1231
Ο Μιχαήλ Β΄ Άγγελος Δούκας Κομνηνός, νόθος γιος του Μιχαήλ Α΄, εξορμώντας από την Μικροβλαχία (Αιτωλία & Ακαρνανία), ανασυστήνει το δεσποτάτο της Ηπείρου με έδρα την Άρτα, αποσπώντας το από την επικράτεια του θείου του, του Μανουήλ. Στη συνέχεια, προσπαθεί να θωρακίσει την επικράτειά του, π.χ. οχυρώνει την Κέρκυρα, χτίζοντας το Αγγελόκαστρο.
ευρωπαϊκή Ρωμανία,
ή δεσποτάτο Ηπείρου
Ο λόγιος ιεράρχης και μητροπολίτης Κέρκυρας (1228-36), Γεώργιος Βαρδάνης, εξουσιοδοτείται από το οικ. πατριαρχείο να συναντηθεί με το ρήγα της Σικελίας & αυτοκράτορα της Δύσεως, Φρειδερίκο Β΄. Η συνάντηση αυτή που αποσκοπεί στην προσέγγιση και τυχόν προσεταιρισμό του μονάρχη που αψηφά τη θέληση του πάπα, δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, άγνωστο το γιατί.
Στην Κ/πολη, ενηλικιώνεται ο αυτοκράτωρ Βαλδουίνος Β΄, οπότε του παραδίδει την εξουσία ο αντιβασιλιάς Ναρζώτος (Narjot de Toucy) ο πρεσβύτερος, γαμπρός του Θεοδώρου Βρανά και της Άννας (Αγνή) της Φράγκας. Στα χρόνια που θ’ακολουθήσουν, θ’αλλάξει άρδην η μεταχείριση των Ελλήνων εντός της λατινικής επικράτειας. Μέχρι τώρα ευνοείται και επιδιώκεται η συμμετοχή της ρωμέικης αριστοκρατίας στη νέα τάξη πραγμάτων. Αυτό σταδιακά θα σταματήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Βαλδουίνος Β΄, ευρισκόμενος αργότερα στη Δύση προσπαθώντας να συλλέξει κεφάλαια, θ’αρνηθεί μετά βδελυγμίας ότι έχει δυο Έλληνες αξιωματούχους στην αυλή του. Ο Βαλδουίνος Β΄ δεν θα συνειδητοποιήσει ότι η στροφή αυτή, σε σχέση με την ανεκτική πολιτική των προκατόχων του, φυσικά βλάπτει το κράτος του. Όμως, κάπως όπως οι ύστεροι Παλαιολόγοι, θα είναι πεπεισμένος ότι η σωτηρία της αυτοκρατορίας εξαρτάται από τη βοήθεια του πάπα και των λαών που είναι υπάκουοι σε αυτόν. Εν τούτοις, η Αγία Έδρα βρίσκεται ήδη σε απευθείας διαβουλεύσεις με τους εχθρούς του, δηλαδή την γραικική Ρωμανία, αλλά και τη Βουλγαρία, την οποία θα συνεχίσει να καλοπιάνει, ακόμα κι όταν αυτή θα επιστρέψει στο Ανατολικό Δόγμα, ακόμα και όταν θα υποθάλπει, αργότερα, παγανιστές Κουμάνους, πρόσφυγες από τη μογγολική λαίλαπα.
Ο Ιάκωβος Α΄, ρήγας της Αραγώνος και γιος της Μαρίας Μονπελλιέ, εγγονής του πρωτοσεβάστου Αλεξίου Κομνηνού, καταλαμβάνει τις Βαλεαρίδες Νήσους από τους Μαυριτανούς της ισλαμικής δυναστείας των Αλμοαδών, ενώ ανακηρύσσεται και ρήγας της Μαγιόρκας. Έτσι ανεβαίνει το γόητρο των Καταλανών πολεμιστών του.
Ο Γερμανός αυτοκράτωρ, Φρειδερίκος Β΄, το καμάρι κάποτε του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄, έχοντας προκαλέσει αναταραχή και εμφύλιο σπαραγμό στους Χριστιανούς των Αγίων Τόπων(Outremer), στέλνει τώρα στρατό για να στηρίξει την κλίκα του στη διαμάχη. Επιπλέον, δημοσιεύει τους Νόμους του Μέλφι, στους οποίους θα βασιστεί το Δίκαιο των σικελικών ρηγάτων στους επόμενους αιώνες. Το Μέλφι που βρίσκεται στην περιοχή Καπιτανάτο της Πούλιας, κοντά στις πόλεις Τροία (που είχε ιδρύσει ο Ρωμιός κατεπάνω (<-> capitano) Βασίλης Βοϊωάννης, 1017-27) και Φότζια, αποτελεί τον αγαπημένο τόπο διαμονής του Φρειδερίκου Β΄.
~~~ ~~~ ~~~
Οι Μογγόλοι επιστρέφουν δριμύτεροι στην Περσία. Ο Χοράσμιος Σάχης Τζαλαλαντιν που αντιστέκεται μάταια στην προέλαση τους, αναγκάζεται να υποχωρήσει και τελικά πεθαίνει κάπου στο Κουρδιστάν. Πάντως, ο πυρήνας των μογγολικών ορδών της Δύσης, εγκαθίσταται στα λιβάδια της Ατροπατηνής. Την ίδια ώρα, στην Άπω Ανατολή, οι Μογγόλοι συμμαχούν με την Κίνα της θαυμαστής δυναστείας Σογκ για να εκμηδενίσουν την αντίσταση του κράτους της δυναστείας Κιν, του λαού των Γιούργκεν (τουγκουσικό έθνος που κυριαρχεί από το 1127 στη βόρεια Κίνα, συγγενικό των πρωτο-Ούννων, και προγονικό των Μαντσού/Μαντσούριων).