1217

Με αρχηγούς μέλη από τους αρχοντορωμέικους οίκους των Σκορδίληδων και των Μελισσηνών, αναθερμαίνεται η αντίσταση των Κρητικών εναντίον των Βενετσιάνων. Συγκεκριμένα, οι Κωνσταντίνος Σεβαστός Σκορδίλης και Μιχαήλ Μελισσηνός συσπειρώνουν τους ανυπότακτους του νησιού (χαΐνηδες) με επίκεντρο τα δυο χωριά με τ΄όνομα Σύβριτα, στην ορεινή ενδοχώρα του Ρεθύμνου.

Εξαιτίας της αποικιοκρατικής φύσης της βενετσιανικης κατοχής, εξασθενεί συνεχώς η οικονομία της Μεγαλονήσου, και αλλοιώνεται ο κοινωνικός ιστός. Επιπλέον, η Βενετία (Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου), περιφρονεί με αλαζονεία τόσο την Ανατολική Εκκλησία (Ορθοδοξία), όσο και την ντόπια αριστοκρατία (οι Αρχοντορωμαίοι). Πάντως, ο Βενετός δούκας του Αιγαίου (ή Αρχιπελάγους), Μάρκος Σανούδος, αναγκάζεται από την Βενετία να αποσύρει τις δυνάμεις του από την Κρήτη, όταν διαπιστώνεται ότι αντί να προσπαθεί να συντρίψει τους επαναστάτες, αντιθέτως επιδιώκει να προσεταιριστεί τους ντόπιους για να προσαρτήσει το πλούσιο νησί.

Ο πρώην σύζυγος της Ευδοκίας Αγγελίνας, και νυν σύζυγος της Άννας Ντάντολο, εγγόνας του πορθητού της Κωνσταντινουπόλεως, Ερρίκου Δάνδολου, ο μέγας ζουπάνος της Ράσκας (Рашка, Rascia, Ρασκία), Στέφανος Β΄ Νέμανιιτς/Nemanjić [«ο πρωτοστεφής/πρωτόστεπτος»], ανακηρύσσεται ρήγας της Σερβίας από απεσταλμένους του νέου πάπα.

Με κάμποσους μήνες καθυστέρησης, ως νέος πάπας έχει εκλεγεί ο Ονώριος Γ. Όπως και ο περιβόητος προκάτοχός του, Ιννοκέντιος Γ΄, ο Ονώριος Γ' θ'αφιερωθεί στην επίτευξη μεγάλων στόχων, όπως πχ η ανάκτηση των Αγίων Τόπων, και η αναβάθμιση της σημασίας της Εκκλησίας. Όμως, αντίθετα απ'τον ολέθριο προκάτοχό του, ο νέος πάπας θα μάθει να επιδιώκει επιτεύγματα με καλοσύνη και μ' επιείκεια παρά με πυγμή, αλαζονεία, δριμύτητα, και άτιμες υπονομεύσεις.

Ο εγγονός του ρήγα της Φραγκίας, Λουδοβίκου Στ΄ και σύζυγος της Υολάνδης της Φλάνδρας, ο Πέτρος ντε Κουρτεναί, ενεργώντας ως αυτοκράτωρ Ρωμαίων πια, επιχειρεί να κυριεύσει το Δυρράχιο για λογαριασμό των Βενετών, που τον μεταφέρουν από την Ιταλία (όπου είχε μεταβεί για να παραπονεθεί στον πάπα για την συμπεριφορά των βαρώνων της επικράτειάς του) στην Ρωμανία, όμως ηττάται από τον επίδοξο βασιλέα αυτοκράτορα Θεόδωρο Άγγελο Δούκα Κομνηνό, και προσπαθεί να διαφύγει χερσαίως προς την Σαλονίκη. Το ίδιο έτος πάντως, η κόρη του, Αγνή ντε Κουρτεναί, νυμφεύεται τον Γοδεφρείγο (Β΄), τον διάδοχο του πρίγκηπα της Αχαΐας.

Για την προάσπιση των Αγίων Τόπων, ξεκινά η Ε΄ σταυροφορία με την άφιξη, προς το τέλος του έτους, στο Λεβάντε χριστιανικών στρατιών με αρχηγούς τον βασιλιά της Ουγγαρίας, Ανδρέα Β΄ των Αρπάντ, και τον δούκα της Αυστρίας, και σύζυγο της Θεοδώρας Αγγελίνας, Λεοπόλδο Στ΄ των Μπάμπενμπεργκ.

