วัวป่ากับแพะ

 วัวป่าตัวหนึ่งหนีสิงโตเข้าไปในถ้ำที่ซึ่งคนเลี้ยงแพะใช้เป็นที่พำนักของฝูงแพะยามที่มีพายุร้ายและยามค่ำคืน  บังเอิญมีแพะหลงฝูงตัวหนึ่งถูกทิ้งไว้ข้างหลัง  ยังไม่ทันที่เจ้าวัวป่าจะเดินเข้าไปข้างใน  แพะก็โน้มหัวของมันและตรงรี่เข้าขวิดเจ้าวัวป่าด้วยเขา  หากแต่สิงโตยังคงวนเวียนอยู่ตรงนอกปากทางเข้าถ้ำ  วัวป่าจึงต้องจำใจยอมรับการเหยียดหยามนั้น 

           "จงอย่าคิดว่า" มันกล่าว "ข้ายอมรับการกระทำอันแสนขี้ขลาดของเจ้าเพราะข้ากลัวเจ้าล่ะ เมื่อไรที่สิงโตจากไป ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าอย่างที่เจ้าจะไม่มีวันลืมเลยทีเดียว"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การเอาเปรียบขณะที่ผู้อื่นมีความทุกข์นับเป็นเรื่องเลวร้ายอย่างยิ่ง