1280
Πεθαίνει ο ελληνόφωνος Φράγκος μέγας κύρις των Αθηνών, Ζαν ντε λα Ρος (Ζανης), και τον διαδέχεται ο αδελφός του, Γκιγιόμ ντε λα Ρος (Γουλιέλμος), ο οποίος και οριστικοποιεί την χρήση του τίτλου "δούκας των Αθηνών". Ο Γουλιέλμος αντεπιτίθεται εναντίον της ελληνικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, ανακτώντας χαμένα εδάφη, όπως την Λαμία και το Γαρδίκι. Πάντως συνάπτει συμμαχία με τα εξίσου ελληνικά δεσποτάτα της Ρωμανίας, νυμφευόμενος με την Ελένη Αγγελίνα Δούκαινα Κομνηνή, κόρη του δεσπότη της Μεγαλοβλαχίας, Ιωάννη Δούκα.
το οικόσημο του οίκου των ντε λα Ρος
Η συνεχής πολεμική προσπάθεια, οι σπατάλες της αυτοκρατορικής αυλής, αλλά και το αυξανώμενο έλλειμμα που οφείλεται στην κακοδιαχείριση των αυτοκρατορικών πόρων, εξουθενώνουν την οικονομία της Ρωμανίας. Ύστερα από νέα υποτίμηση του αυτοκρατορικού χρυσού νομίσματος, του Υπέρπυρου (ή απλά Νόμισμα), που μέχρι τώρα κυκλοφορούσε ευρέως σε όλη την Μεσόγειο, η Βενετία προχωρά στην κοπή δικού της χρυσού νομίσματος, του “Δουκάτου” (Dvcatvs Venetiae). Αυτό το Δουκάτο, η Βενετία θα το κυκλοφορεί για αιώνες ανά την Μεσόγειο, παράλληλα με το ασημένιο “Γρόσι” της (Denarivs Grossvs).
Στασιάζει ο Γκεόργκι Τέρτερ (ήτοι Γεώργιος Τάρταρος/Τάταρος, ενδεχομένως κουμανικής προέλευσης, όπως και οι ίδιοι οι Ασάν), υπουργός του τσάρου και αυτοκράτορα Βλάχων και Βουλγάρων, και τελευταίου των Ασάν/Ασέν, του Ιβάν Ασσέν Γ΄. Ο Τέρτερ ανακηρύσσεται ο ίδιος τσάρος & αυτοκράτωρ Βλάχων & Βουλγάρων. Στη συνέχεια τσακίζει τον στρατό χωρικών του στασιαστού Ιβαΐλου, που καταφεύγει για βοήθεια στους μέχρι τώρα εχθρούς του, τους Μογγόλους της Ταταρικής Ορδής, της Ζότσι Ουλούς, οι οποίοι όμως τον εκτελούν. Ο Ιβάν Ασέν Γ', μαζί με την σύζυγό του, Ειρήνα Παλαιολογίνα, καταφεύγουν αμαχητί σε ρωμέικο έδαφος, κάνοντας, με την δειλία τους, έξαλλο τον γηραιό βασιλέα-αυτοκράτορα Ρωμαίων, και πεθερό του Ιβάν Ασέν Γ', τον Μιχαήλ Η'. Κατά τα επόμενα χρόνια, το έκπτωτο αυτοκρατορικό ζεύγος θα διαβουλεύεται με τις κατά καιρούς ηγεσίες της Ρωμανίας και της Ταταρικής Ορδής, επιδιώκοντας μάταια την επιστροφή του στον βουλγαρικό θρόνο.
Ο Ιωάννης Β΄ Μεγαλοκομνηνός, εγγονός του Αλεξίου, ανακηρύσσεται βασιλεύς Ανατολής, Ιβήρων και Περατείας, στην Τραπεζούντα. Έχοντας παντρευτεί την Ευδοκία Παλαιολογίνα, κόρη του Μιχαήλ Η΄, έχει αποποιηθεί από κάθε διεκδίκηση για το αυτοκρατορικό αξίωμα, ενώ έχει καταργήσει και την χρήση του δικέφαλου αετού ως συμβόλου της δυναστείας του, και του κράτους του, τα όρια του οποίου προσδιορίζονται μέχρι τις μέρες μας από την πολιτιστική ζώνη "χορόν"!
λάβαρο & σημαία του οίκου των Μεγαλο Κομνηνών, από φέτος και μετά.
Το σχήμα του αετού είναι εμπνευσμένο από εραλδική απεικόνισή του πάνω σε νομίσματα των Σινωπέων της Κλασικής Αρχαιότητας.
Τόσο ο αετός, όσο και το δελφίνι, αποτελούσαν τοτεμικά σύμβολα, δημοφιλή στην αρχαία πόλη-κράτος της Σινώπης,
η οποία τύγχανε και μητρόπολη των περισσοτέρων από τις ελληνικές πόλεις στα νότια παράλια του Ευξείνου Πόντου.
Πάντως, η ανεπίσημη χρήση του Δικεφάλου από τους Ποντίους, θα συνεχιστεί υπό το μελανόλευκο Διακριτικό!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
η παντιέρα των Ρωμιών στην Μαύρη Θάλασσα:
Παρ'όλο τον ανταγωνισμό Γενουατών, Βενετών, Σελτζούκων, Τσανταρλάρ, και Οσμανλάρ,
τα καράβια των Ποντίων Ρωμιών, με την μαυρόλευκη ναυτική σημαία να κυματίζει, οργώνουν δραστήρια την Μαύρη Θάλασσα
ακόμα και ύστερα από το ξέσπασμα της καταστροφικής πανδημίας, που σύντομα θα γονατίσει τους πιο πολιτισμένους λαούς της Ευρασίας
(ο περιβόητος Μαύρος Θάνατος, που λέγεται ότι πρωτοξέσπασε στην Περατεία (Κριμέα/Κριμαία), αν και η βουβωνική πανώλη
ενδημούσε στην Αίγυπτο και την Ινδία από τα βάθη των αιώνων), από το 1347 κι εξής...
Ενδεχομένως, οι μαυρόχρωμες σημαίες να ήταν χαρακτηριστικές για συγκεκριμένο πλώιμον, έναν στόλο της Μαύρης Θάλασσας,
ήδη από προγενέστερες εποχές, όταν στις θάλασσες κυριαρχούσε ενιαία η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.
Παρόμοιο σύστημα ναυτικών διακριτικών (naval ensigns), θα ισχύσει αιώνες αργότερα,
και στο Βασιλικό Ναυτικό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με τις κόκκινες, μπλε και λευκές παντιέρες.