Dominica, Les saints, St Maarten, Saba, Statia, St. Kitts

DominicaFriday, March 14th, 2008

Wederom een eiland wat compleet anders is dan de voorgaande. Dominica is vooral erg GROEN! We meren ons schip bij een mooring van Sea-cat. Hij verzorgt ook tochten, “hikes” door het binnenland. Hier heeft Irene wel oren naar. We besluiten om de meest spectaculaire, en ook zwaarste tocht te doen. Dit is de tocht door Desolation Valey, na vier uur lopen en klauteren, komen we bij een meer vol met vulkanische activiteit; heetwaterbronnen, zwaven, ijzer, magnesium. Je hele scheikundedoos bij elkaar! Echter, Desolation Valey is slechts het voorafje. Dan komt… the Boiling Lake!!! Dit is een gigantische masa kokend water. Miljarden liters water hangen op superhete gassen die recht uit de aarde komen, uit een spleet van onpeilbare diepte. Het meer heeft dus feitelijk geen bodem. De foto’s doen onrecht aan de onzagwekkende indruk die het meer achterlaat. De kokend-water borrels in het midden van het meer zijn vele tientallen meters breed. Zien is geloven… Omdat het meer echter zeer afgelegen ligt is het echter (gelukkig!!) zeer spaarzaam bezocht. We hebben dus alle tijd. Op de terugweg puffen we uit in hete bronnen, warme poelen en een koude onderwater-waterval spleet. Zeer indrukwekkend allemaal. Dominicat is super, en Sea-cat, alias gids , zelfbenoemde ”havenmeester” en algemene regelneef, is een toppertje!De volgende dag doen we het rustig aan. Omdat we inmiddels een tropenrooster volgen waarbij de eerste lessen voor Max al ruim voor acht uur beginnen zijn we vroeg klaar. Max, Irene en Sjoerd gaan nog eenmaal Roseau, de stad waar we voor anker liggen, verkennen. Zie de fotoreortage van deze pittoreske “creole-city”.Nieuwe fotoos op fotoboek carieb 3Dominica, het noordenThursday, March 20th, 2008Na een ontspannen tocht naar de Portsmouth maken we vast aan een mooring. We brengen onze laatste dagen in Dominica door met een tocht op de Indian river (een van de 365 rivieren van Dominica) en een rondrit. We gaan door een gebied aan de atlantische kust waar nog carieb indianen wonen en zwemmen in de “emerald”-falls. Dit alles is conform goed gebruik digitala vastgelegd en beschikbaar via ons nieuwe fotoboek 3. De fotoos spreken voor zich. We vinden Dominica een van de, zo niet HET mooiste eiland wat we tot nu toe gezien hebben, zo groen, intens. Weinig mensen, iedereen is er zeer vriendelk, schoon. We zijn erg blij dat we hier een week hebben doorgebracht. Kijk naar de fotoos en geniet.Op naar Les Saints, onze verdere plannen.Thursday, March 20th, 2008Ten noorden van Dominica liggen les Saints. Een kleine eilandengroep welke deel uitmaakt van Frankrijk, en dus van de EU. Wederom Euro’s in handen. Tis wel wennen… Behalve de erg hoge prijzen en de schattige dorpse cote-d’azur uitstraling is er niet veel te melden. We proberen catamarans te huren. Jammer genoeg gaat dat niet door vanwege de wind. Dit is ook de reden dat we zelf nog een nachtje blijven alvorens door te gaan naar het noorden.Onze plannen:

Noordwaards met een korte stop in Guadeloupe. Daarna door naar Montserrat. DIt eiland schijnt zeer indrukwekkend te zijn vanwege de vulkaanuitbarsting die een paar jaar geleden heeft plaats gevonden.

Daarna gaan we naar Saba. We keren dan om, en gaan via St. Eustatius (Statia), St. Christopher (St. Kitts) en Nevis naar Antigua. In Antigua hopen we tussen 10 en 12 April aan te komen. We blijven daar een week en willen de start van de Antigua Classic zien. DIt is een week lang racen met oude zeiljachten. Het schijnt een unieke belevenis te zijn. We willen hier een of twee dagen van meepikken. Daarna gaan we naar de Virgin eilanden. Wellicht een tussenstop in St. Maarten?? We zien wel

Wednesday, March 26th, 2008

Plannen zijn er om aan te passen!