Ο Ανδρέας Β΄εξαπολύει τον βαρέως εξοπλισμένο ιππικό του (Ουσσάροι?), νικώντας τον Αγιουβίδη σουλτάνο του Μισιριού/Αιγύπτου, αλ-Αντίλ (1201-18) στην μάχη της Βηθσαϊδά. Οπότε ο τακτικός ισλαμικός στρατός αποσύρεται ταπεινωμένος, και διασπείρεται για την φύλαξη των οχυρών του σουλτανάτου, ενώ ο Ανδρέας Β' αποσπά ιερά κειμήλια σε επιδρομή πέραν από τον ποταμό Ιορδάνη. Στη συνέχεια όμως επιστρέφει στην Ουγγαρία, όπου η δημοτικότητά του πέφτει αγγίζοντας νέα ναδίρ. Δέσμευσε 15.000 άνδρες του βασιλείου του για να κυνηγήσει αυτήν την χίμαιρα, ενώ για να χρηματοδοτήσει την σταυροφορία, είχε προσλάβει Μουσουλμάνους επιχειρηματίες, ήδη από την Ουγγαρία, οπότε κατηγορήθηκε ότι παραχωρεί το ρηγάτο στα χέρια Μουσουλμάνων, για να ελευθερώσει, δήθεν από αυτούς, μια μακρινή χώρα. Επιπλέον, για να δεχτούν οι Βενετοί να μεταφέρουν την στρατιά του στους Αγίους Τόπους, ο Ανδρέας Β΄ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την διεκδίκηση της πόλεως Ζάρας.

το κάστρο του Λίνκολν ανθίσταται στην επίθεση των Φράγκων

Στην μακρινή Αγγλία ιδρύεται το πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ (Cambridge), από δυσαρεστημένους καθηγητές που έχουν εγκαταλείψει την Οξφόρδη (Oxford, δηλαδή «Βόσπορος»!) ήδη από το 1209. Τον ίδιο καιρό μαίνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στους Ιγγλινούς και τους Φράγκους που στηρίζουν τους εξεγερμένους βαρώνους της Αγγλίας (1215-17).

Όμως, μπροστά από το πολιορκημένο Λίνκολν, ηττώνται δυνάμεις του διαδόχου της Φραγκίας και επιδόξου «ρηγός της Ιγγλινίας», Λουί (Λουδοβίκος Η', 1223-26), με επικεφαλής τον κόμητα της Περς, Θωμά. Aπό τους Άγγλους ηττάται και ο φραγκικος στόλος με επικεφαλής τον Ευστάθιο τον Μοναχό, σε καθοριστική ναυμαχία στ’ανοικτά του Σάντουιτς. Έτσι ο Φίλιππος Β΄Αύγουστος της Φραγκίας αδυνατεί να στέψει τις μέχρι τώρα νίκες του εναντίον των Ιγγλινών, με μιαν πιο μαζική απόβαση στην Αγγλία.

ο διάδοχος της Φραγκίας, Λουδοβίκος, ηττάται και τελικά εγκαταλείπει φέτος την Αγγλία

Στις Βαλτικές Χώρες, η Αγία Έδρα εξαγγέλει την αναγκαιότητα εξαπολύσεως νέας σταυροφορίας εναντίον των απίστων της Βαλτικής. Την επιθετική πρωτοβουλία θα διατηρήσουν Πολωνοί νομάρχες και Δανοί τοποτηρητές. Όμως και το Τάγμα του Σταυρού των Αδελφών του Ξίφους διεισδύει στην ανατολική Εσθονία, χτίζει το φρούριο του Οντενπα, ενώ επιτίθεται κι εναντίον ρωσικών χωριών την ημέρα των Επιφανείων.

Στην Κεντρική Ασία, ο Τζεγκις Χαν εξαπολύει τις ορδές του εναντίον της κιτάνο-τουρκικής αυτοκρατορίας των Καρα-Κιτάι, η οποία κυβερνάται από την δυναστεία Δυτικών Λιάο, που ευνοεί τον Βαϊραγιάνα Βουδισμό (των Λάμα του Θιβέτ), αλλά και τον Χριστιανισμό του Νεστοριανού Δόγματος. Οι Καρα-Κιτάι θα καταρρεύσουν εύκολα, επειδή έχουν εξαντληθεί από την διαμάχη τους με την αυτοκρατορία της Χορασμίας.

~Η Δυτική και η Κεντρική Ασία, πριν από την έλευση των Μογγόλων,

και η εξάπλωση των Μογγόλων/Τατάρων του Τζίγκις Χαν μέχρι το 1241~

Οι όροι "Ρωμανία" και "Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία", ήδη αποτελούν προσδιορισμούς γεωγραφικής συνέχειας,

όπως και πολιτιστικής ταυτότητας, ως η "Οικουμένη της Ορθής Πίστεως", που περιλαμβάνει και τις χώρες των Ρως

(η πρώιμη Ρωσία του οίκου Ρούρικ, με σύστημα οριζοντίου διαδοχής στις κατά τόπους ηγεμονίες), αλλά όχι συγκεκριμένο κράτος.

η εξάπλωση της Χριστιανοσύνης πέραν από την Ευρώπη: