1192
Ο βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων, Ισαάκ Β΄ Άγγελος, αλλάζει στάση ως προς την Βενετία. Συγκεκριμένα, ο λογοθέτης του Δρόμου (= υπουργός Εξωτερικών) Δημήτρης Τορνίκης (Αξίζει να σημειωθεί ότι ο οίκος των Τορνικίων είναι ιβηρικής, δηλαδή γεωργιανής καταγωγής, γι’αυτό και το μοναστήρι που ίδρυσε ο Ιωάννης Τορνίκιος στο Αγ. Όρος το 976, ονομάστηκε Μονή Ιβήρων.) διαπραγματεύεται και καταλήγει σε συμφωνία με τους εχθρούς της Βενετίας, δηλαδή τις πόλεις Γένοβα και Πίζα. Έτσι, επικυρώνονται με χρυσόβουλο παλαιά εμπορικά προνόμια που είχαν εξασθενήσει υπό την πίεση της Βενετίας: Π.χ. οι τελωνειακοί δασμοί που υποχρεούνται να πληρώνουν Γενοβέζοι και Πιζανοί επιχειρηματίες, μειώνονται στο παλαιό 4%, ενώ τους επιτρέπεται και η επέκταση των εγκαταστάσεών τους στην Κ/πολη. Ο αυτοκράτωρ Ισαάκ Β΄ εκστρατεύει εναντίον των Σέρβων, επειδή κυρίευσαν και κατέστρεψαν τα Σκόπια, και τους νικάει στην κοιλάδα του π. Μοράβα. Συνεχίζει μέχρι την κοιλάδα του π. Σάβα, όπου πραγματοποιεί συνάντηση κορυφής με τον πεθερό του, Μπέλο Γ΄, ρήγα της Ουγγαρίας.
~~~~~
Ο Ψευδο-Αλέξιος Β΄ υποστηριζόμενος από τον Τούρκο γαζή (= ακρίτας, νικηφόρος υπερασπιστής του Ισλάμ) Αρσαν εισβάλει στην κοιλάδα του π.Μαιάνδρου και καταλαμβάνει αρκετές πόλεις. Θα μείνει γνωστός στον λαό ως Καυσαλώνης, από την εμμονή του να καταστρέφει τις σοδειές και τις περιουσίες των αγροτών.
Πεθαίνει ο σουλτάνος της Ρωμανίας, Ιτζαντίν Κιλίτζ Αρσλάν Β΄, σε ηλικία 77 ετών, και τον διαδέχεται ο Γιγιαθαντίν Καϊ-Χοσρού. Ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ (1155-92) προσεταιρίσθηκε Μουσουλμάνους, αλλά και Χριστιανούς, και επεκτάθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις, μετατρέποντας το θλιβερό τουρκικό κατάλοιπο κράτους που είχαν ρημάξει δύο σταυροφορίες, και που με τα βίας επέζησε της δυναστείας των Κομνηνών (1081-1185), σε ανθηρή αυτοκρατορία, μιαν Ρωμανία ισλαμική (1084-1308), συγκρίσιμη σε ισχύ με την χριστιανική Ρωμανία, και που τώρα συνεχίζει ν'ακμάζει την ίδια εποχή που καταρρέει αστραπιαία η γνήσια Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.
δικέφαλος αετός σε νόμισμα της ισλαμικής Ρωμανίας των Σελτσουκιδών (μπιλάντ αρ Ρουμ)
Όμως διαδίδεται ότι ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ δηλητηριάστηκε από τον στενό του σύμβουλο, Ιχτιγιαραλντίν Χασάν Χοβρά (από τον λαμπρό ποντιακό οίκο των Γαβράδων. Ο οίκος Γαβρά ενδεχομένως υπήρξε κουρδικής καταγωγής, στην γλώσσα των οποίων Γαβρά/Gawra σημαίνει Μέγας.) και τον γιο του, κι ότι το επόμενο θύμα τους θα είναι ο νέος σουλτάνος. Ενώ η κατηγορία κρίνεται αστήρικτη και ο Γαβράς αποσύρεται από την πολιτική ζωή και αναχωρεί για τα κτήματά του στον Πόντο, συλλαμβάνεται κατά την διαδρομή από Τούρκους, και φονεύεται αποτρόπαια. Του σκίζουν το σώμα από τα άκρα, και παρελαύνουν τα τμήματα του κορμιού του πάνω σε αιχμές δοράτων στους δρόμους της Σεβάστειας (-> Σίβας), την ημέρα του Τιμίου Σταυρού. Πραγματικά, είναι πάντα δύσκολη έως επικίνδυνη η ζωή των Μουσουλμάνων που παραμένουν Έλληνες. Άλλο παράδειγμα αποτελεί ο Ισαάκ, γιος του Ιωάννου Κομνηνού Τζελεπή (= Ευγενής), που πεθαίνει δια βασανισμού.