Vanaf Les Saints zijn we langs Guadeloupe omhoog gevaren, naar Des Hayes. Hier lag ook de Flux met George, een vriend van Sjo

erd. George heeft ook de weken in Suriname met ons doorgebracht en we zijn allen verheugd om hem weer te zien, ook al is het maar voor een avondje! In de luwte van het eiland valt de wind weg. We gaan langzaam door en varen over de ondiepte’s in de hoop een visje te vangen. Dit lukt, en al snel hebben we een lekkere tonijn aan de haak. Hoe het deze vis verder vergaat kun je op ons fotoboek zien. De smaak was in ieder geval opperbest. Samen met de “grote” Loesjes, George en Carl van de “We two are one” hebben we een gezellige avond in onze kuip. Meteen worden de globale tijdschema’s voor de oversteek naar Azoren/Europa besproken. We besluiten samen te gaan.De volgende dag gaan we zoals gepland naar Montserrat. Er staat een forse wind met bijbehorende deining (swell). We moeten al snel zeil minderen. Eenmaal bij Montserrat aangekomen, kijken we allen met verbijstering naar het zuidelijke gedeelte van het eiland. Een vulkaan heeft tussen 1993 en 2005 de complete zuidkant, inclusief de hoofdstad, weggevaagd. Indrukwekkend is zwak uitgedrukt…..Echter, onze plannen om te ankeren gaan niet door! De swell gaat achter het eiland rond. De twee stromingen die rond het eiland gaan, ontmoeten elkaar, en de zee is een heksenketel. De golven bij de ankerbaai zijn erg groot. In de baai zijn het forse rollers, en er is een hoge branding met grote brekers op het strand. Zelfs als we het uithouden met de rollers in de baai kunnen we de wal niet op…We besluiten om koers te zetten naar het noordwesten. St. Maarten of Saba, we zien het wel. We eten ons diner op volle zee, stellen een wachtsysteem in en zonder veel poespas vaart Camelot weer in het lange-afstand ritme. We zijn blij dat ons schip op orde is, en dat we de 90-100 mijl zonder aanvullende voorbereiding kunnen afleggen. Grappig….. Dezelfde afstand tussen IJmuiden en Lowestoft wordt vaak gezien als de “meesterproef” van de zeezeiler. Hele tijdschriften zijn vol gescherven met deze oversteken, de voorbereidingen etc. Nu we eenmaal een oceaan zijn overgestoken, kunnen we een nachtje doorzeilen zonder moeite even “meepikken”.St. MaartenWednesday, March 26th, 2008

Ts

ja, daar zijn we dan… In Montserrat konden we niet ankeren, dus op naar de west. We besluiten om eerst St. Maarten aan te doen. Een must, zo gezegd. We willen hier gewoon geweest zijn. Vanaf hier willen we via Saba (de hoogste berg van Nederland beklimmen), St. Eustatius (misschien wel duiken!) en St. Kitts en Nevis naar Antiqua. In Antiqua zijn medio april de classic races, daar willen we graag bij zijn. Daarna willen we naar de Britse Maagdeneilanden om de laatste weken doortebrengen die ons in de Carieb resten.We zijn nu een paar dagen op St. Maarten: mooie stranden, veel goede winkels, we hebben zelfs, ehm, ‘geshopt’ in de hoofdstad Philipsburg waar alles belastingvrij is. En mooie schepen kijken natuurlijk: de een is nog glimmender en groter dan de ander. En heel huiselijk: we zijn begonnen aan de 1000-stukjes legpuzzel van Friesland. Dank jullie wel, Harry, Hilde en kids Koopmans! Regelmatig zitten er meerdere koppies gebogen over de tafel op zoek naar net dat ene puzzelstukje.Woensdag 26 maart gaan we naar Saba, weer cultuur en natuur opdoen. En hoe we dat doen met de puzzel, die midden op tafel ligt? Daarover later meer…Saba, het Caribische pareltje EN hoogste top van het rijk.Tuesday, April 1st, 2008

Na St. Maarten varen we naar Saba. Een groter verschil is niet denkbaar… Saba is een piepklein vulkaan-eilandje grofweg ten zuiden van St. Maarten. Van veraf ziet Saba er ongenaakbaar uit, en die schijn bedriegt niet… Eerder hebben we Nederlanders gesproken die graag Saba bezoeken, maar de boot in St. Maarten achterlaten, en het vliegtuig nemen. We kunnen het ons voorstellen, maar wij zijn daarentegen ook vastberaden om Saba in per boot aan te doen.

Bij aankomst varen w

e langs de westzijde. Hier is de beroemde “ladder”. Het is een in de kliffen aangelegd pad, met een markant douane gebouwtje halverwege. Tot ver in de 20ste eeuw kwamen alle goederen hierlangs aan wal. Het ziet er schattig uit, maar zeker niet als een veilige plaats voor de dinghy. Later zullen we er bovendien achter komen dat ze zee en dan met name de branding, ook bij de ladder, domweg gevaarlijk is.Inklaren kan maar op één plaats, en dat is Fort Bay, aan de zuidzijde. We varen er naartoe. De havenmeester is erg behulpzaam. We gaan aan een tijdelijke mooring liggen. Er staat een swell van 3 meter en het schip haalt 30-45 graden van links naar rechts. We laten onze dinghy zakken en Sjoerd en Jippe stuiven naar de haven. Na een snelle incheck komen ze weer terug. De dinghy springt als een dolle tegen de golven in. Snel hijsen we de dinghy aan boord en gaan op zoek naar een mooring in ladder bay. We zijn blij dat we inmiddels veel ervaring hebben opgedaan, zodat alle handelingen snel en trefzeker verlopen. Ook het oppikken van de moorings gaat prima, ondanks het feit dat we de boegschroef niet kunnen gebruiken.De eerste dag in Saba besteden we aan school en snorkelen. s’Middags gaan Irene en Sjoerd aan wal bij de “ladder”. Als gevolg van de branding kunnen ze niet meer terug. Gelukkig woont er op Saba een behulpzaam volkje, zodat we snel een lift krijgen naar de haven in Fort Bay, en vervolgens door een visser in zijn dinghy naar ons schip worden gebracht. De vissers hier zijn wel wat gewend, en als we horen dat er in ladder bay een tijgerhaai van 3-4 meter rond zwemt worden we wat bleekjes om de neus….!!! Echter, de visser verzekerd ons ervan dat deze haai HELEMAAL geen trek heeft in mensen, dus zolang we met zonlicht zwemmen, en de haai ons kan zien, is er NIETS aan de hand… Tja, een ander referentiekader dus, als je begrijpt wat ik bedoel.De volgende dag gaan we aan wal. Dus weer naar Fort Bay, dinghy laten zakken, twee keer varen om iedereen aan de wal te krijgen. We gaan via Bottom, de oudste westerse nederzetting naar Winwardside. Dit is de plaats met de meeste op toeristen gerichte winkels en plekken, en bovendien de start van het pad naar de hoogste berg van ons koninkrijk! We gaan de uitdaging aan em lopen het pad op. Een goed uurtje later staan we boven. Jammergenoeg is het bewolkt en is er domweg geen uitzicht. We vinden het leuk er samen geweest te zijn. Op de terugweg stoppen we nog voor een glas fris en een kopje thee. Terug in het dorp krijgen de kinderen een certificaat en eten we de lekkerste Pizza sinds maanden, bij “Saba’s Treasure”. Van harte aanbevolen! We lopen nog wat winkels af voor wa proviand en een souvenir en vangen de terugreis weer aan. Inmiddels is de wind gaan zakken, en we liggen rustig in Ladder bay.

De volgende dag (zaterdag) halen we de school van vrijdag in gaan ankerop naar Sint Eustatius.

Sint Eustatius.Tuesday, April 1st, 2008

Inmiddels zijn we op Sint Eustatius. Een eilandje met een roemrucht handels verleden. Dit was de belastingvrije zone van de 17e en 18e eeuw, totdat admiraal Rodney hier een einde aan maakte (het was natuurlijk ook niet echt handig om als eerste land ter wereld een amerikaans rebellenschip met saluutschoten te verwelkomen…..).

Als eerste gaan we naar Joost. Eindelijk weer een patatje pinda of oorlog, met een kaassoufle, kroket of frikandel. s’Zondags inklaren en naar de duikschool.

