Callista. Zij komen deze avond binnen uit New York.Op de fotoboeken staan nu een aantal fotos van de overtocht. Kijk en geniet mee met ons.Posted in Uncategorized | No Comments »Camelot in HortaTuesday, June 10th, 2008Maandagochtend 9 juni om 9 uur lokale tijd legden we aan in de Marina de Horta. Na een snelle afwikkeling van de formaliteiten zijn we officieel weer in Europa. We hebben in totaal 1839 mijl afgelegd in minder dan twee weken. We zijn trots, maar vooral blij!Na enig opfriswerk en een aantal snorrende wasmachines zijn we als het ware weer geland. We liggen vier rij dik, maar met uitzicht op palmbomen, platanen en schitterende Portugese kerken (van wit steen met, zeg maar een zwarte band). Meteen de allereerste middag hebben we een bezoek gebracht aan het meest beroemde en, vooral door de locatie buiten de gebaande paden, meest exclusieve zeilerscafe ter wereld: Cafe Peter Sport.Viva Azoren!Tuesday, June 24th, 2008We hebben ons hart verpand aan de Azoren!

De Azoren zijn een nog gemoedelijkere versie van Portugal. We genieten hier enorm. Deze eilandengroep te midden van de Atlantische oceaan is zo mooi. We vinden er rust, natuurschoon, cultuur in levendige stadjes en een prettige gemoedelijke en ontspannen sfeer. En alle mensen zijn even aardig. Leuke bijkomstigheid is dat het leven hier heel goedkoop is. Voor een glas wijn, een glas sap en een chocoladetaart in een klein cafeetje betaal je slechts 2,60 euro!En alle eilanden zijn verschillend! Kijk in het fotoboek voor onze belevenissen van dag tot dag.

Faial

Grootte: 15 bij 22 km.

Vanuit Bermuda zijn we aangekomen op Faial en hebben met onze boot gelegen in Horta, de hoofdstad van het eiland. De mooie kerken met hun witte muren, afgezet met zwarte vulkanische stenen straalden ons bij binnenkomst meteen al tegemoet. De haven van Horta wordt omringd door het stadje zelf, dat van bovenaf neerkijkt op de baai.

Horta is een klein stadje dat nauwelijks lijkt ingesteld op toeristen. Los van het beroemde zeilerscafé Peter Sport (inderdaad, we hebben een T-shirt!) vind je hier nauwelijks terrasjes, winkels, laat staan souvenirwinkeltjes en dergelijke. Alles komt nog heel authentiek over. Dat maakt het ook zo aantrekkelijk. Tegelijk is het duidelijk dat we weer in Europa zijn gearriveerd. De bebouwing is onmiskenbaar Zuid-Europees en de eeuwenoude geschiedenis ligt op straat.

We hebben per auto het eiland verkend en onder meer een paar uur rond een oude vulkaankrater (caldeira) op 1000 meter hoogte gewandeld. De vulkaankrater is in de loop der honderden eeuwen begroeid. Gedurende de wandeling hadden we steeds mooi uitzicht op het middenste van de krater met een meer. Naar buiten weidse uitzichten over het eiland en de oceaan. . Diepe, grillige scheuren in de bodem in het gebied rond de vulkaan maken het onmogelijk om het land in cultuur te brengen. Het biedt daarentegen de toerist wel hele fraaie vergezichten. Op sommige punten was de kraterrand zo smal dat we echt moesten uitkijken waar we onze voeten zetten. Soms was de rand enkele tientallen meters breed. En veel hortensia’s natuurlijk. Zoals eigenlijk op alle eilanden die we hebben gezien.

Na een vulkaanuitbarsting vijftig jaar geleden heeft Faial er aan de westkust land bij gekregen. Een indrukwekkend schouwspel van vrijwel onbegroeid terrein van lavasteen en lavazand. Enkele daken steken boven de grond uit en de voet van een oude vuurtoren is bedolven onder lavazand. We hebben een piepklein walvisfabriek, ingericht als museum, bezocht. Verderfelijk natuurlijk die hele walvisvaart, maar onze nieuwsgierigheid kent geen grenzen. Alsof we geen weerstand kennen, nemen we alles in ons op. De ketels voor levertraan, de harpoenen, de grote gietijzeren ovens: alles vinden we even interessant.

Horta is omringd door enkele restanten van oude forten. Dikke muren, grote schietgaten: we konden onze fantasie heerlijk de loop laten.