Αντιθέτως η ζωή των Ελλήνων στο νορμαννικό ρηγάτο της Σικελίας είναι γλυκύτερη. Παραδείγματος χάριν, ο Μαργαρίτος, που σε διασωθέντα λατινικά έγγραφα αυτού του έτους και του επομένου, υπογράφει ελληνιστί, «Μαργαρίτος Βρεντεσίνος αμιράς κόμης Μελιτήιος». Δηλαδή, δεν ντρέπεται για την εθνικότητά του, ενώ ο ρήγας Τανκρέδος τον έχει τιμήσει, ονομάζοντάς τον κόμη της Μάλτας, ενός νησιού που προφανώς αποτελεί ναύσταθμο για τον στόλο του αμιράλιου. Πάντως λόγω των πολιτικών συγκυριών, της γοητευτικής ιταλικής κουλτούρας, αλλά κυρίως λόγω της αφομοιωτικής πολιτικής της Αγίας Έδρας, τελικά και ο Ελληνισμός της Ιταλίας θα παρακμάσει και θα συρρικνωθεί, περίπου όπως και στην Ανατολία, παρόλο που θα τροφοδοτείται συχνά από Έλληνες και Αρβανίτες, πρόσφυγες από την Ρωμιοτουρκία των Οθωμανών.
~~~~~
Πραγματευτές (= έμποροι) συνοδεύουν διπλωματική αποστολή του Ισαάκιου Β΄ στην Αυλή του Σαλαδίνου στο Κάιρο. Κατά την επιστροφή, οι πραγματευτές μεταφέρουν κεφάλαια και αγαθά αξίας 39.000 Υπερπύρων (Πρόκειται για το νόμισμα της Ρωμανίας του 12ου αι. Τα Υπέρπυρα επίσης ονομάζονται Νομισμάτα, και είναι κατά τι υποτιμημένα σε σχέση με τα παλαιότερα Σολδία), ενώ ο αδελφός του αυτοκράτορα, Αλέξιος, έχει κεφάλαια και αγαθά αξίας 50.000 Υπερπύρων (τόσα περίπου ήταν τα ετήσια έσοδα από την Κύπρο πριν από την ανταρσία του ειδεχθούς Ισαάκιου Κομνηνού). Αλλά και ο ίδιος ο αυτοκράτωρ στον γυρισμό της αποστολής παρουσιάζει κέρδος 6.675 Υπέρπυρων.
Όμως η νηοπομπή της αποστολής αποτελείται κυρίως από βενετσιάνικα πλοία. Οπότε ο Γενουάτης πειρατής Γουλιέλμος Γράσσος με την βοήθεια Πιζανών συναδέλφων του επιτίθεται και πλιατσικολογεί το λιμάνι της Ρόδου, ενώ στη συνέχεια καταλαμβάνει την νηοπομπή από την Αίγυπτο και εκτελεί τα βενετσιάνικα πληρώματα, αλλά κι Έλληνες και Σύρους πραγματευτές. Επιχειρώντας να προλάβει τα χειρότερα, ο Ισαάκης Β΄ Άγγελος μεταπείθει τον λαό της Κωνσταντινούπολης από το να ρημάξει την γενοβέζικη γειτονιά, μοιράζοντας 20.000 Υπέρπυρα σε αποζημιώσεις.
Ύστερα από σκληρές μάχες οι σταυροφόροι συνθηκολογούν με τον Σαλαδίνο, χωρίς να διεκδικούν πια τα Ιεροσόλυμα. Η συμφωνία γενικά ευνοεί τους Χριστιανούς, έτσι ώστε να μη διεκδικήσουν περισσότερα από τα ελάχιστα εδάφη που τους απομείναν. Ο ρήγας της Αγγλίας, ο ανθέλληνας Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος (Coeur de Lion), ανησυχώντας μήπως ο Φίλιππος Β΄Αύγουστος επιτεθεί εκ νέου στις ηπειρωτικές του κτήσεις, αναχωρεί για Γαλλία, όμως καταιγίδα τον βγάζει στην Κέρκυρα, ξέχωρα από τον στρατό του. Κρύβεται με επιτυχία, και για ασφάλεια συνεχίζει έτσι το ταξίδι. Όμως ναυαγεί κοντά στην Ακυιλεία, τελικά αναγνωρίζεται σε πανδοχείο κάπου στην Αυστρία, και συλλαμβάνεται από τον δούκα Λεοπόλδο Ε΄ τον Ενάρετο, των Μπάμπενμπεργκ, τέως σταυροφόρο επίσης, που τον κατηγορεί για συνεργία στον φόνο του καίσαρος Κορράδου του Μομφερρατικού, δολοφονηθέντος βασιλιά των Ιεροσολύμων.