Verdere verslagen volgen!!Kijk ook op ons fotoboek carieb III voor de laatste fotoos!Sint Eustatius, het vervolg.Monday, April 7th, 2008Sint Eustatius, ofwel zoals met hier zegt: Statia, heeft naast kroketten en een patatje oorlog in de dutch snack corner nog wel wat meer te bieden. Om te beginnen zijn er een groot aantal mooie duiklocaties en behoorlijk veel dive centres. Één van deze centres heeft een nederlandse instructeur, Stefan. Via Loesje hebben we samen een cursus geboekt.In de carieb is het mogelijk om een PADI “open water” certificaat in 4 of 5 dagen te halen. Het water is lekker warm en de lessen (er is behoorlijk wat theorie) zijn gewoon buiten onder een afdakje. Het PADI certificaat is wereldwijd erkend. We kunnen een kans als dit niet missen! Kijk naar de foto’s op ons fotoboek en geniet mee. Als Merlijn en Sjoerd geslaagd zijn wil Irene ook een poging wagen. Stefan heeft wel tijd voor een proefduik, en Irene is meteen verkocht. Zij wil ook het Open Water certificaat halen. We blijven dus iets langer, maar omdat er een forse wind staat en Loesje ook geen haast heeft past het allemaal prima. Inmiddels is Irene vrijwel klaar met de cursus.Tussendoor maken we wandelingen en kijken rond op het eiland. In vroeger tijden was de bevolking vele malen groter. De handel was fenomenaal, het kwam regelmatig voor dat er 200 schepen op de rede lagen. Van de lower town is nu bijna niets meer over, behalve de oude kademuur welke nu een meter of 20-30 vanaf het strand onder water ligt (erosie). In de upper town zijn meerdere kavels verlaten.Statia maakt echter wel als geheel een prettige indruk, en de mensen zijn zonder uitzondering vriendelijk. Ook wij worden zonder uitzondering gegroet op straat, en ook worden we vaak in het nederlands te woord gestaan.St. Christopher en Nevis.Saturday, April 12th, 2008

Na een verblijf van bijna tien dagen op St. Eustatius (Sjoerd, Merlijn en Irene hebben hier hun duikbrevet gehaald!) zijn we in ST. Christopher (ST. Kitts) weer eens aan de steiger gegaan (wel even wennen, dat gedoe met stootwillen enzo). Heerlijk om direct aan land te kunnen stappen. In Basseterre – de hoofdstad van St. Kitts - hebben we 3 nachten gelegen. Het inklaren was een duur g

eintje, de havenmeester maakte het goed door een nachtje minder in rekening te brengen. De Queen Mary II kwam nog even langs. Deze dame (grootste cruiseschip ter wereld) wint de wedstrijd voor zwaarste en dikste misthoorn ter wereld volgens ons, wat een herrie bij het verlaten van de steiger!!St. Kitts is een mooi eiland. Sjoerd,Irene en Max hebben een rondje over het eiland gereden. In de haven is internet, krijg dan de pubbies maar eens mee. De oude plantages (al of niet omgebouwd tot hotel/restaurant) zijn mooi om te zien. Ook op dit eiland is de natuur erg fraai. Het fort op Brimstone hill is ZEER indrukwekkend, met ongelooflijk veel kanonnen en maar liefst 40 hectare groot. Vriendelijke mensen overal, mooie muurschilderingen en Basseterre heeft leuke oude huizen. O ja, de voorraad drop bij de honorair consul der Nederlanden is vrijwel op. Deze aardige man (we hebben afgesproken dat we hem in Antigua opzoeken op de ‘Kate’, een herbouw van een begin 20ste eeuw 12 meter jacht) was zo vriendelijk om een gulle greep uit de (Buitenlandse Zaken) droppot te doen. Zo zie je maar, in tijden van nood springt Nederland haar trouwe onderdanen daadwerkelijk bij!Irene en Sjoerd zijn ’s avonds laat nog even naar Frigate bay gegaan (‘Always something going down at frigate bay, mon!’). Helaas was bijna alles dicht in dit uitgaanscentrum van St. Kitts! Alleen bij famous Lizzies waren ze open. Voor het eerst in ons leven Karaoke meegemaakt. Tsja, wat moet je er van zeggen…Een positieve ervaring was de waterpomp. Deze was al een tijd ons zorgenkindje: na al diverse oplapbeurten heeft dit ding uiteindelijk op St. Eustatius de geest gegeven. Via telefoon/mail heeft Sjoerd er eentje besteld bij Budget Marine op St. Maarten en laten shippen naar St. Kitts. Met twee dagen konden we een nieuwe ophalen op de luchthaven van St. Kitts!In St. Eustatius heeft (denken we) ons achteranker de zwemtrap gedemonteerd, en vonden we deze terug op de zeebodem. De duikschool heeft hem voor ons opgedoken. Lucky us! Vlak voor vertrek was het zicht onder water zo goed dat we nog hebben gezocht naar een witte nylon afstandsbus. Jippe zag de bus liggen en Merlijn heeft vanaf 9 meter het ding van de bodem gevist. Met dank aan de duiklessen! In Basseterre (St. Kitts) hebben we op het gemak in een rustige omgeving (oftewel: haven) de trap er weer aangesleuteld. De boot ziet er weer netjes gestroomlijnd uit…

Vrijdagmiddag zijn we overgestoken van St. Kitts naar Nevis (rustige tocht, niet te lang, kleine twee uur zeilen). We