Pico

Grootte: 48 bij 15 km.

Pico ligt dicht bij Faial. We zijn hier met de veerboot een dag naar toe geweest en hebben een rondrit rond het eiland gemaakt. Pico wordt gedomineerd door een vulkaanpiek van 2350 meter hoog. We hebben in dit gebied rondgereden en kregen associaties met Schotse hooglanden. Schitterend. Kleine vissersplaatjes, mooie kerkjes en vooral veel wijnbouw lang muurtjes gebouwd van vulkaansteen. Elke vier, vijf wijnranken hebben hun eigen muurtje. De zwarte muurtjes met groene wijnbladeren leveren mooie plaatjes op. We reden langs een onverharde kustweg in een weids landschap en waanden ons in een roadmovie.

Terceira

Grootte: 30 bij 18 km.

Het laatste eiland dat we hebben bezocht is Terceira.

We zijn hier met onze neus in de boter gevallen. We maken er het jaarlijkse feest ter ere van Sao Jorge mee. De sfeer is geweldig, zo gemoedelijk. Duizenden mensen lopen elke avond op straat en je vindt er geen onvertogen woord, geen enkel geschreeuw. Er zijn bandjes, fadomuziek, eettentjes. Het bruist tien dagen lang op een bijna ingetogen manier. Met elke avond wel een of andere optocht, show etc.

We liggen met onze boot in de haven midden in de stad Angra do Heroismo, een plaatsje dat op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. We treffen het weer met uitzicht op de Misericordiakerk, een groot, massief, paars met wit beschilderde kerk uit de zeventiende eeuw. Ook dit eiland hebben we met de auto bezocht. En ook hier weer vlakbij de haven een strandje.

En natuurlijk: stieren door de straten! Weer kunnen we het niet laten om een cultureel verschijnsel van dichtbij te aanschouwen. Max blijft bij de boot samen met Auke en Jelmer van de Dolfijn. Zij willen deze ‘dierenmishandeling’ beslist niet van dichtbij meemaken. Wij kunnen onze nieuwsgierigheid niet bedwingen. Verschillende stieren worden beurtelings aan een touw de straat en kadeterrein rond de haven losgelaten waar ‘stoere’ mannen rond de stier rennen om hem te jennen en uit te nodigen tot woest geren en gesteiger. Helaas is niemand bij de horens gevat, wel gebaarde een kraampjeshouder dat ‘uitdagers’ (mannen die de stieren uitdagen tot woest gedrag) voor zijn gebarricadeerde kraam weg moesten.Dinsdag 24 juni is een nationale feestdag en vindt het traditionele straat stierenvechten plaats. Jippe, Merlijn, Sjoerd en Irene hebben dit met verbazing aanschouwd. Zes, zeven stieren werden losgelaten door de straten van Angra. Schitterende schouwspelen van jongens en mannen die stieren lopen uit te dagen door voor ze weg te springen. Maar soms gaat het mis… De adrenaline schoot door ons lijf toen een man van voor en van achter werd aangevallen door stieren. Terwijl hij een stier voor hem aan het jennen was, keek hij even niet om! Uit voorzorg staan ambulances paraat en dat had deze man wel nodig. Voor het thuisfront: wij stonden op een veilige afstand van dit alles. We hebben het gebeuren wel gefilmd! Ook wij hadden een klein spannende moment. Doordat de straten zijn afgesloten met grote vrachtwagens kun je nauwelijks tussentijds weglopen. Je bent genoodzaakt om de straat over te steken en door een smal gaatje langs een vrachtwagen naar buiten te dringen. Dit zijn vanzelfsprekend plekken waar juist veel mensen staan die ofwel naar binnen willen of weg willen.

We hebben ons vertrek naar Groot-Brittannië stiekem met een paar dagen uitgesteld. Zo moeilijk vinden we het om weg te gaan. De tweeënhalve week die we hier zijn, zijn eigenlijk te kort. Maar woensdag 25 juni vertrekken we dan toch echt…

De kleine minpuntjes van de afgelopen weken:

1. Het eten stelt weinig voor. Het menu bestaat vooral uit veel vlees en vis die met graad en al op je bord wordt gekwakt. Groenten kennen ze hier nauwelijks.

2. Schoenmaat 43 kennen ze ook niet! Tot verdriet van Merlijn: hij loopt noodgedwongen al weken rond op teenslippers. En dat voetbalt niet makkelijk!