🏯
Στην μακρινή Νιππόν (Ιαπωνία), ο άρχων Μιναμότο νο Γιοριτόμο, πανίσχυρος ήδη από το 1185, εμπεδώνει φέτος την κυριαρχία του στα νησιά, όταν από την έδρα του, Καμακούρα, αναλαμβάνει και επίσημα μπακούφου (= οφίκιο εκστρατείας), κι έτσι καθίσταται ο πρώτος σεϊ-ι Ταϊσογκούν -μέγιστος πολέμαρχος κατά των βαρβάρων (ήτοι οι Αινού ιθαγενείς, που αν και πιο αδύναμοι στρατιωτικά, κατέχουν περίπου το βόρειο ήμισυ του ιαπωνικού αρχιπελάγους), χωρίς όμως να εκθρονίσει τον αυτοκράτορα του αρχαίου οίκου Γιάματο.
Έχοντας σπάσει κάθε ρεκόρ, η ιερή πλέον δυναστεία του κράτους Γιάματο κατέχει μέχρι σήμερα το "χρυσανθέμιο θρόνο" της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας, αν και για αρκετούς αιώνες η εξουσία της θα είναι τυπική μονάχα, περιοριζόμενη από ποικίλους οίκους σογκούν μέχρι το 1867, ύστερα από την αμερικάνικη κατοχή (1945-52), και στη συνέχεια από δημοκρατικούς θεσμούς (1952-2013).
Ο αντίπαλος των Μιναμοτο, οίκος των Τάιρα, έχει πάρει στην δούλεψή του ακόμα και πολεμιστές (= σαμουράι) γυναίκες, όπως η θρυλική Χαγκάκου Γκοζεν, η οποία όμως τελικά θα ενταχθεί στις δυνάμεις του επομένου σογκούν, του Μιναμότο νο Γιόριιε.
Οι Τέμπλαροι ή Ναΐτες Ιππότες αγοράζουν την Κύπρο από τον ρήγα της Αγγλίας, Ριχάρδο, αλλά κατόπιν αιματηρής εξέγερσης, προτιμούν να την πουλήσουν στον τέως ρήγα της Ιερουσαλήμ, τον ανίκανο, όσο και αναξιόπιστο, Γουίδο (Γκυ ντε Λουζινιάν), πριν κλείσει ο χρόνος. Ο οίκος των Λουζινιάν κατάγεται από την γαλλική περιοχή Πουατού, όπου διατηρεί περίφημο κάστρο, δήθεν χτισμένο από την κελτική νεράιδα Μελουσινή!
Η 21χρονη χήρα του καίσαρα Κορράδου, η βασίλισσα Ισαβέλλα, παντρεύεται τον Ερρίκο, κόμητα της Καμπανίας (Champagne, τόπος προέλευσης της σαμπάνιας, με ετυμολογία εκ του λατινικού campvs = πεδίον), και ξάδερφο του Φιλίππου Β΄Αυγούστου, ρήγα της Φραγκίας.
η Άκρα/Ακκών,
κύριο προπύργιο της φραγκολεβαντίνικης Χριστιανοσύνης από το 1191 έως το 1291.
Εν τω μεταξύ στους Αγίους Τόπους, ο έντονος ανταγωνισμός ανάμεσα στις κατεξοχήν δύο εμπορικές δημοκρατίες που υπάγονται υπό την αυτοκρατορική εξουσία των Χοενσταουφεν της Γερμανίας, δηλαδή αυτές των Γενουατών και των Πιζανών, τις οδηγεί φέτος σε ανοικτή σύρραξή τους, με κορύφωσή της στους δρόμους της σπουδαιότερης λεβαντίνικης πόλης, Άκρα/Ακκών. Ύστερα από εκτεταμένη χρήση επιλέκτων τοξοτών, των ονομαστών «μπαλεστριέροι Γενοβέζοι», επικρατούν τα συμφέροντα της Γένοβας, η οποία και αποκτά πια προνομιακές θέσεις σε όλο τον Λεβάντε.
Είναι και που ως βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, δηλαδή ως ηγέτης της Outremer /Λεβαντίνικης Χριστιανοσύνης, εκλέγεται η γενοβέζικη επιλογή, δηλαδή ο καίσαρ Κορράδος ο Μομφερρατικός (de jure βασιλιάς από το 1190), αν και αυτός είναι η επιλογή τόσο του αυτοκράτορα Ισαάκιου Β', όσο και της πλειονότητας των Ρωμαιοκαθολικών κατοίκων του Λεβάντε. Δυστυχώς όμως, ο Κορράδος σύντομα δολοφονείται από Ασσασσίνους, μισθωμένους από φράγκικη ομάδα συνωμοτών με πιο επιφανείς, τον Ανδεγαυό ρήγα της Αγγλίας, Ριχάρδο/Ρισάρντ Κουάγ-ντε-Λιόν, και τον εξίσου φαύλο πρώην βασιλιά της Ιερουσαλήμ, Γουΐδο/Γκυ ντε Λουιζιάν.
