เด็กชาวไร่กับหอยทาก

  เด็กชาวไร่คนหนึ่งเดินหาหอยทากตามป่า เพื่อนำมาย่างกินเป็นอาหาร เขาจับหอยทากได้ตัวหนึ่ง เขาจึงก่อไฟเพื่อย่างมัน หลังจากที่ย่างไปได้ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงล้อเลียนเปลวไฟจากเปลือกหอยที่กำลังถูกย่างอยู่ "เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ" เด็กชายจึงพูดว่า "เจ้านี่มันแย่จริงๆ เปลือกที่เปรียบเสมือนบ้านของเจ้ากำลังถูกเผาอยู่แท้ๆ แต่เจ้ากลับมาเล่นสนุกอยู่ได้"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : การจะทำสิ่งใดควรคำนึงถึงกาลเทศะด้วย